Τι να πεις… τι να γράψεις..
Ξεκινώντας αυτή τη σελίδα κι αυτή τη στήλη, όπως και την πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή», ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είμαστε οι βολικοί οσφυοκάμπτες που περιμένουμε να μας δώσουν την γραμμή, το χρώμα για να πούμε ή να γράψουμε.
Δεν υπήρξαμε ποτέ φανατικοί πολιτικών πρακτικών που προβάλλονται ως ιδέες ή φανατισμένοι ακόλουθοι κανενός εθνικού σωτήρα. Η μόνη μας εμμονή και το κόλλημα είναι να καταγράφουμε και να δείχνουμε αυτά που γίνονται λειψά. Κυρίως να προβάλλουμε αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν, τα καλύτερα, τα άριστα, αυτά που δημιουργούν πρωτοπορία και όραμα για τον τόπο. Αυτά που σαν καθρέφτης δείχνουν και συγκρίνουν τη μετριότητα που μας πασάρουν καθημερινά ως επίτευγμα. Και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο!
Μιλήσαμε και γράψαμε πολλές φορές για ανύπαρκτες υποδομές για έργα που λιμνάζουν χρόνια και δεκαετίες μέχρι να ολοκληρωθούν, αν ολοκληρωθούν.
Προφητικά σχεδόν, την Τρίτη το πρωί (28-2-2023), μιλούσαμε στην εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή» (Ράδιο Αλέξανδρος 106,3) για έργα που έγιναν στην Πιερία, που δεν λειτούργησαν ποτέ, καταληστεύτηκαν υποδομές και εξοπλισμοί, καταστράφηκαν, και δεν μιλάει κανείς, δεν αισθάνεται ενοχή κανείς, δεν κινήθηκε καμιά διαδικασία να τιμωρηθεί κανείς.
Κι ήλθε το βράδυ το κακό
Δεν περιγράφεται. Εμείς τουλάχιστον αδυνατούμε να μπούμε στην διαδικασία να περιγράψουμε το έγκλημα. Ότι κι αν πούμε ή γράψουμε νοιώθουμε πως θα είναι λειψό και θα περισσεύει το κακό που έγινε. Κάτι μάτωσε μέσα μας και το αίμα συνεχίζει να τρέχει.
Η φωνή χάθηκε και το βλέμμα θλιμμένο. Βουβό κλάμα, εκκωφαντική σιωπή όπως την είδαμε στους πολλούς που μαζεύτηκαν το βράδυ της Παρασκευής (4-2-2023) στην πλατεία της Κατερίνης.
Μέχρι και τα πουλιά συμμετείχαν στη διαμαρτυρία με τον τρόπο τους. Ένα μεγάλο σμήνος μαύρα πουλιά πέταξαν, την ίδια ώρα, ανήσυχα στον ουρανό της πλατείας, κι «έκραζαν». Δεν μάντεψα τη φώναζαν μα ήταν τρομαγμένα κι ήταν θυμωμένα…
Ίσως ήταν θυμωμένα με τους κοπτοράπτες της ενημέρωσης
Οι κοπτοράπτες της ενημέρωσης.
Αφού πέρασαν σύντομα το πρώτο σοκ του φονικού, κι αφού συντονίστηκαν απ τον κεντρικό «πολιτικό σταθμάρχη», άρχισαν να παραμιλούν συγχρονισμένα για απλό «ανθρώπινο λάθος», να συγκρίνουν άλλες τραγωδίες και να βρίσκουν πως αυτή αντιμετωπίστηκε καλύτερα. Τίποτα για το μέγεθος και την ευθύνη όσων οδήγησαν στην τραγωδία. Μέχρι και προτάσεις έκαναν πως και ποια είναι τα θετικά αυτής της κυβέρνησης και πως έχει πλεονεκτήματα να χειριστεί επιτυχώς την κατάσταση για την ελαχιστοποίηση των απωλειών ενόψει των εκλογών!
Οι κοπτοράπτες της ενημέρωσης, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Η σύγχρονη προκρούστειος κλίνη, έχει στηθεί από χρόνια! Εκεί κόβουν ράβουν, βάφουν την όποια είδηση, όπως βολεύει, όπως υπάρχει η παραγγελία, στα μέτρα και τα χρώματα που έχουν προπληρωθεί… Το αποτέλεσμα δεν είναι πια πληροφορία, δεν είναι είδηση κι ενημέρωση. Είναι εμπόρευμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του παραγγελιοδόχου!
