Παλιό και ανθεκτικό στο χρόνο, το κουσούρι στην Αριστερά. Και τι κουσούρι. Αμείλικτο, ανένδοτο, ως και…ανθρωποφάγο, κάποιες φορές. Γιατί , καλή η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη και η σύμπνοια του ανθρώπινου πολιτικού δυναμικού της, μα αν θυμώσουνε γιατί η άποψη τους, η όποια θέση και πεποίθηση τους, δεν τυχαίνει της αποδοχής από τους άλλους και ιδιαίτερα της πλειοψηφίας, τότε πάνε στον αγύριστο όλα τα παραπάνω. Από μια απλή διαφωνία ξεκινούν συνήθως όλα. Μια διαφωνία η οποία συζητείται και ξανασυζητείται εξαντλητικά στις οργανώσεις για να καταλήξει και στα συνέδρια, όπου εκεί κρίνεται όπως και καταστατικά προβλέπεται, από την πλειοψηφία του Σώματος, η αποδοχή η η απόρριψη της. Η δικαίωση η μη της μειοψηφούσας άποψης σε βάθος χρόνου από την ίδια τη ζωή, είναι μια άλλη τελείως διαφορετική υπόθεση. Για το τώρα μιλάμε, για το τώρα με το βλέμμα στραμμένο στο μεσοπρόθεσμο μέλλον αποφασίζουμε, στη βάση των υφιστάμενων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών και των πολιτικών προτεραιοτήτων του κόμματος.
Το λέμε, μα δεν το εμπεδώνομαι από ότι φαίνεται, ότι ποσώς αφορά την κοινωνία και είναι μακριά από τις τρέχουσες ανάγκες της, οι όποιες εσωτερικές διαφωνίες, ακόμη και οι καυγάδες στον Σύριζα-ΠΣ για ζητήματα που στην δική της αντίληψη μεταφράζονται ως μη έχοντα καμία απολύτως σχέση με την καθημερινή αγωνία για επιβίωση. Οι σκιές στο κλείσιμο των εργασιών του πρόσφατου συνεδρίου, επιμένουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, λες και κάποιοι βάλθηκαν να θολώσουν την συνολική εικόνα που αποκόμισε ο πολιτικός κόσμος και η κοινωνία από αυτό, ότι δηλαδή ήταν από κάθε άποψη επιτυχημένο. Σκιές, όπως οι ύβρεις και ο χουλιγκανισμός μερικών συνέδρων ως αποδοκιμασία ορισμένων ομιλητών με τις συγκεκριμένες απόψεις ως προς τις διαδικασίες ανάδειξης πρόεδρου και ΚΕ του κόμματος, ακόμη και ως προς την επιζητούμενη διεύρυνση, είναι απόλυτα καταδικαστέες , ξένες και εχθρικές προς τις αξίες, το ήθος και τις αρχές που διέπουν διαχρονικά την Αριστερά. Από εκεί και πέρα και με αφορμή την αντιπαράθεση γνωστής ιστοσελίδας και αρθρογράφου της, ο οποίος εδώ και καιρό ασκεί κριτική και μάλιστα οξεία, ίσως και άδικη ορισμένες φορές, κατά στελεχών πρώτης γραμμής του Σύριζα-ΠΣ για τις τακτικές και τα πεπραγμένα τους, κάποιοι υποστηρικτές τους, επιμένουν να συντηρούν και να επικαιροποιούν κάθε τόσο τις γκρίζες συνεδριακές στιγμές – ευτυχώς ελάχιστες και δίχως σημασία για την πλειοψηφία των συνέδρων – αντιπαρατιθέμενοι με οξύτητα και αποδίδοντας…ύποπτη πολιτικά πρόθεση στον συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Έτσι που εύλογα να αναρωτιέται ο καθένας μήπως η παραπάνω αντιπαράθεση του αρθρογράφου και μερίδας στελεχών του Συριζα-ΠΣ, χρησιμοποιείται ως αφορμή για επικαιροποίηση και πρόθεση συνέχισης ενός είδους ΄΄ ανένδοτου ΄΄ εντός του κόμματος αγώνα, υπέρ των θέσεων της μειοψηφούσας τάσης. Και όσο πιο σύντομα διασκεδαστούν οι πιο πάνω υποθέσεις, ως ανύπαρκτες προθέσεις από τους συντρόφους της ΄΄ ομπρέλας ΄΄ τόσο το καλύτερο για όλους. Διαφορετικά το παρελθόν πρόσφατο και απώτερο υπήρξε τραυματικό και ψυχοφάγο για την Αριστερά. Δείγματα γραφής πρακτικών και τακτικών που οδήγησαν σε εμφύλιες ανελέητες εσωτερικές συρράξεις, μερικές δε φορές και για ένα <<γαμώτο >>, δυστυχώς η ιστορία έχει καταγράψει πολλές. Ιστορίες γραμμένες με γκρίζα, μελανά χρώματα που δεν περιποιούν σε καμία περίπτωση τιμή, για την κατά τα άλλα καταξιωμένη στην συνείδηση του λαού μας, λαμπρή της πορεία. Κανένα στέλεχος, κανένα μέλος, με πολύχρονη η και ολιγόχρονη δράση και προσφορά, σήμερα δεν δικαιούται, όσο και πεπεισμένος να είναι για την ορθότητα της άποψης του, να ακυρώνει, να θολώνει και να παραπέμπει στο αόριστο μέλλον, το πολιτικό σχέδιο και πρόγραμμα λαϊκής λύτρωσης, της Αριστεράς, επειδή για αυτόν προτεραιότητα έχει η δική του και μόνο αλήθεια.
Ειδικά σήμερα απέναντι σε μια κανιβαλικής κοινωνικά και πολιτικά κοπής κυβέρνηση, που έχει κηρύξει τον πόλεμο στην κοινωνία, εξυπηρετώντας απροσχημάτιστα και χωρίς ίχνος ντροπής, τα συμφέροντα μιας ολιγαρχικής εγχώριας κλίκας.
Άξια, λοιπόν, των καιρών και των κοινωνικών αναγκών σήμερα η Αριστερά η …..
Σύντομα θα ξέρουμε.
