Εμείς οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης αρνούμαστε να παίξουμε το παιχνίδι του υπουργείου παιδείας, όπως επίσης αρνούμαστε να γίνουμε νούμερα στη λίστα της Ο.Λ.Μ.Ε., η οποία παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης ανάγοντας σε μέγιστο ζήτημα αυτό της αυτοαξιολόγησης και αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα προβλήματα του κλάδου για τα οποία δεν έχουμε ακούσει το παραμικρό όλα τα τελευταία χρόνια.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης δηλώνουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι με τον θεσμό της αξιολόγησης και είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε σε αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου του σχολείου μας, σύμφωνα και με τα συμπεράσματα του 8ου Συνεδρίου της Ο.Λ.Μ.Ε., εφόσον και η πολιτεία κάνει το δικό της καθήκον, όπως αυτό εξειδικεύεται ακολούθως:
- Άμεση στελέχωση των σχολείων με μόνιμο διοικητικό προσωπικό προερχόμενο είτε από διορισμούς είτε από μετατάξεις, προκειμένου να υπάρχει γραμματειακή υποστήριξη στο διοικητικό μας έργο.
- Ως πότε τα σχολεία και ιδιαίτερα τα Μουσικά θα λειτουργούν με αναπληρωτές και ωρομίσθιους, που όμως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Ζητάμε άμεσους διορισμούς, με προτεραιότητα στους εκπαιδευτικούς μουσικής παιδείας, με σκοπό σε κάθε Μουσικό Σχολείο να υπάρχει οργανικά τοποθετημένος τουλάχιστον ένας εκπαιδευτικός για κάθε ένα από τα μουσικά όργανα, που διδάσκονται στα σχολεία αυτά.
- Ασχέτως πανδημίας και κορωνοϊού, η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα δεν είναι απλά μία ακόμα απαίτηση, αλλά μία αδήριτη ανάγκη, προκειμένου στα σχολεία να παρέχεται υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικό έργο.
- Επαναφορά του ωραρίου μας στα προ του 2013 επίπεδα. Η συνεχής αύξηση των εξωδιδακτικών εργασιών μας συμπεριλαμβανομένης και αυτής ακόμα της υποχρέωσης για αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, μας έχει φέρει προ καιρού στα όρια της εργασιακής υπερκόπωσης, ενώ παράλληλα μας έχει αφαιρέσει τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασίας για την παροχή του εκπαιδευτικού μας έργου. Εξάλλου η διδασκαλία με δεύτερη και τρίτη ανάθεση αντικειμένων, που συχνά δεν έχουμε διδαχθεί κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών μας σπουδών, υποβαθμίζει την ποιότητα της δημόσιας παιδείας.
- Γενναίες αυξήσεις στους πενιχρούς μισθούς μας, οι οποίοι μετά τις εξοντωτικές μνημονιακές μειώσεις, παραμένουν καθηλωμένοι στα όρια της εξαθλίωσης, στερώντας μας την δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Εφόσον δεν μειωθεί το ωράριο, οι αυξήσεις θα πρέπει να είναι τουλάχιστον της τάξης του 10%, όσο ήταν και η αύξηση του ωραρίου.
- Μείωση του ωραρίου Διευθυντών και Υποδιευθυντών. Υπάρχουν σχολικές μονάδες όπου δεν υπάρχει Υποδιευθυντής ούτε φυσικά και γραμματειακή υποστήριξη και ο Διευθυντής καλείται να κάνει μέχρι και 10 ώρες μάθημα την εβδομάδα και ταυτόχρονα να διεκπεραιώσει και ένα τεράστιο και χρονοβόρο διοικητικό έργο, που η πολιτεία φροντίζει να αυξάνει διαρκώς. Αλλά και οι Υποδιευθυντές σε όσα σχολεία υπάρχουν με 14 ή 16 ώρες μάθημα την εβδομάδα, πότε θα παρέχουν το διοικητικό τους έργο; Στο διάλειμμα;
- Αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας για τους άντρες ως συντάξιμη. Είναι αδιανόητο, κάποιος που έχει υπηρετήσει αμισθί την πατρίδα, να καλείται να πληρώσει για να αναγνωρίσει το χρόνο αυτό ως συντάξιμο. Εκτός από άδικο, παραβιάζει κατάφορα και την ισότητα των δύο φύλων.
