Σε άρθρο την προηγούμενη εβδομάδα δόθηκαν κάποιες σκέψεις ενόψει της ανεφάρμοστης πρότασης της Κυβέρνησης για σώμα 1.000 ειδικών αστυνομικών με σκοπό τη φύλαξη των πανεπιστημίων (βλ. αναλυτικότερα, ΕΔΩ και ΕΔΩ )
Αναλυτικότερα σημείωσα, εκτός των άλλων, ότι για πράξεις χαμηλής ποινικής απαξίας (πλημμελήματα και πταίσματα) προτείνονται δύο λύσεις προς συζήτηση:
«Η πρώτη: Δημιουργείται ή ενισχύεται το ήδη υπάρχον σώμα ιδιωτικών φυλάκων υπό την εποπτεία της πρυτανείας, που αποκτά όμως αρμοδιότητες για έρευνα-έλεγχο-σύλληψη όμοιες της αστυνομίας…
Η δεύτερη λύση: Στην περίπτωση όπου είναι ανέφικτη η παραπάνω πρόταση (αναφορικά με τις προαναφερθείσες αρμοδιότητες) εναλλακτικά θα μπορούσαμε να συζητήσουμε το ακόλουθο σενάριο. Αναλυτικότερα, σε κάθε πανεπιστήμιο παραβρίσκεται ένας αριθμός αστυνομικών εν ενεργεία, που ως φοιτητές (από προσωπικό ενδιαφέρον) παρακολουθούν μαθήματα με σκοπό την απόκτηση ενός δεύτερου πτυχίου ή μεταπτυχιακού διπλώματος….»
Κάποιοι αναλυτές στο πλαίσιο της γνωστής αποκοπής φράσεων και παραγράφων, που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αγνόησαν τη συνέχεια της προηγούμενης παραγράφου η οποία είναι η ακόλουθη:
«Αυτά τα άτομα μετά τη λήψη του πτυχίου ή του μεταπτυχιακού τους διπλώματος, θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα ολιγομελές σώμα και σε συνεργασία-συντονισμό με τις τους ιδιωτικούς φύλακες του πανεπιστημίου, να εποπτεύουν τους χώρους του και να παρεμβαίνουν. Θα αποτελούν ένα μικρό πυρήνα… Έχουν τη γνώση αντιμετώπισης αξιόποινων πράξεων, διαθέτοντας επίσης προανακριτικές αρμοδιότητες όπως και για έρευνα-έλεγχο-σύλληψη».
Σύμφωνα με την πρόταση λοιπόν, οι λίγοι αστυνομικοί θα είναι ήδη πτυχιούχοι Πανεπιστημίων ανήκοντας στα Τμήματα Τάξης της αστυνομίας και όχι Ασφαλείας φυσικά, λόγω των αδικημάτων που θα αντιμετωπίζουν. Θα λειτουργούν υπό την Πρυτανεία –και όχι ως μυστικοί όπως κάποιοι φαντάζονται– συνεπικουρώντας το έργο των ιδιωτικών φυλάκων. Η σκέψη αυτή δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη λογική της κυβερνητικής πρότασης ούτε καν μπορεί να θεωρηθεί προέκτασή της.
Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της σκέψης είναι το ακόλουθο: Κάποιοι λίγοι αστυνομικοί που «ψήθηκαν» για 4-5 χρόνια στα πανεπιστημιακά έδρανα –επειδή το ήθελαν οι ίδιοι κι όχι η υπηρεσία τους– για να αποκτήσουν ένα πτυχίο, γνωρίζουν τους χώρους, την κουλτούρα και τα προβλήματα του πανεπιστημίου. Έτσι, θα κάνουν λιγότερα λάθη κατά την άσκηση του συντονιστικού τους ρόλου και εύλογα θα είναι πιο διακριτικοί καθοδηγώντας πιο αποτελεσματικά τους ιδιωτικούς φύλακες. Οι τελευταίοι θα είναι και ο κύριος κορμός της φύλαξης, όπως γίνεται παντού στον κόσμο.
Κάποιοι λοιπόν, είτε «σαλαμοποίησαν» την πρόταση δίνοντας από την μια πλευρά τμήμα των στοιχείων της ενώ από την άλλη απέκρυψαν ορισμένα σημαντικά όμως μέρη της, είτε την τροποποίησαν χρησιμοποιώντας δικό τους λεξιλόγιο. Ως προς την πρώτη λύση των ιδιωτικών φυλάκων, την αγνόησαν πλήρως!
Μια γνωστή πρακτική λοιπόν, η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει τις εντυπώσεις που θέλει να προκαλέσει ο όποιος συντάκτης. Έτσι, η μη παρουσίαση όλης της πρότασης έδωσε την εντύπωση ότι αστυνομικοί ενώ είναι φοιτητές κατ΄ εντολή της υπηρεσίας τους θα συμμετέχουν στη φύλαξη, ό,τι γινόταν κατά την χούντα (1967-74). Άλλοι σημείωσαν αυθαίρετα ότι οι αστυνομικοί αυτοί θα παριστάνουν τους φοιτητές, όπως γινόταν πάλι επί επταετίας, παρακολουθώντας τους πάντες και τα πάντα.
Τα ανωτέρω κινούνται σε άλλες σφαίρες, μη έχοντας την παραμικρή σχέση με την σαφή πρόταση που έγινε. Οι στρεβλώσεις αυτές εύλογα προβληματίζουν… και οι λεπτομέρειες κάνουν πάντοτε τη διαφορά!
