Η δυστυχία ενός λαού, του Ουκρανικού που βιώνει σήμερα τους πικρούς δρόμους της προσφυγιάς, που καθημερινή του συντροφιά έγινε η απελπισία και ο θάνατος, που το αύριο δεν προμηνύει τίποτα το ελπιδοφόρο, καμία αισιοδοξία και αξιόλογη προοπτική, έφερε στο προσκήνιο και μία εξέλιξη που πριν κάποια χρόνια θα θεωρούνταν ως μακάβριο αστείο. Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας είναι η μεγάλη είδηση, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τον διεθνή παράγοντα. Κι όταν λέμε διεθνή παράγοντα όσον αφορά αυτόν του δυτικού κόσμου, ήταν αναμενόμενο, μια και αυτός έχει να αντιμετωπίσει τον… Ρωσικό κίνδυνο. Σαν μαύρη πλάκα και σαν ανατριχιαστικός εφιάλτης φαντάζει το σημερινό πολεμικό σκηνικό στο κέντρο της Ευρώπης με πρωταγωνιστές την υποκρισία, την αθλιότητα και την χωρίς σύνορα προπαγάνδα των εμπόλεμων και των προθύμων που προσέτρεξαν προς βοήθεια του αδυνάτου, επικαλούμενοι οι τελευταίοι το διεθνές δίκαιο , τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και αυτό της πλέριας αυτοδιάθεσης των κυρίαρχων λαών. Ποιοι; Μα οι ίδιοι που που πριν είκοσι χρόνια περίπου βομβάρδιζαν τους Σέρβους, σε ένα… άγιο σχεδόν για αυτούς πόλεμο, σε μια αποδεκτή από όλους τους διεθνείς και Ευρωπαϊκούς οργανισμούς – ΝΑΤΟ, Ε.Ε, ακόμη και ΟΗΕ – σιωπηλή συνομωσία, στο όνομα της υπεράσπισης των ελευθεριών και των δικαιωμάτων, των θιγομένων κατά την άποψη τους εθνοτήτων της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Δικαιώματα και διεθνές δίκαιο που στην περίπτωση της Κύπρου, πήγανε άκλαυτα. Ο κίνδυνος για τα όσια και ιερά – διάβαζε ιμπεριαλιστικά συμφέροντα – των ταγών σύμπαντος του κόσμου κάποτε ήταν το Ιράκ και ο Σαντάμ, αργότερα ο Καντάφι και η Συρία και οι Ταλιμπάν, σήμερα ο Τσάρος της Ρωσίας Βλαδίμηρος.
Ο εισβολέας Πούτιν από την μία πλευρά, θιασώτης της επίλυσης των όποιων διαφορών του με τους γείτονες δια της στρατιωτικής βίας, αναπολώντας μια πατρίδα εφάμιλλη των δυνατοτήτων και της αίγλης εκείνων της Τσαρικής Ρωσίας και της πρώην ΕΣΣΔ, και ενός εκτός τόπου και χρόνου από την άλλη πλευρά Ουκρανού πρωθυπουργού που πίστεψε και βασίστηκε με πρωτοφανή εγκληματική αφέλεια στους…συμπαραστάτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προκειμένου να αντιπαρατεθεί στο θηρίο. Θύματα μοναδικά της σύγχρονης ανθρώπινης βαρβαρότητας οι ανήμποροι, παιδιά, γέροι και μανάδες, με το αίμα των οποίων σήμερα χαράσσονται ζώνες επιρροής, ενεργειακές επιδιώξεις, εξασφάλιση συμφερόντων και η απόκτηση δυνατοτήτων επηρεασμού της ζωής ολόκληρου του πλανήτη.
Και μέσα στο επίγειο σκηνικό της σύγχρονης κόλασης, έσκασε μύτη και η απόφαση σύσσωμου του Γερμανικού κοινοβουλίου για διάθεση του 2% του ΑΕΠ για την αναδιοργάνωση και τον εξοπλισμό της χώρας, σε πρώτη φάση. Ποιος ο λόγος για κάτι τόσο απρόσμενο; Ο ευρών αμειφθήσεται. Μάλλον θα πει κάποιος για την απόκρουση μελλοντικής Ρωσικής απειλής. Κάτι ξέρουν επ αυτού εξάλλου, οι Γερμανοί. Δεν είναι γνωστό από τι είδους συναισθήματα και συγκίνηση εμφορούνταν σύσσωμο το Γερμανικό κοινοβούλιο, όταν όρθιο και επί ώρα χειροκροτούσε την παραπάνω απόφαση. Ξέρουμε μόνο ότι στο άκουσμα της είδησης, μνήμες φρίκης και αποτροπιασμού γεννήθηκαν στις καρδιές και τις ψυχές των λαών της Ευρώπης. Και απορίες ταυτόχρονα και θλίψη και αγανάκτηση, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κι αυτή τη φορά επαναλαμβάνεται ως μακάβριος εφιάλτης. Για να επιβεβαιωθεί η ρήση ΄΄ λαοί που λησμονούν την ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν ΄΄. Ύστερα πως μπορεί να αποκλείσει κάποιος το ενδεχόμενο μια μελλοντική Γερμανική ηγεσία, να επικαλεστεί τα συνηθισμένα …ζωτικά της συμφέροντα, τους… αναγκαίους λόγους ύπαρξης του Γερμανικού έθνους και για την δικαίωση τους, να καταφύγει στα όπλα;
Είναι επομένως ανεξήγητο το γεγονός γιατί μετά από εβδομήντα επτά χρόνια, ακούστηκαν να τρίζουν από αγαλλίαση τα κόκκαλα του Φύρερ Αδόλφου;