- Επαναφορά της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα ισχύοντα προ του 2013. Επιτρέπεται να αρρωστήσουμε μόνο αν ο συμβεβλημένος με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. γιατρός δεν έχει συμπληρώσει τα ραντεβού του. Διαφορετικά θα πρέπει να τον πληρώσουμε από την τσέπη μας, παρά το ότι η πολιτεία συνεχίζει να παρακρατεί ένα σημαντικό ποσοστό του μισθού μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όχι πλαφόν στις διαγνωστικές εξετάσεις και στις θεραπείες αποκατάστασης.
- Εφάπαξ επίδομα Covid της τάξης των 2000 €. Το υπουργείο πανηγυρίζει για την επιτυχία της τηλεκπαίδευσης και πώς κατάφερε να εξασφαλίσει δωρεάν τη χρήση της πλατφόρμας Webex. Στην πραγματικότητα όμως κατάφερε πολύ περισσότερα. Κατάφερε να κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλυβα, αφού όλο το κόστος της τηλεκπαίδευσης μετακυλίστηκε στους εκπαιδευτικούς και στις οικογένειες των μαθητών. Αγορά εξοπλισμού, που περιλαμβάνει desktop ή laptop, σύνδεση Internet ή αναβάθμιση της υπάρχουσας, κάρτες ήχου (για μην ακούγεται η κιθάρα σαν κλαρίνο), ψηφιακές γραφίδες και ό,τι πατέντες μπορεί να σκεφτεί κανείς για να μπορούμε να επικοινωνούμε με τους μαθητές μας και να κάνουμε τη δουλειά μας, πληρώθηκαν όχι από τα κρατικά ταμεία αλλά από τους ανύπαρκτους κουμπαράδες των εκπαιδευτικών. Κι όλα αυτά, για να μπορεί το υπουργείο να υπερηφανεύεται για την επιτυχία της τηλεκπαίδευσης, σπεύδοντας ταυτόχρονα να εξαγγείλει παράταση του σχολικού έτους, παρά το ότι θεωρητικά έχουν χαθεί ελάχιστες διδακτικές ώρες, αφού τα σχολεία δεν πραγματοποίησαν καμία από τις συνήθεις δράσεις τους!
- Σε όλα τα σχολεία πρέπει να υπάρχει επιστάτης, διότι οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε ούτε μπογιατζήδες, ούτε υδραυλικοί, ούτε ξυλουργοί, ούτε ηλεκτρολόγοι, ούτε κλειδαράδες, ούτε σιδεράδες, ούτε ταχυδρόμοι, ούτε σεκιουριτάδες, ούτε αχθοφόροι.
- Σε όλα τα σχολεία θα πρέπει να υπάρχει σχολικός φύλακας κατά τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου, προκειμένου να ελέγχεται η είσοδος και η έξοδος από το σχολείο εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων, αλλά και άλλων εξωσχολικών, καθότι ένα τέτοιο καθήκον δεν μπορεί να επιβαρύνει τους εφημερεύοντες καθηγητές, οι οποίοι εξάλλου την ώρα του μαθήματος είναι μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Επίσης σε κάθε σχολείο θα πρέπει να υπάρχει νυχτερινός φύλακας, που θα προστατεύει το σχολείο από τις φθορές, που προκαλούν οι νυχτερινοί επισκέπτες.
- Σε όλα τα σχολεία θα πρέπει να υπάρχει επαρκές και μόνιμο προσωπικό καθαριότητας, που θα φροντίζει για την υγιεινή και την ασφάλεια, ακόμα και όταν ο κίνδυνος του κορωνοϊού θα έχει εκλείψει.
- Οι εκπαιδευτικοί συχνά καλούμαστε να παίξουμε όλους τους ρόλους, ακόμα και αυτούς για τους οποίους δεν έχουμε καμία απολύτως εξειδίκευση. Ωστόσο αυτό, εκτός του ότι δεν είναι λογικό, συχνά είναι και επικίνδυνο. Για το λόγο σε όλα τα σχολεία είναι απαραίτητο να υπάρχει ψυχολόγος, σχολικός νοσηλευτής και κοινωνικός λειτουργός.
- Ανέγερση σχολείων εκεί όπου απαιτείται (π.χ. Μουσικό Σχολείο Κατερίνης). Είναι ντροπή για την πολιτεία εν έτη 2021 και γιορτάζοντας τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, τα μαθήματα να πραγματοποιούνται σε προκάτ αίθουσες για σεισμόπληκτους, παρά το ότι στην Κατερίνη δεν έγινε κάποιος μεγάλος σεισμός, όπως πρόσφατα σε γειτονικές περιοχές. Ωστόσο το ρήγμα υπάρχει, είναι μεγάλο, αλλά δεν βρίσκεται από κάτω μας. Χωρίζει το Υπουργείο Παιδείας από τον πραγματικό κόσμο.
