Την δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς διατυμπανίζουν τα τρολ σου ΣΥΡΙΖΑ στο διαδίκτυο αλλά επίσημα και τα ίδια τα στελέχη του με δημόσιες δηλώσεις.
Αφού κακοποίησαν – διαστρέβλωσαν την έννοια της αριστεράς, που το ιστορικό της περιεχόμενο είναι συνδεδεμένο με τους ασυμβίβαστους και ανυπότακτους αγώνες των κομμουνιστών και ριζοσπαστών, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης του λαού μας, με το ψευδεπίγραφο σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά», έρχονται και μιλάνε τώρα για μια «δεύτερη φορά» που θα είναι αλλιώς.
Με το βλέμμα στραμμένο στο ψέμα και στην απάτη έρχονται άλλη μια φορά να κοροϊδέψουν τον λαό, στήνοντας παρωχημένα από την ζωή και κίβδηλα διλλήματα (πρόοδος ή συντήρηση ), (προοδευτικές – δημοκρατικές δυνάμεις ή φιλελεύθερες – συντηρητικές δυνάμεις), που στόχο έχουν να εγκλωβίσουν τον λαό σε μια άλλη πολιτική διαχείρισης, που θα είναι το ίδιο αδιέξοδη για αυτόν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ευρωυποταγής και της συμμόρφωσης στις αξιώσεις του κεφαλαίου και των Αμερικανονατοικων καλλιέργησε πρώτος το αποπροσανατολιστικό αφήγημα της «μεταμνημονιακής» εποχής, που συνέχισε η ΝΔ, με αυτήν να επαίρεται για το τέλος της «μεταμνημονιακής» εποπτείας, και τον λαό να έχει πληρώσει βαρύ τίμημα και να μην υπάρχει τέλος σε όλο αυτό.
Κρύβουν από τον λαό ότι το μεγαλύτερο «μνημόνιο» είναι η ίδια η συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Με τα εξάμηνα έλεγχου, το δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας και ευρώ που στηρίζουν (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΚΟΜΜΑ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟ) να αποτελούν μια μόνιμη θηλιά για τον λαό, για τους λαούς της Ευρώπης, προστατεύονται τα κέρδη του κεφαλαίου – των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, από τις κρίσεις και τον ανταγωνισμό.
Αυτή την στρατηγική σύμπλευση προσπαθεί να κρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορες περικοκλάδες και επικοινωνιακούς βερμπαλισμούς, αλλά συνεχώς πιάνεται με την «γίδα στην πλάτη».
Το 70% των νομοσχεδίων που έχει η φέρει η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει ψηφίσει, γιατί αποτελούν προτεραιότητες του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, που έχει επιλέξει να υπηρετήσει μαζί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Αυτός ψήφισε 56 από τα 128 άρθρα του αντεργατικού τερατουργήματος Χατζηδάκη και δήλωσε σε 17 παρόν.
Σε ένα νομοσχέδιο εμβληματικό για την κυβέρνηση της ΝΔ και την μεγαλοεργοδοσία, που βάζει εμπόδια στην συνδικαλιστική δράση, στην λειτουργία των σωματείων και αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο δουλειάς, εντείνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων, νομιμοποιώντας την απλήρωτη υπεργασία.
ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μαζί τον Ιούλιο την μονιμοποίηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην ενέργεια. Το νομοσχέδιο ενσωμάτωσε «οδηγία της ΕΕ» που επικαιροποιεί και «εκσυγχρονίζει» το καθεστώς των άδικων «ειδικών» φόρων, που τινάζουν στα ύψη ηλεκτρικό ρεύμα, καύσιμα, κα.
ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ μαζί ψήφισαν το νομοσχέδιο για την λεγόμενη «εξυγίανση» του ναυπηγείου Σκαραμαγκά που μετατρέπεται σε «ειδική οικονομική ζώνη».
Με το νομοσχέδιο να προβλέπει την απόλυση όλων των εργαζομένων, ώστε να παραδοθεί στον «επενδύτη» καθαρό από εργαζόμενους και δικαιώματα, φροντίζοντας παράλληλα την παροχή ποικιλόμορφων προνομιών (ζεστό χρήμα).
