Στις 6/7/2023 ξεκίνησαν οι προγραμματικές υποσχέσεις της νέας Κυβέρνησης, στις κλιματιζόμενες αίθουσες και τα κλιματιζόμενα γραφεία όσων εκλεγμένων αποφασίζουν, στους οποίους δεν περιλαμβάνονται «αγρότες». Οι προγραμματικές δηλώσεις ψηφίσθηκαν ήδη στις 8/7/2023.
Δεν εντοπίσαμε κάποια, έστω και έμμεση, αναφορά στην μοναδική παραγωγή πραγματικού πλούτου, την αγροτική παραγωγή, ούτε και αναφορά στους φροντιστές του περιβάλλοντός μας, τους αγρότες (γεωργούς, κτηνοτρόφους, αλιείς). Εντοπίσαμε πολλές ειδικές ευνοϊκές πρόνοιες σε αρκετές ομάδες, εκτός των αγροτών και εκτός των αγροτικών κοινωνιών.
Εντοπίσαμε «Νέο μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων από την αρχή του 2024 με οριζόντιες αυξήσεις» & «Να γίνει 950€ ο κατώτατος μισθός και ο μέσος μισθός στα 1.500€».
Με μέσο αγροτικό οικογενειακό εισόδημα, για δύο περίπου εργαζόμενους ανά οικογένεια, να είναι 10.000€, δηλαδή 5.000€/αγρότη, δηλαδή περίπου 400€/μήνα για κάθε αγρότη, είναι βαριά προσβολή στους αγρότες και στις αγρότισσες, η ψήφιση υπόσχεσης για αύξηση των κατώτατων αστικών μισθών στις 950€/μήνα και για συνολικό μέσο μισθό 1.500€, χωρίς ομότιμη αντιμετώπιση για τους αγρότες.
Η διαφορά μέσου αστικού μισθού από το 1500€/μήνα έως το 400€/μήνα του αγροτικού εισοδήματος είναι προκλητική και προδιαθέτει για διαρραγή της κοινωνικής συνοχής και γρήγορη εγκατάλειψη της μόνης πραγματικής παραγωγής στην χώρα, τουλάχιστον για όσους δεν έχουν δεσμεύσεις και αναληφθείσες υποχρεώσεις.
Η διαφορά γίνεται εξοργιστική εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι (& εργάτες) βρίσκονται στον χώρο εργασίας τους (με ανεκτές συνθήκες) 38 ώρες εβδομαδιαίως για 48 εβδομάδες (και οι συνδεόμενοι με την εκπαίδευση ίσως μόνο 33 εβδομάδες ετησίως), ενώ οι εργαζόμενοι στον αγροτικό τομέα δουλεύουν τουλάχιστον πάνω από 55 ώρες εβδομαδιαίως (με οριακές συνθήκες επιβίωσης), χωρίς week end, χωρίς άδειες και με συνεχή διαθεσιμότητα επί 52 εβδομάδες, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο …
Εντοπίσαμε «180 Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία μέχρι το 2027»
Πολύ ελπιδοφόρα υπόσχεση. Τι γίνεται όμως με την ύπαιθρο, όπου μόνο επτά εξειδικευμένα σχολεία ονομάζονται αγροτικά, και όπου οι αγρότες έχουν κάποια εκπαιδευτική επαφή μόνο κατά 6,7%, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 25% και στην Ολλανδία 40%?
Η εισαγωγή της ψηφιοποίησης στην αγροτική παραγωγή, απλά θα είναι μια ακόμα «αλυσίδα» για την προσομοιάζουσα με «δουλοπαροικία» αγροτική επιχειρηματικότητα, την οποία είναι αναγκασμένοι να αποδεχθούν οι αγρότες χωρίς υποστήριξη από αγροτικά σχολεία μαθητείας και χωρίς γεωργικούς συμβούλους, ακόμα και μέχρι σήμερα.
Αν η πτώση της δουλοπαροικίας στη Δυτική Ευρώπη έχει ορισμένες φορές αποδοθεί στην Μαύρη Πανώλη (1347), μήπως η δοκιμασία της πανδημίας του covid-19 θα μπορούσε να αποτελέσει επαρκή αφορμή για επαναξιολόγηση των προτεραιοτήτων της «νεοτερικότητας» και στην αναδυόμενη «μετανεοτερικότητα» τόσο το «locality-τοπικοποίηση», όσο και η ανάγκη για αποτελεσματικότερη προστασία μιας υπαίθρου, και λόγω ισχυρής πίεσης από την ανεξέλεγκτη (Α. Γκουτιέρες, ΟΗΕ) κλιματική κρίση, μπορεί να φέρει στην πρωτοπορία-αιχμή του δόρατος τους κατοίκους της υπαίθρου? Αλλά τι μπορεί να γίνει αποτελεσματικά χωρίς συστηματικά και οργανωμένα Αγροτικά Σχολεία Μαθητείας?