- Πραγματική χρηματοδότηση και εξοπλισμός των σχολείων. Ο 21ος αιώνας μας προέκυψε πριν από 21 χρόνια. Ωστόσο τα σχολεία μας βρίσκονται ακόμα στον Μεσαίωνα. Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν και να καλύψουν στοιχειωδώς τις ανάγκες του σήμερα, είναι απαραίτητο να υπάρχουν τα ακόλουθα:
α) Internet υψηλής ταχύτητας σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας.
β) Ηλεκτρονικός εξοπλισμός (Η/Υ ή laptops, κάμερες, ηχεία, μικρόφωνα, βιντεοπροβολείς, διαδραστικοί πίνακες, μικροφωνικές εγκαταστάσεις, κονσόλες κλπ).
γ) Για τα Μουσικά Σχολεία βασικός εξοπλισμός είναι τα μουσικά όργανα (αγορά νέων και συντήρηση των υπαρχόντων)
δ) Γυμναστήριο, όπου δεν υπάρχει (π.χ. Μουσικό Σχολείο Κατερίνης)
ε) Εργαστήριο φυσικών επιστημών, όπου δεν υπάρχει (π.χ. Μουσικό Σχολείο Κατερίνης)
στ) Αναβάθμιση εργαστηρίου πληροφορικής
ζ) Εργαστήριο καλλιτεχνικών, όπου δεν υπάρχει (π.χ. Μουσικό Σχολείο Κατερίνης)
η) Αθλητικό υλικό, όπου λείπει (π.χ. Μουσικό Σχολείο Κατερίνης)
- Βιβλία για τα μουσικά μαθήματα. Το λέμε, αλλά δεν το πιστεύει κανείς. Για τα μουσικά μαθήματα, δηλαδή για το 1/3 των μαθημάτων των Μουσικών Σχολείων δεν υπάρχουν βιβλία! Πώς διδάσκονται τα συγκεκριμένα μαθήματα; Με την δοκιμασμένη μέθοδο Διαμαντοπούλου. Η μέθοδος της φωτοτυπίας. Οι εκπαιδευτικοί κάνουν ουρές στα φωτοτυπικά μηχανήματα και η Σχολική Επιτροπή γκρινιάζει διότι ξοδεύουμε πολύ χαρτί και γραφίτη. Άραγε ένας εκπαιδευτικός, που περνά μια ώρα την ημέρα μπροστά στο φωτοτυπικό, που θα βρει χρόνο και για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου;
- Χρηματοδότηση των λειτουργικών δαπανών αλλά και των δράσεων που προγραμματίζουν τα σχολεία, ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να ψάχνουμε για χορηγούς, που θα καλύπτουν κόστη, που είναι υποχρέωση της πολιτείας να καλύπτει.
- Οδοιπορικά για τους μετακινούμενους εκπαιδευτικούς. Είμαστε ο μόνος κλάδος που σε μεγάλο ποσοστό και για πολλά χρόνια αναγκαζόμαστε να μετακινούμαστε καλύπτοντας καθημερινά πολύ μεγάλες αποστάσεις είτε με τη συγκοινωνία είτε με ίδια μέσα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται, παρά μόνο όταν μαθαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων για αυτοκινητιστικά δυστυχήματα στα οποία εκπαιδευτικοί έχασαν τη ζωή τους προσερχόμενοι στο σχολείο ή κατά την αποχώρηση από αυτό.
- Συμπλήρωση του ωραρίου σε ένα μόνο σχολείο ή, σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, συνυπολογισμός τους χρόνου μετακίνησης από το ένα σχολείο στο άλλο στο διδακτικό ωράριο και κάλυψη του κόστους μετακίνησης.
- Είναι και οι εκπαιδευτικοί άνθρωποι με οικογένειες, όπως είναι οι στρατιωτικοί και οι δικαστικοί και είναι υποχρέωση της πολιτείας να προστατέψει το θεμέλιο της κοινωνίας, την οικογένεια. Ζευγάρια εκπαιδευτικών είναι αυτονόητο ότι πρέπει να υπηρετούν στο ίδιο μέρος και για το λόγο αυτό θα πρέπει να αποσπώνται κατά προτεραιότητα, όπως συμβαίνει με τους στρατιωτικούς, αλλά και τους δικαστικούς, που αποφάσισαν ότι η περικοπή μόνο των δικών μας δώρων ήταν συνταγματική.
