Εν τέλει, η Τουρκία δεν σταματάει σε τίποτα, δεν σέβεται τίποτα και με κάθε προκλητικό τρόπο γνωστοποιεί τις αποφάσεις της, ως απόρροια των ονειρώξεων της Ηγεσίας της. Η τελευταία της ενέργεια αφορούσε την Αμμόχωστο, όπου τροποποιεί τα ισχύοντα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και καθιστά το ψευδοκράτος συνομιλητή όλων, ακόμη και των Ελληνοκυπρίων.
Ήδη, άρχισαν οι «καταδίκες» της ενέργειας αυτής, πάντα όμως σε ρητορικό επίπεδο και «τόσο όσο». Κοινώς, καμία Χώρα δεν είναι διατεθειμένη, να χαλάσει τις σχέσεις της με την Τουρκία για την Κύπρο. Όπως την ανέχονται σαράντα επτά χρόνια να έχει καταλάβει στρατιωτικά το ένα τρίτο Ευρωπαϊκής Χώρας, όπως την έχουν εταίρο και συνομιλητή τους σε κάθε σοβαρό θέμα, όπως την εξοπλίζουν κανονικά, όπως δέχονται τα κατά καιρούς τερτίπια της, όπως την χρηματοδοτούν με κονδύλια δισεκατομμυρίων, έτσι και τώρα της επιτρέπουν αυτή την αχαρακτήριστη ενέργεια.
Σαράντα επτά χρόνια έχουμε αναλωθεί σε ό,τι υπάρχει σε Διεθνές επίπεδο, έχουμε υπέρ μας ψηφίσματα, έχουμε υπέρ μας προσεγμένες διακηρύξεις και έως εκεί. Δεν έχουμε όμως την αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο. Και ταυτοχρόνως, δεν έχουμε κερδίσει τίποτα απ’ όσα νόμιμα συζητάμε. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και αυτή οφείλουν να διαχειριστούν οι Κυβερνήσεις μας. Αν συνδυάσουμε χρονικά την συμπεριφορά της Τουρκίας με την ευθεία αμφισβήτηση και των δικών μας συνόρων, θα αντιληφθούμε άπαντες τα νέα δεδομένα που έχουν τεθεί.
Η ισχύς πλέον δεν ευρίσκεται στους Διεθνείς Οργανισμούς αλλά κατά τρόπο απροκάλυπτο ευρίσκεται στους ισχυρούς ή τους άμεσα ακολούθους τους. Τα εκάστοτε οικονομικά συμφέροντα καθορίζουν τις συμμαχίες και τις επόμενες κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα. Και σε αυτό τον τομέα είμαστε διαχρονικά απόντες, με μόνες εξαιρέσεις τις περιπτώσεις των Πρωθυπουργών μας που τόλμησαν και ύψωσαν ανάστημα, ανατρέποντας όσα θεωρούνταν δεδομένα. Αυτές όμως είναι μεμονωμένες περιπτώσεις και η γενικότερη πολιτική μας είναι αυτή της προσπάθειας κατευνασμού της Τουρκίας, η οποία βεβαίως εκλαμβάνετε ως υποχωρητικότητα.
Επίσης, έχει αποδειχθεί, ότι η Τουρκία ενεργεί με μακροπρόθεσμο σκεπτικό και τακτική, η οποία δεν τροποποιείται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις της. Το θέμα της Αμμοχώστου τέθηκε τώρα, μπορεί να παγώσει για κάποια χρόνια, όμως πρέπει να θεωρείται σίγουρο, ότι θα το βρούμε εκ νέου μπροστά μας τη χρονική στιγμή που θα επιλέξει η Τουρκία. Όπως έχουμε πλέον ανοικτά παλαιότερα θέματα, με πιο πρόσφατο αυτό της ανατροπής της Συνθήκης της Λοζάνης και το αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας. Οι δε παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας έχουν γίνει από ετών καθημερινό φαινόμενο.
Έχω αναφερθεί στο παρελθόν στο χαρακτηριστικό παράδειγμα του Άγγλου πρωθυπουργού Τσάμπερλεϊν, ο οποίος επέστρεψε από το Μόναχο πανηγυρίζοντας για την ειρήνη, μετά τη συνάντησή του με τους Χίτλερ και Μουσολίνι. Το αποτέλεσμα ήταν, λίγες ημέρες πιο μετά να ξεσπάσει ο Παγκόσμιος πόλεμος. Το παράδειγμα αυτό και πολλά ακόμη ομοειδή είναι γνωστά σε όλους. Αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι η επιμονή των Κυβερνήσεών μας να τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση του Τσάμπερλεϊν και να αναγκάζουν όλη την Ελληνική κοινωνία αφ’ ενός να απορεί με το σκεπτικό τους και αφ’ ετέρου να εφησυχάζεται. Τον καιρό που απαιτείται Εθνική εγρήγορση και ανύψωση του λαϊκού φρονήματος, είναι απαράδεκτο να διατηρείτε το Έθνος σε χαλάρωση και σε αγωνίες του τύπου ποιος μάγειρας ή τραγουδιστής θα κερδίσουν τον αντίστοιχο διαγωνισμό. Όλα είναι καλά και όλα είναι χρειαζούμενα αλλά στην ώρα τους.
Σε σχέση με το παρελθόν μας είμαστε η πρώτη γενιά Ελλήνων χωρίς πολεμική εμπειρία και αυτό πρέπει να μας κάνει περισσότερο προσεκτικούς και καλύτερα προετοιμασμένους. Καμία μάχη δεν έχει κερδηθεί από τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις στα μέσα και στους σοβαρά σκεπτόμενους, αυτό προκαλεί έντονη ανησυχία, όταν μάλιστα το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιείτε και από τους Ηγήτορες του στρατεύματος. Ας κάνουν τον κόπο να κοιτάξουν τα παράσημα των στολών τους και ας δουν την αλήθεια, ότι δηλαδή κανένα από αυτά δεν είναι πολεμικό παράσημο. Στον καιρό της ειρήνης όλα είναι καλά και ευχάριστα και όλοι διαγωνίζονται για τις θέσεις και τις λαμπερές στολές. Αν απαιτηθεί, τον καιρό του πολέμου να ηγηθούν, με ποιες γνώσεις θα το κάνουν;
Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα που αφορούν την Πατρίδα και πρέπει αυτό να το καταστίσουμε γνωστό σε φίλους και εχθρούς. Μόνο η αποφασιστικότητα θα μας οδηγήσει σε καλύτερο αύριο, μια αποφασιστικότητα που θα απορρέει ομού από την Κυβέρνηση και τον λαό. Ας το πράξουμε, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα οδηγηθούμε σε περιπέτειες. Και το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν μας αρμόζει το κλάμα και ο οδυρμός μετά τα γεγονότα αλλά μόνο η υπερηφάνεια μας.
