Αφήνιασε κυριολεκτικά η ακροδεξιά παρακρατική κυβερνητική λερναία ύδρα. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει και λογαριασμό σε κανένα δεν χρωστά. Όχι μόνο δεν χρωστά, αλλά έχει γραμμένους τους πάντες εκεί που το μελάνι ουδόλως φτουρά. Παρεμπιπτόντως δεν έχει γραμμένους μόνο τον εγχώριο παράγοντα, μα και τον διεθνή. Απόλυτος μεσσιανισμός και νοοτροπία που μας γυρίζει πίσω στο Μεσαίωνα. Στον μεσαίωνα όπου εξουσία απόλυτη είχαν οι αφεντάδες εκείνης της εποχής και επί της ίδιας της ζωής των υπηκόων τους, δίχως να τους σταματά τίποτα και κανένας.
Ποιες υποκλοπές, ποια εξεταστική της βουλής και άλλα κουραφέξαλα, συζητάνε οι παρακρατικοί του γκουβέρνου της ξευτίλας και λύνονται στα γέλια, διασκεδάζοντας άγρια με τους άλλους της αντιπολίτευσης. Όποιον θέλουν καλούν στην επιτροπή, αποκλείουν με μαφιόζικη επιμονή τους άλλους που προτείνει η μειοψηφία, μη τυχόν και ξεφύγει κανενός καμιά μισή αλήθεια και τρέχουν και δεν φτάνουν. Εν τω μεταξύ με τους έμμισθους – πάντα από τον κρατικό κορβανά, βέβαια – πραιτοριανούς τους που δηλώνουν ψευδεπίγραφα επάγγελμα: δημοσιογράφος, λερώνοντας με τις αθλιότητες τους την λέξη ανεξίτηλα , πως οι φάκελοι παρακολούθησης των θυμάτων του κυβερνητικού αίσχους , έχουν καταστραφεί. Και μέσα στον τραγέλαφο της δήθεν έρευνας της επιτροπής για την ανάδειξη της αλήθειας – της ξενιτεμένης εδώ και μια τριετία αλήθειας που είδε και απόειδε και το έβαλε στα πόδια κατατρομαγμένη από την παρακρατική κυβερνητική αλητεία – νομοθετούν και την σύσταση, λέει, επιτροπής που θα ελέγχει την τήρηση δεοντολογίας εφημερίδων και ιστοσελίδων. Της δεοντολογίας που απειλεί να αυτοκτονήσει, μόλις κάτι τέτοιο γίνει πράξη από την μαφία των αρίστων. Γιατί σίγουρα, οι βιαστές της αλήθειας, της αξιοπρέπειας και της δεοντολογίας θα αναλάβουν και θα αποφαίνονται με τα αγνά και …αντικειμενικά δικά τους κριτήρια πόσοι και ποιοι τηρούν τους κανόνες της δεοντολογίας και αναλόγως θα ενεργούν. Για τον σκοπό αυτό εξάλλου επίσης με άλλη νομοθετική ρύθμιση φρόντισαν για άλλη μια φορά να συνδράμουν και να αμείψουν όλα τα μίσθαρνα, τα τηρούντα με ευλάβεια θρησκευτική και σύνεση την…δεοντολογία και την… αλήθεια, κανάλια, με δικαιώματα μείωσης του αριθμού του προσωπικού τους, που ήταν υποχρεωμένοι να διατηρούν όταν αδειοδοτήθηκε η λειτουργία τους. Προσωπικό που θα μεταφερθεί σε συνδεδεμένες με τα κανάλια, επιχειρήσεις και εταιρίες παραγωγής και με δικαιώματα και αμοιβές κατώτερες του προσωπικού που παραμένει στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Όμως οι παραπάνω…τυχεροί εργαζόμενοι κατά τα άλλα θα προσμετρούνται ως τακτικό προσωπικό του σταθμού και θα συμπληρώνουν τον περιβόηο αριθμό (400) που προβλέπει ο νόμος.
Ωραία, αυτοί είναι αυτό που είναι, και μάλιστα αρκετά μέλη της πολιτικής κυβερνοσυμμορίας, επαίρονται και καμαρώνουν και προκαλούν με πρωτοφανή ιταμότητα την κοινή γνώμη και την απλή λογική. Επενδύουν μάλιστα στην καταιγιστική, ασύλληπτης αλητείας μαύρη προπαγάνδα, αυτήν που στοχεύει στην εξουδετέρωση και του τελευταίου ίχνους δυνατότητας, να κρίνει κάποιος, να τους ελέγξει και να τους εναντιωθεί. Και όσο βλέπουν την λαϊκή απόγνωση, αυτό το μούδιασμα και την κοινωνική απραξία, τόσο αυτοί αποθρασύνονται και ασχημονούν προς κάθε κατεύθυνση.
Η αντιπολίτευση μήπως ματαιοπονεί επιστρατεύοντας τα γνωστά, και εντός της δημοκρατικής νομιμότητας επιτρεπόμενα μέσα – καταγγελίες εντός και εκτός βουλής, κριτικές και εκκλήσεις στον κυβερνητικό αμοραλισμό για ανάληψη ευθυνών, σύσταση επιτροπών διερεύνησης της κυβερνητικής κόλασης και λοιπά – τα οποία απέδωσαν, όσο αποδίδει ένας κουβάς νερό, μπροστά σε μια πύρινη λαίλαπα;
Μήπως η ώρα κήρυξης ενός ανένδοτου μεχρι τελικής πτώσης της σημερινής κυβερνητικής σαπίλας, είναι αναγκαία;. Ανένδοτου όλης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, με το ξεσήκωμα και την συμμετοχή της μεγάλης δημοκρατικής πλειοψηφίας, που περιμένει την ανάλογη πρωτοβουλία αυτών που εμπιστεύεται για την προάσπιση της ίδιας της δημοκρατίας, των θεσμών, του συντάγματος, των δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.
Μήπως τελικά περίσσεψαν τα λόγια και οι διακηρύξεις και έφτασε η ώρα των έργων; Λέμε μήπως.