Ακόμα και στο νομοσχέδιο για τις αλλαγές στα ΑΕΙ, ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να «δραπετεύσει» από την ψηφοφορία και να αποχωρήσει, και όχι να καταψηφίσει το νομοσχέδιο, που θέλει τους φοιτητές πελάτες, σε πανεπιστήμια – επιχειρήσεις, με διορισμένους πρυτάνεις και μάνατζερ.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά ότι πίσω από τους στημένους σκυλοκαβγάδες της ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, χάριν επικοινωνιακής τακτικής, κρύβεται ουσιαστικά πολιτική ταύτιση και συναίνεση.
Συναίνεση που απορρέει από την κοινή αντιλαϊκή στρατηγική αντίληψη τους, που θέλει τους εργαζόμενους, γενικότερα τον λαό, να πληρώνουν τόσο τις κρίσεις, όσο και την όποια αναιμική – επιλεκτική ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδιστής του «μικρότερου κακού», που είναι ο «προθάλαμος του μεγαλυτέρου», για άλλη μια φορά επενδύει στο ψέμα, και σκορπά κάλπικες προσδοκίες στον λαό, μιλώντας γενικά και αόριστα για μια «δεύτερη φορά» που θα είναι αλλιώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκή πολιτική – διέξοδο, γιατί δεν μπορείς να υπηρετείς τα κέρδη, το κεφάλαιο, την ΕΕ, την ανταγωνιστικότητα και παράλληλα τις λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα.
Ο ρεαλισμός της πολιτικής του, καλλιεργείται στο έδαφος των χαμηλότερων απαιτήσεων για τον λαό, που προωθεί και προβάλλει συστηματικά και κυρίως δυνάμεις του μέσα στο κίνημα.
Θέλει τον λαό συμβιβασμένο – υποταγμένο, να ζει με ψίχουλα και όχι με βάση τις δυνατότητες της εποχής και τις ανάγκες του.
Αυτή η πολιτική είναι φαύλος κύκλος για τον λαό, που βλέπει τα αδιέξοδα του να μεγαλώνουν, σε μια «κανονικότητα» που καθορίζεται από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου.
Ο λαός δεν έχει ανάγκη από μια άλλη κυβέρνηση του κεφαλαίου, που μάλιστα δηλώνει πιο έμπειρη πλέον πολιτική δύναμη, για να υπηρετήσει τα ισχυρά επιχειρηματικά – καπιταλιστικά συμφέροντα και μονοπώλια.
Γιατί τέτοια θα είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει «πίστη» στον ευρωμονόδρομο του κεφαλαίου και στις αξιώσεις των Αμερικανονατοικών «συμμάχων».
Ο λαός πρέπει να κλείσει τα αυτιά του, σε όλους αυτούς που του λένε συνεχώς να χαμηλώνει τον πήχη των απαιτήσεων του, και να ζει όλο και πιο φτωχά και μίζερα, για να προστατεύονται τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων.
Να δυναμώσει περισσότερο το αγωνιστικό κίνημα των εργαζομένων, για να ορθωθεί ταξικό τοίχος αναχαίτισης στα μέτρα και στις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας και του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι γενικότερα ο λαός πρέπει με τους αγώνες τους να σταθούν όρθιοι στον ορυμαγδό των αντεργατικών – αντιλαϊκών επιλογών.
Αυτό δείχνει η αγωνιστική, ασυμβίβαστη, ταξική και ανυποχώρητη στάση μια σειρά κλάδων (εργάτες Cosco, εργάτες e–foods, εργαζόμενοι στα λιπάσματα Καβάλας, εργάτες στην ΛΑΡΚΟ, εργάτες «Μαλαματίνας», κα) που ματαίωναν αντεργατικές ρυθμίσεις και διεκδικήσαν καλύτερους όρους δουλειάς, σαν μια ανάσα, για να παλέψουν από καλύτερες θέσεις, για την ζωή και τα δικαιώματα τους.
Αυτός είναι ο δρόμος του λαού. Η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στις υπηρεσίες, στα καταστήματα, στην συνοικία, στην γειτονιά, το χωριό, το χωράφι, στα σχολεία, τις σχόλες, τα πανεπιστήμια.
Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό, εκφράζοντας την πιο πλατιά ταξική ενότητα και αγωνιστική – ανυπότακτη στάση ζωής, και σε κοινωνική συμμαχία, θα αντεπιτεθεί, για την ζωή που αξίζει και δικαιούται, που βρίσκεται έξω από τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και σαπίλας.
Σε αυτή την προοπτική την μόνη ρεαλιστική για τον λαό, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, αποτελεί την μοναδική εγγύηση και ασφαλέστερη δικλείδα.
Σαββίδης Παναγιώτης