- Από όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μόνο οι εκπαιδευτικοί, επειδή ακριβώς έχουν και πολύ υψηλές αποδοχές, δεν δικαιούνται να στείλουν τα παιδιά τους σε κατασκηνώσεις! Παράλειψη της πολιτείας, που έστω και αργά θα πρέπει να διορθωθεί.
- Αφήσαμε για τελευταίο, αυτό που θα μπορούσε να είναι το πρώτο στη λίστα. Η κυβέρνηση εξαγγέλλει εκτός από την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και τη ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Προετοιμάζει μάλιστα και την κοινή γνώμη μέσα από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής «ενημέρωσης». Οι πολίτες εμφανίζονται αγανακτισμένοι με την άρνηση των εκπαιδευτικών να αξιολογηθούν και βέβαιοι ότι μόλις αυτό συμβεί και μόλις οι τεμπέληδες εκπαιδευτικοί αναγκαστούν να δουλέψουν, θα λυθούν όλα τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης και δεν θα χρειάζεται να στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια. Φανταστείτε όμως να μπαίναμε την πρώτη μέρα μετά τον αγιασμό μέσα στις τάξεις και να βάζαμε όλοι από ένα διαγώνισμα. Πώς μπορείς να αξιολογήσεις κάποιον σε κάτι που δεν του έχεις διδάξει; Δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους ατομική αξιολόγηση, χωρίς να έχει προηγηθεί επιμόρφωση. Πρώτα επιμόρφωση και μετά να συζητήσουμε για αξιολόγηση. Αξιολόγηση, που να έχει ως αποτέλεσμα την βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και όχι την τιμωρία των πολλών (βλέπε 2013) και την επιβράβευση των λίγων κομματικών ημετέρων.
Δεν είναι απαραίτητο η πολιτεία και το Υπουργείο Παιδείας να ικανοποιήσουν αμέσως όλα τα παραπάνω αιτήματα. Ας ξεκινήσουν όμως από τα πιο βασικά δείχνοντας καλή θέληση και εμείς, όπως κάναμε πάντα, θα βάλουμε για άλλη μια φορά πλάτη.
Το πρόσφατο νομοθετικό πλαίσιο για την αυτοαξιολόγηση, ως κακόγουστο αστείο, δεν περιλαμβάνει αξιολόγηση υποδομών, αντίθετα περιλαμβάνει την καλή αξιοποίηση των υποδομών. Δεν περιλαμβάνει καταγραφή των ελλείψεων σε προσωπικό και τις ανάγκες για διορισμούς, αλλά περιλαμβάνει την καλή αξιοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού (λες και υπάρχει και κακή), χωρίς να διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό. Περιλαμβάνει την καλή διαχείριση πόρων, λες και τα σχολεία έχουν πόρους, που μπορούν να διαχειρίζονται με καλό ή κακό τρόπο.
Ένα πλαίσιο αυτοαξιολόγησης, που γράφτηκε στο πόδι, από ειδικούς που δεν φαίνεται να έχουν και πολλή σχέση με το αντικείμενο, ούτε με την ελληνική σχολική πραγματικότητα. Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Ας δούμε μερικά από αυτά που ζητάει η πολιτεία από τους εκπαιδευτικούς να αξιολογήσουν.
Προστασία και αξιοποίηση σχολικών χώρων – υποδομών. Πώς προστατεύεις και πώς αξιοποιείς τις 21 ετών προκάτ αίθουσες με τα σάπια δάπεδα, που τρίζουν κάθε φορά που κάποιος περπατάει λες και γίνεται σεισμός; Πώς διαχειρίζεσαι τις υποδομές που δεν έχεις; (γυμναστήριο, εργαστήριο φυσικών επιστημών, εργαστήριο καλλιτεχνικών, αίθουσα εκδηλώσεων, αίθουσες συνόλων κλπ κλπ). Πώς προστατεύεις τις αίθουσες και τους μαθητές από τις πέτρες που πετούν οι μαθητές του διπλανού σχολείου για να σπάσουν πλάκα ή από τους βραδινούς επισκέπτες, που λερώνουν, σπάνε, βάζουν φωτιές και βανδαλίζουν τα σχολεία μας;
Ας δούμε κι ένα ακόμη παράδειγμα. Στο Μουσικό Σχολείο έχουμε μία αίθουσα που είναι χαρακτηρισμένη ως εργαστήριο φυσικών επιστημών, σε τραγική κατάσταση, χωρίς φυσικά εξοπλισμό εργαστηρίου και με τους σοβάδες να πέφτουν από το ταβάνι. Την φετινή σχολική χρονιά αναγκαστήκαμε, λόγω ελλείψεων χώρων να χρησιμοποιήσουμε την συγκεκριμένη αίθουσα ως αίθουσα διδασκαλίας. Τι βαθμό θα πρέπει να βάλουμε στον αντίστοιχο δείκτη περί αξιοποίησης των υποδομών; 4 επειδή αξιοποιήσαμε την αίθουσα ή 1 επειδή οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί κινδύνεψαν να τους πέσουν οι σοβάδες στο κεφάλι;
Εκσυγχρονισμός και εμπλουτισμός υποδομών. Προφανώς πρόκειται για άγνοια. Το σχολείο δεν έχει τέτοιες αρμοδιότητες. Ο εκσυγχρονισμός και εμπλουτισμός υποδομών αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του Δήμου και της Πολιτείας γενικότερα.
