Σε εκείνη την επιτροπή της βουλής για την εξέταση της μαύρης υπόθεσης των παρακολουθήσεων , τι ακριβώς συμβαίνει;. Το ερώτημα αυθόρμητα γεννάται στο μυαλό όλων που παρακολουθούν τα ευτράπελα που λαβαίνουν χώρα σε αυτή, την ξένοιαστη και ανέμελη προσέλευση των μαρτύρων κυρίως της πλειοψηφίας. Αυτών που χαμογελαστοί προσέρχονται να … καταθέσουν και άνετοι αποχωρούν μετά το πέρας της εξέτασης, αφού το αποτέλεσμα είναι μηδενικό και τα ερωτήματα πολλαπλασιασμένα, να διασκεδάζουν με τον ανθρώπινο τραγέλαφο. Δεν είδα, δεν άκουσα, δεν γνωρίζω, ήταν και είναι το μότο όσων καταθέτουν στα ποινικά δικαστήρια προκειμένου να ευνοήσουν τον κατηγορούμενο, κι ας είδαν, κι ας ξέρουν, κι ας γνωρίζουν πολύ καλά τα πεπραγμένα του. Αυτοί εδώ, επικαλούνται το περιβόητο απόρρητο και οχυρωμένοι πίσω από αυτό, σίγουρα κάνουν πλάκα στους ερωτώντες που άδικα ματαιοπονούν. Είμαι ανέλεγκτος, δεν απαντώ, αποφαίνεται ο πολύπειρος κατά τα άλλα πρώην διπλωμάτης και για ένα διάστημα διοικητής της ΕΥΠ, κ. Δεμίρης. Τότε γιατί πήγε στην επιτροπή;, Γιατί και τα άλλα λεβεντόπαιδα που κλήθηκαν και θα κληθούν εμφανίζονται με την σειρά τους, για να γελοιοποιήσουν την διαδικασία, να διασύρουν της επιτροπή και την ίδια τη βουλή που τη σύστησε.
Μια κανονική σατυρική επιθεώρηση, μια μαύρη κωμωδία με θύμα την αλήθεια και το κράτος δικαίου. Κράτος δικαίου και αλήθεια, θύματα αδιάβαστα του επίσημου παρακράτους, του ενδεδυμένου με το κουστούμι του κράτους, που κυβερνά, όπως κυβερνά ο αρχιμαφιόζος τη συμμορία του. Άραγε οι υπόλοιποι συμμετέχοντες από τα άλλα κόμματα στην παραπάνω επιτροπή, τι να περιμένουν;. Μήπως η κυβερνητική αναισθησία, να δώσει τη θέση της στην ευθύνη και την σοβαρότητα;. Να διαλαλούν στη διαπασών την πρόθεση τους για συγκάλυψη, να ενεργούν με απίστευτο κυνισμό καταρρακώνοντας ότι απέμεινε από το κύρος θεσμών και του συντάγματος, να ενεργούν ως κοινοί απατεώνες μήπως και αποφύγουν τις ευθύνες τους. Ευθύνες και πράξεις που η έκταση τους σε βάρος της χώρας και του κράτους δικαίου, έχουν προσλάβει διαστάσεις πρωτοφανείς στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Μήπως η παρουσία των μελών της μειοψηφίας στην επιτροπή, τελικά εξυπηρετεί την ανομία, την κυβερνητική αλητεία, τον θεσμικό ευτελισμό και παράλληλα την απογοήτευση στον κόσμο και ιδιαίτερα στους νέους που θα αναρωτιούνται, αν υπάρχει ακόμη ελπίδα σωτηρίας σε αυτό τον τόπο.
Εν τω μεταξύ τα μέλη της κυβερνητικής ατραξιόν, έχουν όχι απλώς αποθρασυνθεί, αλλά δηλώνουν και κάνουν ότι δεν έκαμνε ακόμη και η χούντα. Ο κ. Τάκης ο Θεοδωρικάκος ακάθεκτος εφορμά στα ΑΕΙ με την Μητσοτακική Χωροφυλακή να κυνηγά φοιτητές και διδακτικό προσωπικό, προκειμένου με την βία να τους επιβάλλει την …προστασία της. Ο άλλος της παιδείας ο κ. Συρίγος να εγκαλεί τους Δήμους της παραμεθορίου κυρίως, να αναλάβουν τις ευθύνες τους στην εξεύρεση κατοικίας για τους νεοδιορισμένους εκπαιδευτικούς. Αυτούς που κοιμούνται σε σκηνές και αυτοκίνητα, γιατί αν πληρώσουν το νοίκι που τους ζητάνε, θα πρέπει να καταργήσουν το φαγητό. Και… δίκαια τους εγκαλεί γιατί καθώς λέει, να μη τα περιμένουμε όλα από τη μαμά πατρίδα. Η μαμά πατρίδα έχει άλλες προτεραιότητες κατά τον κ.Συρίγο: να φροντίσει και να τακτοποιήσει μόνο τα κατά-δικά της παιδιά και όχι τα παραπαίδια των άλλων. Επομένως ορθώς διατύπωσε τη σκέψη του και ο εκμαυλιστής των ΜΜΕ και ιθύνων νους της δηλητηριασμένης ενημέρωσης της κοινής γνώμης κ Πέτσας: Όποιος δεν προσαρμόζεται στα ισχύοντα και δεδομένα, πεθαίνει.
Τι άλλο να πούνε και να κάνουν οι άνθρωποι για να δείξουν ποιούς εξυπηρετούν, ποιον πολιτικό πολιτισμό πρεσβεύουν και ποιο μέλλον και για ποιους το ονειρεύονται;. Ήδη έχουμε ένα κράτος βαρύτατα πληγωμένο, ένα πολυτραυματία που προσπαθεί να αντέξει στη θανάσιμη μεταχείριση που του επιφυλάσσει το ακροδεξιό Μητσοτακικό καθεστώς. Η λαϊκή υπομονή όμως έχει τα όρια της. Όρια που ήδη έχουν εξαντληθεί
