Απεργώ γιατί η δύσκολη χρονιά που πέρασε έδειξε πως χωρίς κοινωνικό κράτος οι κοινωνίες μας είναι καταδικασμένες να σβήσουν.
Απεργώ γιατί κατάλαβα τι σημαίνει αλληλεγγύη και στήριξη. Το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο.
Απεργώ γιατί η πανδημία με έκανε να δω πέρα από τον εαυτό μου. Να δω τον φίλο, τον γείτονα, τον ξένο. Να δω τη γη όπως είναι: μια τεράστια γειτονιά.
Απεργώ κι ας είμαι δημόσιος υπάλληλος κι ας λένε κάποιοι αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο δεν αφορά το δημόσιο. Απεργώ γιατί η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων αφορά όλους μας, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, αφορά τους νέους ανθρώπους και την προοπτική τους.
Απεργώ γιατί σήμερα είσαι εσύ, αύριο θα είμαι εγώ κι εσύ κι εγώ είμαστε ένα. Εσύ, εγώ, το παιδί μου, το παιδί σου και τα παιδιά όλου του κόσμου θα ζήσουν στον κόσμο που εμείς ετοιμάζουμε. Τον κόσμο που θα τους αφήσουμε.
Απεργώ γιατί χρωστάω στους εργάτες του Σικάγο που το 1886 έδωσαν τη ζωή τους για το 8ωρο. Μετά από 135 χρόνια τίποτε δεν είναι δεδομένο, οι ίδιες μάχες και πάλι μπροστά μας. Χρωστάμε σε εκείνους, χρωστάμε στις γενιές που θα ΄ρθουν.
Απεργώ γιατί την ώρα που πολλές χώρες στην Ευρώπη εφαρμόζουν σε αρκετούς κλάδους το 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών και συζητάνε την 4ήμερη εργασία (Ισπανία, Σουηδία), η χώρα μας επιστρέφει στο μεσαίωνα με βήμα ταχύ.
Απεργώ γιατί ό,τι καταφέραμε το κερδίσαμε με αγώνες.
Με το νέο «εργασιακό» νομοσχέδιο η κυβέρνηση:
· καταργεί το 8ωρο -που εδώ και 100 χρόνια είναι κατοχυρωμένο και στη χώρα μας- και θεσμοθετεί τη 10ωρη εργασία. Οι επιχειρήσεις πλέον θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου, «εξοφλούν» τις ώρες, με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Ρεπό αντί για ευρώ.
· καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας πλέον θα γίνεται με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζόμενου και εργοδότη. Είναι προφανές πως μια τέτοια σύμβαση κατοχυρώνει αποκλειστικά και μόνο τον εργοδότη. Καταλαβαίνουμε όλοι ποιος είναι ο ισχυρός σε αυτή τη σχέση. Με την ανεργία να καλπάζει, με πολλούς εργαζόμενους σε αναστολή εργασίας, η συζήτηση με τον εργοδότη έχει ολοκληρωθεί πριν ανοίξει.
· αυξάνει τον αριθμό των υπερωριών και μειώνει το κόστος τους για τον εργοδότη. Όλοι οι φορείς που ασχολούνται με την Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία, διαπιστώνουν ότι τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα λαμβάνουν χώρα, στο τέλος του ωραρίου των εργαζομένων, λόγω φυσικής κόπωσης. Αυτό δεν απασχολεί διόλου τους εργοδότες, αλλά ούτε και την κυβέρνηση ως φαίνεται.
· κι ενώ με παλαιότερη ρύθμιση απελευθέρωσε τις απολύσεις, με το νέο νόμο δίνει το τελειωτικό χτύπημα δίνοντας το δικαίωμα στη μη υποχρεωτική επαναπρόσληψη σε περίπτωση παράνομης ή καταχρηστικής απόλυσης.
· καταργεί συνδικαλιστικές ελευθερίες, προχωρά στο φακέλωμα και τον πλήρη έλεγχο των συνδικάτων, την υποχρεωτική ηλεκτρονική ψηφοφορία, την ποινικοποίηση της απεργίας και προχωρά σε διώξεις των συνδικαλιστών. Γνωρίζουν πολύ καλά πως οι συλλογικοί αγώνες και οι συλλογικές διεκδικήσεις φέρνουν αποτελέσματα και γι αυτό στοχεύουν στο συνδικαλισμό.
· καταργεί την κυριακάτικη αργία, επιτίθεται στις οικογενειακές και μικρές επιχειρήσεις εξυπηρετώντας τους μεγάλους ομίλους.
· αφαιρεί την επίλυση συλλογικών διαφορών από τις επιθεωρήσεις εργασίας, προωθεί την περαιτέρω συρρίκνωση και αποψίλωση του ρόλου του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) με τη μεταφορά της αρμοδιότητας των «εργατικών διαφορών» στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), διευκολύνοντας ακόμα περισσότερο τις αντεργατικές μεθοδεύσεις και αυθαιρεσίες στους χώρους δουλειάς.
Την Πέμπτη 10 Ιουνίου ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για τη ζωή μας, ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για το παρόν και το μέλλον.
