Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας του «Κορονοιού», χαρακτηρίζεται από την αρχή από αντιφάσεις και παλινωδίες δημιουργώντας συγχύσεις στον κόσμο, δίνοντας με αυτό τον τρόπο χώρο, για να αναπτυχθούν διάφορες θεωρίες συνομωσίας που βρίθουν από αντιεπιστημονικότητα και ανορθολογισμό.
Στο φόντο αυτό είναι σε εξέλιξη ένας ανελέητος ανταγωνισμός μονοπωλιακών ομίλων και φαρμακοβιομηχανιών που αξιοποιούν τον «Κορονοιό» για να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους.
Οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όπως η ΕΕ παίζουν τον ρόλο των ντίλερ των μονοπωλίων, προωθώντας αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα, για να μοιράσουν την πίττα της αγοράς των τρισεκατομμυρίων για τα εμβόλια σε επιχειρηματικούς ομίλους που εκπροσωπούν (βλ. Γερμανία που πρώτη αθέτησε την συμφωνία ότι η αγορά των εμβολίων των χωρών – μελών της ΕΕ θα γινόταν ενιαία για όλα τα κράτη μέλη).
Σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε καθυστερήσεις στα διάφορα χρονοδιαγράμματα των εμβολιασμών, αναθεωρήσεις προγραμματισμών, ανακλήσεις εμβολίων, επαναπροσδιορισμό πλάνων και σχεδίων ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο ένα κλίμα καχυποψίας και δυσανεξίας για το επιστημονικό – υγειονομικό μέτρο του εμβολιασμού.
Σε αυτό το έδαφος η κυβέρνηση «παίζει» με το χαρτί του «κοινωνικού αυτοματισμού», χωρίζοντας τον λαό σε «εμβολιαστές και αντιεμβολιαστές» για να συγκαλύψει τις δικές της τραγικές ευθύνες για την όλη διαχείριση αλλά και τον «πόλεμο» που μαίνεται μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών που αντιμετωπίζουν την υγεία των λαών σαν εμπόρευμα.
Η λογική του «μαστιγίου» και του «καρότου» για ένα τέτοιο σοβαρό θέμα αναδεικνύει τις προτεραιότητες της που από την μια διευκολύνει ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα να καθορίζουν την πολιτική του φαρμάκου και της υγείας και από την άλλη εκφοβίζει και εκβιάζει έναν λαό προβάλλοντας αποπροσανατολιστικά διλήμματα.
Η υγεία του λαού δεν μπορεί να συνθλίβεται στις μυλόπετρες του ανταγωνισμού και των κερδών, της πολιτικής που συνεχώς υποβαθμίζει και υπονομεύει το δημόσιο σύστημα υγείας.
Η υγεία του λαού δεν μπορεί να γίνεται σπέκουλα πολιτικής εκμετάλλευσης και να μετατρέπεται στο λίπασμα για να ευδοκιμούν αντιεπιστημονικές και ανορθολογικές απόψεις.
Δεν αποτελεί υγειονομικό μέτρο ο διαχωρισμός του λαού σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους.
Πρόκειται για άλλη μια αρνητική εξέλιξη που στοχεύει στην συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών για τον μειωμένο ρυθμό των εμβολιασμών, και για το κλίμα καχυποψίας που επικρατεί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού και κυρίως στην νεολαία που θέλουν να εξαγοράσουν με το αντίτιμο των 150ευρω.
Η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με καταστολή, εκφοβισμό, εκβιασμούς, απαγορεύσεις, «κοινωνικούς αυτοματισμούς» και εξαγορές. Είναι μέτρα συντηρητικά βαθιά αντιδραστικά και δεν έχουν να κάνουν με την υγεία του λαού.
Υπεύθυνη στάση και μέτρα σήμερα σημαίνει ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και όχι κλεισίματος νοσοκομείων, σημαίνει μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού με βάση της ανάγκες του συστήματος και όχι απολύσεις, σημαίνει ουσιαστική ενημέρωση του λαού από επιστημονικό και ειδικό προσωπικό με γνώμονα την προστασία του και όχι την εκμετάλλευση για να αυξάνονται τα κέρδη των λίγων και των εμπόρων της υγείας.
Στον «κοινωνικό δαρβινισμό» της κυβέρνησης να προτάξουμε τις ανάγκες μας με συλλογικότητα και αγώνα.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα ηττηθούν ανορθολογικές και μεταφυσικές προσεγγίσεις που «τεμαχίζουν» την λογική στην σκέψη.
Σαββίδης Παναγιώτης
