Και λέγαμε ότι τα είδαμε όλα από την ακροδεξιά κυβέρνηση του ανέμελου. Λάθος. Το πολιτικό παρόν και μέλλον αυτής της με κοινοβουλευτικό μανδύα χούντας περιέχει πολύ πάρα πολύ αθλιότητα, ασύλληπτη χυδαιότητα, θράσος και επικινδυνότητα που ακόμη δεν έχει αξιολογηθεί σε όλο της το εύρος. Δεν τους σταματά τίποτα προκειμένου να συσκοτίσουν, να ψευδολογήσουν, να διαστρέψουν, να κάνουν την πραγματικότητα και την αλήθεια τρομοκρατημένες να το βάζουν στα πόδια. Αλλοίμονο σε όποιον μπαίνει εμπόδιο στα σχέδια και τις επιδιώξεις τους. Όπως στα δικτατορικά καθεστώτα και σε αυτά με το ένα τέταρτο ψευδεπίγραφη δημοκρατία και τρία τέταρτα ολοκληρωτισμό, τύπου Ορμπαν, Μπάμπις, Μπολσονάρο και λοιπών, αρχίζουμε με νουθεσίες, προειδοποιήσεις, συστάσεις, απειλές για να καταλήξουμε στα ρόπαλα και στις δολοφονίες χαρακτήρων των μη συμμορφούμενων.
Διπλά αλλοίμονο σε όποιον και όποιους αναγορεύονται από την πολιτική συμμορία του Μαξίμου ως επικίνδυνοι αντίπαλοι, ως παράγοντες ανατροπής των όσων δύσοσμων και βαθειά αντιλαϊκών ονειρεύονται να κάνουν πράξη στον έρμο αυτό τόπο. Τσίπρας και Σύριζα οι θανάσιμοι εχθροί τους. Εδώ δεν μιλάμε για πολιτική αντιπαλότητα, έστω και για πολεμική με στοιχειώδης κανόνες πολιτισμού και κάποια σοβαρότητα. Εδώ μιλάμε για εξόντωση ηθική, για ισοπέδωση και αφανισμό της προσωπικότητας του αντιπάλου. Πως θα το καταφέρουν;. Την απάντηση την ζούμε αυτές τις μέρες. Ποιος Γκέμπελς και ποια ναζιστική προπαγάνδα. Εδώ οι παραπάνω έρχονται δεύτεροι και παίρνουν μαθήματα από την φαιά δημοσιογραφική προπαγάνδα, τον στυλοβάτη της ξένοιαστης και ανέμελης κυβέρνησης του ποιο ανάλαφρα ανέμελου πρωθυπουργού που ανέδειξε μεταπολιτευτικά η χώρα.
Σπίτια πολυτελείας και βίλες πάνε και έρχονται σε κανάλια και εφημερίδες, ρεπορτάζ και πληροφόρηση κατάμαυρα, θανατηφόρα για τον μέγα αντίπαλο τους, τον…σατράπη, τον…δήθεν αριστερό, τον Γκεβάρα της κυψέλης που αρέσκεται ο ακατανόμαστος στη χλιδή και την καλοπέραση, χλευάζοντας τον λαουτζίκο που τον ψηφίζει. Οι κατάμαυροι κονδυλοφόροι με ύφος περισπούδαστο, άτεγκτο, εισαγγελικό εμφανίζονται στις τηλεοράσεις για να κατακεραυνώσουν τον αμαρτωλό, τον πολιτικάντη. Τους βλέπεις έτσι σοβαρούς, βλοσυρούς να αφρίζουν από το μένος τους, να επιχειρηματολογούν, να αραδιάζουν…διαπιστώσεις και συμπεράσματα και μένεις άναυδος, απορώντας αν μια στάλα πιστεύουν αυτά που λένε. Έρχεται και η ντοκουμενταρισμένη απάντηση από τον διασυρόμενο, με στοιχεία, έγγραφα και αποδείξεις και λες μήπως τώρα συναισθανθούν κάποια ευθύνη και ξανακοιτάξουν τα χαρτιά τους. Μόνο οι αφελείς και οι αδιόρθωτα αθώοι να περιμένουν κάτι τέτοιο. Απτόητος ο δημοσιογραφικός εσμός, ο λαδωμένος με κρατικό χρήμα και προνόμια, συνεχίζει να αποπατεί στην αλήθεια, την αντικειμενική έστω και εν μέρει πληροφόρηση. Γνωρίζουν οι λουσμένοι με το εγκληματικό θράσος, ότι στο κάτω-κάτω της γραφής και σε χρόνο ουδέτερο από πολιτική αξία, όταν κληθούν να υποστηρίξουν αυτά που γράφουν και λένε στα δικαστήρια, να ζητήσουν ακόμα μια φορά συγνώμη γιατί…παρασύρθηκαν από άλλα δόλια δημοσιεύματα και αναληθείς διαδόσεις και οι ίδιοι δεν είχαν σκοπό να συκοφαντήσουν τον μηνυτή τους. Αυτή είναι η μέθοδος των αχρείων και τιποτένιων που θυσιάζουν στο βωμό εξυπηρέτησης των καταχθόνιων κυβερνητικών σχεδίων, την όση σοβαρότητα και επαγγελματική δεοντολογία τους απόμεινε, μόνο και μόνο για λίγα ψίχουλα καλοπέρασης.
Εσύ εν τω μεταξύ Αλ. Τσίπρα μέχρι την προσωπική σου δικαίωση, ρίξε ένα χαρακίρι δημόσιο στη πλατεία συντάγματος, μήπως και πείσεις τους ηθικούς δολοφόνους σου για την αδικία. Εξάλλου αίμα ζητούν να δούνε οι δημοσιογραφικοί και πολιτικοί βρικόλακες του Μαξίμου. Μη τους χαλάς το χατίρι. Προ πάντων μη χαλάς την ανέμελη χαρά του ελαφροχαρούμενου πρωθυπουργού που χαμογελά πονηρά πίσω από αυτήν την δημοσιογραφική ποταπότητα.
