Η αιφνιδιαστική υποτροπή της ασθένειας της Φ. Γεννηματά και η παραίτηση της από υποψήφια για εκ νέου πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ στις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές, έφεραν τα πάνω- κάτω στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τα πάνω- κάτω εντάθηκαν λαμβάνοντας και μια ανεξήγητη, μυστηριώδη τροπή, μετά και την υποβολή της υποψηφιότητας του κυριολεκτικά απρόσμενου, του ουδόλως αναμενόμενου για κάτι τέτοιο Γιώργου Παπανδρέου ( ΓΑΠ ). Κι όλα αυτά γιατί του συγκεκριμένου η κυβερνητική διαδρομή και πρόσφατη είναι και με δουλείες πολιτικές χρεωμένη. Δουλείες και ευθύνες βαθειά χαραγμένες στη λαϊκή συνείδηση, που καθόλου εύκολα δεν μπορούν να παραγκωνιστούν και προπάντων να ξεχαστούν. Όταν αυτές μάλιστα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με μνήμες που προκαλούν πόνο, πικρία, βάσανα και δυστυχία στα αδύναμα λαϊκά στρώματα κυρίως για όσα βίωσαν, για όσα υπέφεραν από τα μνημόνια, τις τρόικες και το ΔΝΤ με το οποίο συνέδεσε το όνομα του ο συγκεκριμένος υποψήφιος. Αυτό καθεαυτό το γεγονός όπως είναι φυσικό προβλημάτισε και προβληματίζει και τα υπόλοιπα κόμματα και τις ηγεσίες τους για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι εκείνους που προβλημάτισε ιδιαίτερα αφού οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ τούς ενδιαφέρουν περισσότερο από τους άλλους, είναι η ΝΔ και ο Σύριζα-ΠΣ. Όσον αφορά την ΝΔ, η οποία δεν κρύβει καθόλου την επιθυμία της για επικράτηση του Α. Λοβέρδου στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, του δίχως προσχήματα συνεργάτη της μέχρι πρόσφατα, του δηλώσαντος και πανηγυρικά ότι τυχόν εκλογή του στην προεδρία του κόμματος θα στείλει αδιάβαστα τα όποια σενάρια για προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου. Σενάρια που όπως ξεκαθάρισε περιλαμβάνουν στον συνεργατικό κυβερνητικό σχήμα το ΚΙΝΑΛ, τον Σύριζα και ίσως και τον Βαρουφάκη. Σαφέστατος επομένως από την πλευρά του ο υποψήφιος πρόεδρος, ο παραπεμφθείς από την εισαγγελία κατά της διαφθοράς για παθητική δωροδοκία στο σκάνδαλο NOVARTIS. Τώρα πως γίνεται κάποιος πολιτικός να κουβαλά στη πλάτη του χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ακόμη δικαστικά , μια τέτοια ατιμωτική κατηγορία και να διεκδικεί την προεδρία ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, κανείς δεν το καταλαβαίνει. Αυτά και άλλα παρόμοια συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα από ότι φαίνεται. Στη Ελλάδα που επαξίως τα δύο τελευταία ιδιαίτερα χρόνια η φαυλότητα και η πολιτική παρακμή συγκρίνεται μόνο με τις τριτοκοσμικές χώρες και τις κάποτε δημοκρατικές μπανανίες της νότιας Αμερικής.
Από την άλλη επίσης είναι γνωστή και την επανέλαβε προχθές στο…διάγγελμά του ο ΓΑΠ, θέση, ότι η εκλογή του στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα κάνει πιο ορατό το ενδεχόμενο προοδευτικής κυβέρνησης μετά τις εθνικές εκλογές που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Κάτι δηλαδή που ενδιαφέρει εκ των πραγμάτων έτσι κι αλλιώς τον Συριζα-ΠΣ, όταν είναι διακηρυγμένος στόχος του η παραπάνω θέση του ΓΑΠ. Από εκεί και μετά πιάσανε δουλειά, αρθρογράφοι, σχολιαστές, πολιτικοί αναλυτές, ακόμη και στελέχη των παραπάνω κομμάτων αποφαινόμενοι για το κατά πόσο συμφέρει η τάδε η εκείνη η εξέλιξη, αν η εκλογή στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, αυτού η εκείνου μας βοηθά, συμπλέει με την στρατηγική μας η όχι, βάζοντας έτσι στην άκρη ζητήματα και προβλήματα τρέχοντα και χρονίζοντα, τα οποία ζητούν επιτακτικά την ενασχόληση μαζί τους, προκειμένου το κόμμα να ξεφύγει από το τέλμα και την πολιτική μιζέρια. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι όποιες εξελίξεις σε ένα κόμμα, αν μάλιστα είναι και σοβαρές, ίσως επηρεάσουν και άλλες πολιτικές συλλογικότητες κατά κάποιο τρόπο. Όπως είναι και φυσικό να παρακολουθείς αυτές τις εξελίξεις στους άλλους, δίχως παρεμβάσεις η ακόμη και δημοσιοποίηση των προτιμήσεων σου, για να καταλήξεις σε χρήσιμα συμπεράσματα. Ενδεικτικές και στο σωστό πλαίσιο ήταν εξάλλου γι αυτό το ζήτημα οι δηλώσεις του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους στον Σύριζα-ΠΣ ενόψει και του συνεδρίου του, οι προτεραιότητες και οι κραυγαλέες ανάγκες του είναι άλλες και είναι και γνωστές. Δεν αδιαφορούμε για τις εσωτερικές εξελίξεις των πολιτικών μας συγγενών, όμως η κοινωνική μας γείωση και η ενσωμάτωση με τις ανάγκες αυτών που πλήττονται αλύπητα από τις ακροδεξιές νεοφιλελεύθερες πολιτικές είναι ακόμη ζητούμενο. Η οργανωτική ανασυγκρότηση, η ισχυροποίηση της παρουσίας σε κοινωνικούς φορείς, συνδικάτα, και ενώσεις πολιτών, είναι ακόμη ζητούμενο. Η εκλαΐκευση του πολιτικού μας σχεδίου, το κυβερνητικό πρόγραμμα και η ενημέρωση του κόσμου γι αυτό, είναι ακόμη ζητούμενο. Ο σχεδιασμός δράσης και η επικοινωνία δια ζώσης με τις τοπικές κοινωνίες και η συμπαράταξη μας με τις αγωνίες, τα προβλήματα και τις προσδοκίες τους, δουλειά κατ εξοχήν των οργανώσεων του Σύριζα-ΠΣ, είναι ακόμη ζητούμενο. Η Ισχυροποίηση του Σύριζα-ΠΣ, η ελκτική για τον κόσμο εικόνα του γι αυτά που λέει και αγωνίζεται να γίνουν πραγματικότητα, οι ρεαλιστικές και πειστικές εξαγγελίες του , η σφυρηλάτηση δεσμών εμπιστοσύνης με αυτούς που παράγουν και μοχθούν, τους φυσικούς συμμάχους της δημοκρατικής ριζοσπαστικής αριστεράς, ως υπόθεση όλου του Σύριζα-ΠΣ, είναι ακόμη ζητούμενο.
Τα υπόλοιπα, ποιοι με ποιους και με ποιο πρόγραμμα τα βλέπουμε αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης. Της κάλπης που αδυσώπητα θα θέσει τα διλλήματα σε κάθε πολιτική δύναμη. Για να αναλάβει ο καθένας τις ιστορικές ευθύνες του.
