Η κυβέρνηση πίσω από την τροπολογία της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών θέλει να κρύψει τις δικές της παλινωδίες και επικίνδυνες ανεπάρκειες απογειώνοντας την λογική της «ατομικής ευθύνης» μετακυλώντας όλες τις ευθύνες στον λαό.
Διχάζει τεχνητά την κοινωνία σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους και δημιουργεί συνθήκες «κοινωνικού αυτοματισμού» εκβιάζοντας και απειλώντας εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η τροπολογία της υποχρεωτικότητας αποτελεί μια αντιδραστική εξέλιξη την ώρα που η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα υγείας.
Η αντιυγειονομική πολιτική της κυβέρνησης φάνηκε περίτρανα όταν μεσούσης της «πανδημίας» και του δεύτερου λοκ ντάουν μείωσε κατά 545 εκατομμύρια ευρώ τα κονδύλια για την υγεία από τον κρατικό προϋπολογισμό και μόλις προχθές ανακοίνωσε το κλείσιμο 11 περιφερειακών νοσοκομείων.
Δεν έδωσε καμιά στήριξη στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ) που άφησε στην τύχη της με τους υγειονομικούς που υπάρχουν εκεί να δίνουν μόνοι χωρίς πολλά όπλα την μάχη της περίθαλψης.
Δεν ενίσχυσε με μόνιμο προσωπικό τις δημόσιες μονάδες υγείας και με μπαλώματα θέλησε να κλείνει τρύπες προσωρινά.
Οι απειλές και ο διχαστικός λόγος της κυβέρνησης γίνεται στο πλαίσιο της υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος υγείας από την πολιτική της και χρησιμοποιεί τώρα «βούρδουλα» στα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν από την εκτροπή του εμβολιαστικού προγράμματος που έγινε με την δική της ευθύνη και εξαιτίας των μεγάλων ανταγωνισμών που υπάρχουν από τους εμπόρους των φαρμάκων, τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές.
Η αναγκαιότητα του μαζικού εμβολιασμού δεν εξασφαλίζεται με εκβιασμούς, με ηθικές, ψυχολογικές και οικονομικές πιέσεις ούτε με δήθεν «προνόμια» και «ανταλλάγματα».
Ο εμβολιασμός του λαού δεν είναι μια υπόθεση υποταγής σε αντιδραστικές υπαγορεύσεις.
Είναι δικαίωμα που περνά μέσα από την πειθώ, την εξαντλητική ενημέρωση, την καταγραφή της αλήθειας, την αποθέωση της διαφάνειας.
Είναι ευθύνη του κράτους η ουσιαστική ενημέρωση του λαού, η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας και η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Έτσι εμπεδώνεται και η ατομική ευθύνη. Όλα τ’ άλλα απλά ενισχύουν τον ανορθολογισμό, υπονομεύουν την προστασία της δημόσιας υγείας και καλλιεργούν διχαστικές λογικές στο λαό.
Σαββίδης Παναγιώτης