Ενίσχυση ήπιων δεξιοτήτων (soft skills) και ψηφιακών δεξιοτήτων μαθητών και μαθητριών. Χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στην βιβλιογραφία για να πάρει μία ιδέα του τι μπορεί να υπονοείται με την χρήση τέτοιων εννοιών. Άραγε ποιος ειδικός έχει εισάγει αυτούς τους όρους και πώς αυτός δείκτης αξιολογείται;
Ενίσχυση της κριτικής σκέψης των μαθητών/-τριών. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στις επίσημες απαντήσεις που αποστέλλονται στα βαθμολογικά κέντρα για πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα όπως η ιστορία και η βιολογία. Αποστήθιση και παπαγαλία ζουν και βασιλεύουν. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα κινείται και θα συνεχίσει να κινείται προς την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από εκείνη που αναπτύσσει την κριτική σκέψη των παιδιών. Τον ρόλο αυτό καλείται να τον παίξει ο εκπαιδευτικός.
Αναστοχασμός και ανατροφοδότηση για τη βελτίωση των πρακτικών διδασκαλίας, μάθησης και αξιολόγησης. Τι είναι ο αναστοχασμός; Αντιγράφουμε από το Βικιλεξικό. «Ως αναστοχασμό ορίζουμε “την ενεργή, επίμονη και συστηματική εξέταση κάθε πεποίθησης ή υποτιθέμενου τύπου γνώσης στο φως των βάσεων που την υποστηρίζουν, καθώς και τα περαιτέρω συμπεράσματα στα οποία αυτή κατατείνει” (Dewey 1933 όπ. αναφ. στο Spalding & Wilson 2002: 1394).» Πώς βαθμολογείται ο αναστοχασμός και πώς αποδεικνύεται;
Εφαρμογή εναλλακτικών μορφών αξιολόγησης. Εκπαιδευτικός που παρεκκλίνει έστω και λίγο από τα προβλεπόμενα, όσον αφορά την αξιολόγηση των μαθητών κινδυνεύει. Ας θυμηθούμε την πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου για την μη κατάθεση βαθμολογίας. Για ποιες εναλλακτικές μορφές αξιολόγησης μιλάμε; Εκτός κι αν θεωρείται εναλλακτική μορφή αξιολόγησης το εξ αποστάσεως ψευτο-διαγώνισμα, που εφηύρε το Υπουργείο, προκειμένου να μας πείσει ότι ακόμα και εξ αποστάσεως όλα λειτουργούν κανονικά και να μας πιέσει να αξιολογήσουμε τους μαθητές μας, των οποίων ούτε τα πρόσωπα δεν γνωρίζουμε, αφού ακόμα και στον 1,5 μήνα που διήρκεσε η δια ζώσης εκπαίδευση, ήμασταν όλοι με τις μάσκες. Αξιολόγηση σε όλους, πάντα και από παντού!
Ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού για την υποστήριξη της διδασκαλίας των επιμέρους γνωστικών αντικειμένων. Η παρουσία ενός τέτοιου δείκτη στην νομοθεσία περί αυτοαξιολόγησης μας κάνει να αναρωτιόμαστε. Μήπως να σταματήσει η πολιτεία να τυπώνει και να μοιράζει σχολικά εγχειρίδια στους μαθητές; Μήπως πρέπει κι αυτό το καθήκον να το αναλάβουν οι εκπαιδευτικοί; Και με ποιο κριτήριο πρέπει να αξιολογήσουμε αυτόν τον δείκτη; Μήπως έχει ελέγξει κάποιος το εκπαιδευτικό υλικό που αναπτύσσουν οι εκπαιδευτικοί και το βρήκε κατάλληλο;
Πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση δικτύων σχολείων. Πώς δημιουργείται ένα δίκτυο σχολείων και πώς αξιολογείται ο συγκεκριμένος δείκτης; Εμείς έχουμε πρόταση. Μπορούν να δημιουργηθούν δίκτυα σχολείων, όπου οι μαθητές θα παρακολουθούν παρέα την τηλεκπαίδευση. Επίσης μπορούν να πραγματοποιούνται συνδιδασκαλίες, όπου στην πλατφόρμα Webex τη μισή ώρα θα διδάσκει ο καθηγητής τους ενός σχολείου και την άλλη μισή ο καθηγητής του άλλου σχολείου.
Εξωστρέφεια και προβολή του έργου του σχολείου. Τα Μουσικά σχολεία διακρίνονται για την εξωστρέφειά τους. Ωστόσο με ευθύνη της πολιτείας ούτε πέρυσι, αλλά ούτε και φέτος, απ’ ό,τι φαίνεται, θα πραγματοποιηθούν δια ζώσης εκδηλώσεις. Άλλος ένας δείκτης, που δεν μπορεί να αξιολογηθεί.
Όσο καλή διάθεση και να έχει κανείς, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι οι νόμοι και οι υπουργικές αποφάσεις γράφονται στο πόδι και κανείς δεν κάνει τον κόπο να τα διαβάσει δεύτερη φορά. Με βάση το νέο πλαίσιο για την αυτοαξιολόγηση «στο τέλος του διδακτικού έτους γίνεται η αποτίμηση της λειτουργίας της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού έργου συνολικά, καθώς και των επιμέρους Σχεδίων Δράσης, με βάση τα κριτήρια που έχουν οριστεί από τις Ομάδες Δράσης και τα δεδομένα (τεκμήρια) που έχουν προκύψει σε σχέση με την επίδρασή τους.» Όμως, μιας και για φέτος, με ευθύνη του Υπουργείου, δεν έχουν οριστεί ομάδες δράσης, ούτε έχουν καταρτιστεί σχέδια δράσης και φυσικά δεν έχουν οριστεί και κριτήρια, πώς θα αξιολογηθεί η φετινή σχολική χρονιά; Με ποια κριτήρια και πώς θα βαθμολογηθούν οι επιμέρους άξονες; Να κάνουμε αξιολόγηση απλώς για να την κάνουμε κι ας μην έχει κανένα νόημα; Μήπως είναι άλλη μία ένδειξη αυταρχισμού εκ μέρους της Πολιτείας;
Εννοείται ότι δεν έχει και κανένα απολύτως νόημα η εξωτερική αξιολόγηση από τον Συντονιστή και τον Συντονιστή των Συντονιστών, οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το σχολείο και αγνοούν την σχολική πραγματικότητα, όχι γιατί στερούνται ικανοτήτων, αλλά διότι τα γενικότερα καθήκοντά τους, αλλά και η επόπτευση εξαιρετικά μεγάλου αριθμού σχολείων δεν τους το επιτρέπουν. Ειδικά φέτος, που τα σχολεία παράμειναν ως επί το πλείστον κλειστά, και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να επισκεφτούν τις σχολικές μονάδες για να διαμορφώσουν άποψη. Αλλά και η δεκάβαθμη κλίμακα στερείται κάθε σοβαρότητας. Όταν το σχολείο βαθμολογεί από 1 έως 4, πώς ο Συντονιστής θα βαθμολογήσει από 1 έως 10; Το 4 που βάζει ένα σχολείο σε τι βαθμό αντιστοιχεί στην δεκάβαθμη κλίμακα; Στο 8, στο 9 ή στο 10;
Κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει ληφθεί από πέρυσι, για να μπορέσουν τα σχολεία να παραμείνουν ανοιχτά, παρά μόνο η χρήση της μάσκας, που στην αρχή δεν προτεινόταν, αλλά στη συνέχεια η χρήση της έγινε υποχρεωτική, για να φτάσουμε σήμερα στην πρόταση να την φοράμε διπλή και τριπλή. Μάσκες που μοιράστηκαν σε μαθητές και εκπαιδευτικούς και κάνουν επίσης και για καπέλο ή κασκόλ. Αστείες θεωρίες από ειδικούς μη ειδικούς για φυσαλίδες και για μη μετάδοση του κορωνοϊού στους μαθητές, που είναι φτιαγμένοι από κάποιο μαγικό υλικό που τους κάνει άτρωτους, διαψεύστηκαν από τα γεγονότα. Ξαφνικά τα σχολεία από χώροι ανοσίας έγιναν εστίες υπερμετάδοσης και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της λάθος εκτίμησης και των λάθος μέτρων.
