«…θα βρίζουμε απλά τις επιλογές που κάνουν η θα τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη;» γράφουν και διαλαλούν οι καταληψίες μαθητές, πιάνοντας τελικά το νόημα και τον σκοπό του αγώνα απέναντι σε μια κυβέρνηση που χαμογελά περιφρονητικά, χαιρέκακα και προκλητικά σε όσους εξαντλούν την δίκαιη αγανάκτηση και την εναντίωση τους, σε όσα αυτή επιλέγει και εφαρμόζει, εξυπηρετώντας τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της. Να, που ο μαθητόκοσμος , η αυριανή φοιτητική νεολαία ανέδειξε ως πρωτοπορούσα ακόμη μια φορά το πρόταγμα, την προτεραιότητα, την ουσία, αυτό που θα στοιχίσει πολιτικά στην ακροδεξιά πολιτική λαίλαπα, που θα την κάνει να χάσει την ψεύτικη αυτοπεποίθηση της, θα της κόψει το οξυγόνο της άνετης δυνατότητας να αποφασίζει τις αντιλαϊκές πολιτικές της, γράφοντας τον κόσμο στα παλιά της παπούτσια.
Είναι αυτό που δεν αντιλαμβάνονται, τουλάχιστον μέχρι τώρα, οι της αντιπολίτευσης η και αν το αντιλαμβάνονται δείχνουν χαρακτηριστική αναποτελεσματικότητα στο να αποφασίσουν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες τέτοιες, κινητοποιώντας και τον λαϊκό παράγοντα, ώστε να αρχίσει να ασφυκτιά η μερί τούδε κυβερνητική μακαριότητα και η καλλιεργούμενη ψευδαίσθηση ότι παρά τις δυσκολίες όλα βαίνουν καλώς. Είναι αυτό που θα διώξει από το πρόσωπο του πρωθυπουργού την αυταρέσκεια, την έστω και ψευδεπίγραφη σιγουριά, την εμετική αλαζονεία και την διάθεση για ανιστόρητες και πολιτικά γελοίες, δηλώσεις και διαγγέλματα. Η εξάντληση της όλης προσπάθειας με καταγγελίες, ας είναι και τεκμηριωμένες, κριτικές, εύστοχες και ουσιαστικές παρεμβάσεις από το βήμα της βουλής, συνθήματα που μερικές φορές περιέχουν και την ύβρη, χάνοντας γι αυτό μέρος της εμβέλειας τους, είναι για τους σύγχρονους πολιτικούς μαφιόζους του Κυριάκου, βούτυρο στο ψωμί τους. Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει, την ώρα που το Μητσοτακικό καθεστώς, έχει πλήρως αποθρασυνθεί, αποφασίζει και ενεργεί σαν να μην υπάρχει αύριο για αυτόν τον τόπο. Μα είναι και οι δύσκολες συνθήκες, απαντούν κάποιοι, που δεν επιτρέπουν την υλοποίηση σχεδίων πολιτικής δράσης και την δια ζώσης επαφής με τον κόσμο, λόγο πανδημίας και άλλων ιδιαιτεροτήτων. Κανείς δεν απαξιώνει, μήτε υποβαθμίζει την παραπάνω πραγματικότητα. Κι όμως εφόσον ληφθούν τα προβλεπόμενα μέτρα, τηρηθούν αυστηρά οι προδιαγραφές και οι ιατρικές συστάσεις, αρκετά μπορούν να γίνουν. Δεν μιλάμε εδώ για αγωνιστικές εξάρσεις και μαζικές παρεμβάσεις του παρελθόντος. Ούτε για κάποια επαναστατική, ριζοσπαστική δράση. Μιλάμε για την καθημερινή, αδιάλειπτη παρουσία και παρέμβαση, ενημέρωσης του κόσμου με προφορικό και έντυπο λόγο, με προτάσεις , πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις, που θα υπογραμμίζουν την ορθότητα, τον πολιτικό ρεαλισμό και την φιλολαϊκή ουσία των προτάσεων της αριστερής, δημοκρατική, προοδευτικής παράταξης.
Η αριστερά, ο προοδευτικός πολιτικός κόσμος, πάντα εύρισκε τις λύσεις, τις διεξόδους και τους τρόπους, να δράσει, να επικοινωνήσει, να εμπνεύσει τα λαϊκά στρώματα πολλές φορές και σε συνθήκες που κάτι τέτοιο το καθιστούσαν ανέφικτο. Κι όμως αυτό το ανέφικτο με το ασίγαστο πάθος, και την αταλάντευτη πεποίθηση για το δίκαιο των σκοπών της, γίνονταν εφικτό. Αντιμετωπίζοντας μια κυβέρνηση, που μόνη της αποτελεί μια πολιτική ύβρη, που εμπαίζει και προκαλεί τον κόσμο της εργασίας, την μικρομεσαία επιχειρηματική τάξη, τους αγρότες, τον κόσμο της διανόησης και της τέχνης, μόνο με τον καταγγελτικό λόγο, οικτίροντας εαυτούς και ελεεινολογώντας τον Κυριάκο και τους ακροδεξιούς του συνοδοιπόρους, τους κάνεις τη χάρη να νοιώθουν στο απυρόβλητο, οραματιζόμενοι ένα θεσπέσιο για τους ίδιους και τους πάτρωνες τους, αύριο. Ένα τέτοιο αύριο που παράλληλα θα σηματοδοτεί την μιζέρια, την φτώχεια και το αδιέξοδο για τα λαϊκά συμφέροντα.
Οι πιτσιρικάδες των Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας, με μια φράση έδειξαν τον δρόμο. Άραγε πόσο τους λάβαμε υπόψη μας, προκειμένου να υπάρξει το μεγάλο, το λυτρωτικό ξύπνημα;