Τα σημερινά διαθέσιμα σχολεία είναι αστικού τύπου και εκπαιδεύουν με τις ίδιες αναποτελεσματικές πρακτικές τα τελευταία 200 χρόνια. Εκπαιδεύουν καλούς στρατιώτες για να υπακούσουν αξιωματικούς, καλούς εργάτες για να υπακούσουν εργοδηγούς και καλούς υπαλλήλους (κυρίως δημόσιους) για να υπακούσουν τους προϊσταμένους.
Αλλά ο αγρότης είναι επιχειρηματίας, ερευνά την αγορά και τις τάσεις, επιλέγει καλλιέργεια ή εκτροφή, επενδύει σε έδαφος, σε κτίρια και σε μηχανήματα, επιλέγει είδος καλλιέργειας και φυλή εκτρεφόμενων ζώων, παίρνει αποφάσεις με μεγάλες αβεβαιότητες, χρησιμοποιεί τους διαθέσιμους πόρους για να παράγει πρωτογενείς αξίες (πλούτο), συμβάλεται για να πουλήσει τον παραχθέντα πλούτο ή ακόμα και μεταποιεί (οικοτεχνία) για να προσφέρει τελική τροφή στον καταναλωτή, αν μπορεί.
Και Αγροτικά Σχολεία Επιχειρηματικότητας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ούτε καν Αγροτικά Σχολεία Μαθητείας. Και τα μόνα σχολεία που υπάρχουν στην ύπαιθρο είναι αστικού τύπου και όταν φοιτήσουν τα αγροτόπαιδα εκεί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΓΡΟΤΕΣ, αλλά επιζητούν αστικού τύπου ζωή, με 8ωρο, με week end, με διακοπές κλπ κλπ
Δεν εντοπίσθηκε τίποτε στις υποσχέσεις των προγραμματικών δηλώσεων της νέας Κυβέρνησης για «Επιχειρηματικά Πάρκα Κτηνοτροφίας», ίσως διότι ο διαγωνισμός για 53 καινούργια επιχειρηματικά πάρκα έληξε στις 4/5/2023, με διαθέσιμο προϋπολογισμό 62.998.348 στα πλαίσια του «Ελλάδα 2.0». Και δεν εντοπίσαμε τίποτε για «Επιχειρηματικά Κτηνοτροφικά Πάρκα», που ίσως υποδηλώνει την πλήρη αδιαφορία της νέο-εκλεγείσας υποψήφιας εκτελεστικής εξουσίας και βέβαια αισθανθήκαμε την πλήρη απαξίωση και αδιαφορία για την τροφή και την παραγωγή πραγματικού πλούτου από τους εκλεγμένους νέους βουλευτές.
Δεν εντοπίσθηκε στις πρώτες γενικές προτεραιότητες κάτι, οτιδήποτε, για σταθερές χρήσεις γης, που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν στην εξασφάλιση επαρκούς τροφής, αλλά και υγιούς εδάφους. Οι πολιτισμοί που πέθαναν (Ινκας, Αιγύπτιοι, Ασσύριοι κλπ), πέθαναν, όταν πέθανε από κακή χρήση γης, το έδαφος τους … Και πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα επείγοντα προβλήματα, ακόμα και της λεγόμενης κλιματικής κρίσης, εδράζονται στον «θάνατο» του εδάφους. Χρειαζόμαστε επειγόντως υγιές-αναγεννημένο έδαφος, χωρίς να μπορεί να αλλάξει χρήση γης, για την παραγωγή τροφής σε κάθε Δήμο της Ελλάδος. Τα τσιμέντα ΔΕΝ τρώγονται, απλά αυξάνουν τοπικά την θερμοκρασία και δημιουργούν «Θερμικές νησίδες».
Ακόμα και με την φωτιά στο Αλιβέρι σε εξέλιξη, και τον Πρωθυπουργό να επισκέπτεται το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας (7/7/2023) κανένας από την εκτελεστική εξουσία δεν αναγνωρίζει την πάρα πολύ σημαντική και καθοριστική συμβολή στην αποφυγή μεγιστοποίησης μιας πυρκαγιάς από την συστηματική στοχευμένη βόσκηση κοπαδιών παραγωγικών ζώων, ως μια συμβολή στην ισορροπία-αειφορία του περιβάλλοντος.
Ενδιαφέρουσες οι υποσχέσεις (προγραμματικές δηλώσεις) αλλά δεν κατάλαβαν τίποτε και στην κερδοσκοπικά στοχεύουσα οικονομία μακροοικονομικά (ίσως και πιο γρήγορα) δεν θα αποφύγουμε την πραγματική «πείνα», και τα τσιμέντα δεν τρώγονται, ούτε οι υπηρεσίες.
Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 6998282382, ΑγροΝέα, Agrobus
