Κάθε γενιά συνηθίζει να αναφέρεται πολλαπλώς στο παρελθόν τόσο το δικό της όσο και των άμεσων προγόνων της, με αποτέλεσμα να αδικείται κυριολεκτικά το «σήμερα», που η ίδια βιώνει αλλά και το «αύριο» που επίσης διαμορφώνει. Ποτέ δεν υπήρξαν μόνο θετικά γεγονότα και ποτέ μόνο αρνητικά. Υπήρξαν και υπάρχουν ανάμεικτα τα οποία αποτελούν και την πεμπτουσία της ίδιας της ζωής.
Οι παππούδες και γιαγιάδες της δικής μου γενιάς είχαν σημείο αναφοράς και μιλούσαν διαρκώς για τον πόλεμο που έζησαν και όλα τα ολέθρια που αυτός έφερε μαζί του. Έναν μεγάλο πόλεμο που είχε πολλούς νεκρούς, μεγάλη ανέχεια και πείνα και εξίσου μεγάλες καταστροφές. Με τα δεδομένα αυτά, μεγάλωσαν τους γονείς μας και αυτοί μετέφεραν σε εμάς, θεωρώ, το απόλυτο βίωμα υπήρξε για χρόνια το θέμα του «φαγητού». Έπρεπε να υπάρχουν προμήθειες σε όλα και έπρεπε το καθημερινό φαγητό να είναι αρκετό και πάντα συνοδευόμενο από «την κατοχή» που δεν είχαν να φάνε.
Προ δεκαετίας πιστεύαμε, ότι όλα θα κυλούσαν στο ιδεατό κόσμο που είχε δημιουργηθεί, αυτόν του πλούτου και της πολυτέλειας σε συνδυασμό με τη νέα μεσαία τάξη που είχε δημιουργηθεί και τις απαιτήσεις που πλέον υπήρχαν. Ήρθαν τα Μνημόνια και τα πάντα άλλαξαν άρδην, με τις τεράστιες οικονομικές καταστροφές και την αντίστοιχη κοινωνική αναδιάταξη και αναταραχή που τις ακολούθησε. Επαγγελματικά ονόματα με «βάρος» εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, αποκαλύφθηκαν η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και ο ανεξέλεγκτος τραπεζικός δανεισμός και η πείνα άρχισε να κάνει, μετά από πολλές δεκαετίες, την εμφάνισή της.
Συνήλθαμε με αγώνα και πολλές δομικές αλλαγές συνηθειών από αυτό τον σκόπελο και μας προέκυψε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ένας πόλεμος που έχει άμεσο αντίκτυπο, πέραν όλων των άλλων, στην ενέργεια και την σίτιση δηλαδή τους δύο βασικούς τομείς λειτουργίας των σύγχρονων κοινωνιών. Χωρίς πρόσβαση στην ενέργεια η καθημερινότητά μας δεν υπάρχει, δεδομένου ότι τα πάντα έχουν οικοδομηθεί πάνω της και, πλέον, οι αναφορές στην επισιτιστική κρίση που έρχεται είναι καθημερινές και από επίσημα χείλη.
Αυτό είναι το δικό μας «σήμερα», το οποίο είναι πέραν του δέοντος δυναμικό και έχει την σημασία του για εμάς που το ζούμε. Μας δίνει την άμεση δυνατότητα να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα, να αναγνωρίσουμε το «μέτριο» σαν τέτοιο και να το βγάλουμε από το βάθρο του «καλού» που το είχαμε τοποθετήσει, να προσαρμόσουμε πολλές από τις συνήθειες μας στις υπάρχουσες καταστάσεις και εν τέλει, να είμαστε μέσα στην κάθε ημέρα που βιώνουμε εστιάζοντας σε αυτή.
Σίγουρα, έχει και θα έχει πολλά να πει και η γενιά μας, αφού έχουν συμβεί πρωτόγνωρες και πολύ σοβαρές καταστάσεις, οι οποίες θα αναδιαμορφώσουν την κοινωνία μας. Όπως έχει αναφέρει και ο Αλμπέρ Καμί «Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς». Οι εμπειρίες μας είναι το αύριο και είναι το ίδιο πολύτιμες με όλων αυτών του παρελθόντος.