Η μέθοδος ακορντεόν άνοιξε-κλείσε, κοντεύει να μας στείλει στο ψυχιατρείο και προσβάλλει το σχολείο μας, στο οποίο το συγκεκριμένο όργανο διδάσκεται με συνέπεια και επαγγελματισμό σε αντίθεση με τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία αντιμετωπίζει τα σχολεία εν καιρώ πανδημίας.
Για την τηλεκπαίδευση δεν υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ήδη ειπωθεί. Ωστόσο θα πρέπει να σταθούμε στα εξής. Τα κέρδη των εταιρειών σταθερής και κινητής τηλεφωνίας και Internet εκτοξεύθηκαν, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες υποβαθμίστηκαν με το γελοίο επιχείρημα ότι αυξήθηκε η χρήση. Επιβραβεύεται, αντί να τιμωρείται, η λογική ότι παρέχεται Internet υψηλής ταχύτητας, με την προϋπόθεση ότι οι άλλοι χρήστες, που επίσης πληρώνουν για την ίδια ταχύτητα, δεν θα χρησιμοποιούν την υπηρεσία! Κι όλα αυτά, όχι με την ανοχή, αλλά με την συνενοχή της πολιτείας, που κωφεύει.
Η τάχα δωρεάν χρήση της πλατφόρμας Webex, του eclass και του eme από smartphone, καθώς και η σύνδεση μέσω τηλεφώνου στην πλατφόρμα Webex συνοδεύτηκε από υπέρογκες χρεώσεις των παρόχων σταθερής και κινητής τηλεφωνίας προς τους χρήστες (εκπαιδευτικούς και μαθητές), με την πολιτεία να επιμένει για το αντίθετο, αντί να τραβήξει το αυτάκι των εταιρειών τηλεπικοινωνίας.
Ταυτόχρονα το υπουργείο προχωράει στον σχεδιασμό του σα να μην τρέχει τίποτα. Αξιολόγηση εν μέσω πανδημίας με κλειστά τα σχολεία, υποχρεωτική εφαρμογή εσωτερικού σχολικού κανονισμού από τη φετινή χρονιά, με έγκριση από τον Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου Παιδαγωγικής Ευθύνης και τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, παρά το ότι ήδη έχει διανυθεί το μεγαλύτερο μέρος της και τα σχολεία παραμένουν κλειστά και δεν μπορεί να υλοποιηθεί η προβλεπόμενη διαβούλευση με τις μαθητικές κοινότητες, τους συλλόγους γονέων και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους φορείς (π.χ. Δήμος).
Η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα αφήνει παγερά αδιάφορο το Υπουργείο Παιδείας, που επιμένει στην εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων από την φετινή σχολική χρονιά. Άραγε υπάρχει μέσα σε ολόκληρο υπουργείο έστω ένας μάχιμος εκπαιδευτικός, που να προσπάθησε να κάνει μάθημα από το κινητό του ή έστω από κάποιο tablet, χωρίς πίνακα, χωρίς να βλέπει και ν’ ακούει τους μαθητές του; Πείτε σ’ αυτά τα παιδιά ότι όλα είναι φυσιολογικά και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναβληθεί για φέτος η εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων.
Παράλληλα το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να ασκήσει ασφυκτική πίεση και έλεγχο στους εκπαιδευτικούς, ελέγχοντας για πρώτη φορά μέσω του myschool την πορεία της διδασκόμενης ύλης ακόμα και στο Γυμνάσιο (!) αυξάνοντας καθημερινά το διοικητικό έργο, με εγκυκλίους και εφευρίσκοντας συνεχώς διάφορους τρόπους για να σπάει τα νεύρα εκπαιδευτικών και μαθητών.
Επιπλέον το Υπουργείο επιμένει να καταχωρούνται κανονικά οι απουσίες των μαθητών με μια απίστευτα χρονοβόρα και γραφειοκρατική διαδικασία, μη δίνοντας καμία οδηγία για τις περιπτώσεις όπου υπάρχει τεχνικό πρόβλημα και πώς αυτό διαπιστώνεται και αποδεικνύεται. Ταυτόχρονα αφήνει μαθητές και γονείς σε αναμμένα κάρβουνα, αναβάλλοντας τη διαχείριση του συγκεκριμένου θέματος για το τέλος του Β΄ τετραμήνου.
Ζητά την εφαρμογή νόμων και διατάξεων που συντάχθηκαν σε εποχές, που η λέξη πανδημία ήταν άγνωστη, αδιαφορώντας για τις ειδικές συνθήκες, που με ευθύνη του ίδιου του υπουργείου και της πολιτείας γενικότερα, διαμορφώθηκαν στα σχολεία τον τελευταίο χρόνο. Χαρακτηριστικό, αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα η κατάθεση βαθμολογίας στο Α΄ τετράμηνο και η απίστευτη εγκύκλιος, μνημείο αυταρχισμού και μισαλλοδοξίας, με την οποία καλεί τους Διευθυντές να γίνουν ρουφιάνοι και να αποστείλουν τα ονόματα των εκπαιδευτικών, που δεν κατέθεσαν βαθμολογία, τους μαθητές για τους οποίους δεν κατατέθηκε βαθμολογία, τα αντίστοιχα μαθήματα, καθώς και τους λόγους της μη κατάθεσης!
Το Υπουργείο Παιδείας θεώρησε απόλυτα φυσιολογικό να στείλει τους απόφοιτους στα κλειστά, χωρίς εκπαιδευτικούς και χωρίς γραμματειακή υποστήριξη σχολεία για να καταθέσουν τις δηλώσεις τους για τις πανελλαδικές εξετάσεις! Άγνοια να το πούμε, αδιαφορία ή καψόνι;
Για πρώτη φορά υπολογίζει το Υπουργείο Παιδείας στα οργανικά κενά και αυτά που θα προκύψουν από συνταξιοδοτήσεις, παρά το ότι αρκετές από τις αιτήσεις συνταξιοδότησης, που έχουν κατατεθεί, ενδέχεται να ανακληθούν, προετοιμάζοντας ένα όργιο μεταθέσεων, όπως αυτό του 2012, που μας κάνει να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης, θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στους μαθητές μας, παρά το ότι η πολιτεία διαχρονικά δεν έχει κάνει το δικό της. Θα κάνουμε πραγματική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου του σχολείου μας, βάζοντας τους δικούς μας άξονες και δείκτες, συμπεριλαμβάνοντας και εκείνους που έντεχνα το υπουργείο αφαίρεσε.
Δεν απέχουμε ούτε απεργούμε συμμετέχοντας στο αποπροσανατολιστικό εφεύρημα της Ο.Λ.Μ.Ε., αλλά και δεν μπορούμε να καταχωρήσουμε το αποτέλεσμα της δικής μας αξιολόγησης στην ειδική πλατφόρμα του Ι.Ε.Π., μιας και θεωρούμε ότι η διαδικασία αυτή έρχεται σε αντίθεση με τον βασικό σκοπό της εσωτερικής αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπως αυτός διατυπώνεται στο 1ο άρθρο της Υ.Α. 6603/ΓΔ4/20-1-2021 και δεν είναι άλλος από την «συνεχή βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου σε επίπεδο σχολικής μονάδας και κατ’ επέκταση στο σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος.»
Θα κοινοποιήσουμε τα αποτελέσματα της δικής μας αξιολόγησης, στη Δ.Δ.Ε Πιερίας στους Συντονιστές Εκπαιδευτικού έργου του 3ου ΠΕΚΕΣ, στην Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κ. Μακεδονίας, στο Υπουργείο Παιδείας, στην Ο.Λ.Μ.Ε, στην ιστοσελίδα του σχολείου, σε όλα τα σχολεία της Πιερίας, σε όλα τα Μουσικά Σχολεία ανά την Ελλάδα και σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τηλεοπτικά, έντυπα ή ηλεκτρονικά καθώς και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Ας αναρωτηθούμε, ποιος ευθύνεται και ποιος ωφελείται από τη διχόνοια, που επικρατεί στα σχολεία. Ως εκπαιδευτικοί, το χρέος μας είναι κυρίως απέναντι στους μαθητές μας και τις οικογένειές τους. Γι’ αυτούς πασχίζουμε και αυτούς θέλουμε να σταθούν δίπλα μας, στην προσπάθειά μας για αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Από τις συμπληγάδες πέτρες πού έστησαν από κοινού η πολιτική ηγεσία και το συνδικαλιστικό μας όργανο, θα πρέπει να βγούμε αλώβητοι και ενωμένοι.
Γιώργος Βαρδακώστας
Διευθυντής Μουσικού Σχολείου Κατερίνης