Κι αυτός ο ιερός λόχος της νέας γενιάς που θυσιάστηκε άδικα πριν προλάβει να πολεμήσει με πνεύμα, ψυχή και σώμα για να κερδίσει τη ζωή;
Τα κορμιά των νέων παιδιών που εγκλωβισμένα εξαϋλώθηκαν μέσα στα λιωμένα σίδερα του τρένου;
Το μέλλον της Ελλάδας που αποδεκατίστηκε;
Δεν τους νοιάζει. Μια άτυχη στιγμή ήταν, ένα λάθος του σταθμάρχη της Λάρισας ήταν. Απλά έτυχε σε λάθος χρόνο. Δεν έπρεπε να τύχει τώρα που άρχισαν να ξεδιπλώνουν το προεκλογικό τους σχέδιο για να μην χάσουν την εξουσία. Άτυχη στιγμή και πρέπει απλά να την διαχειριστούν όλοι μαζί με τις ελάχιστες απώλειες. Άλλωστε η αρχή της παρούσας διακυβέρνησης είναι δεδομένη. Κάνουν την κρίση και το πρόβλημα ευκαιρία…. έτσι δημιουργούνται ευκαιρίες να κερδίσουν περισσότερα! Ως τώρα το πέτυχαν, τώρα είναι έμπειροι. Θα τα καταφέρουν!
Τα έργα θα γίνουν; Θα πληρώσουν οι υπεύθυνοι;
Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, χρόνια τώρα, υπάρχουν τα μικρά και τα μεγάλα ημιέργα. Έργα μισά και άχρηστα. Υπάρχουν τα τοπικά πλιάτσικα, οι τοπικές ενεργές «χαβούζες» και «χοάνες» που «ρουφάνε» δημόσιο χρήμα. Εργολαβίες, συντηρήσεις, επισκευές, προμήθειες, κλπ κλπ. Φυσικά κάθε περιοχή έχει τους δικούς της «πολιτικούς σταθμάρχες», αλλά και τον «υπόλογο σταθμάρχη» για να του φορτωθεί η ευθύνη, αν χρειαστεί.
Όλες μαζί οι περιοχές συγκροτούν την εθνική αντίληψη, διαμορφώνουν το ανάλογο σκηνικό στα έργα εθνικού επιπέδου, υπάρχει ο «εθνικός κεντρικός πολιτικός σταθμάρχης» αλλά και «υπόλογος σταθμάρχης». Το ζήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια με τις Εξεταστικές Επιτροπές, τα Ειδικά Δικαστήρια και πάει λέγοντας. Άλλαξε κάτι; Φυσικά όχι.
Όλοι το ξέρουμε όλοι το συζητάμε, αλλά ως εκεί.
Θα αλλάξει κάτι μετά τα Τέμπη;
Από που ν αρχίσει; Ποιος θα χάσει τη βολή του; Ποιος θα παραδεχτεί το λάθος και θα πει «είμαι υπόλογος»;
Όλοι μαζί θα κινηθούν σαν τα κομμάτια του υδράργυρου και θα ενωθούν για να την βγάλουν για άλλη μια φορά καθαρή…
Κάτι όμως θα πρέπει να φανεί ότι έγινε
Φυσικά, υπάρχουν πάντα οι αυτοφωράκηδες. Υπάρχει κι ο σταθμάρχης που έφταιξε και πρέπει να πληρώσει.
Κι όλοι οι κοπτοράπτες – «δημοσιογράφοι» θα βγάλουν από την προκρούστειο κλίνη άλλη είδηση. Φρέσκια, αρωματισμένη και λαμπερή!
Κι αν υπάρχουν κάποιες παραφωνίες, θα φροντίσουν και γι αυτές!
Ναι καλά καταλάβατε. Όποιος εξακολουθεί να δείχνει την αλήθεια, όποιος μιλάει για παραλήψεις, όποιος δείχνει τι θα μπορούσε να γίνει και φαίνεται έτσι το τίποτα ή το μέτριο που γίνεται, είναι ο κακός δημοσιογράφος. Είναι ο συκοφάντης κατήγορος, ο εμπαθής. Κι αν καταφέρουν και του κολλήσουν και μια ταμπέλα, πως είναι πολιτικός αντίπαλος, ή κατευθυνόμενος από τους άλλους (γενικώς και αορίστως), τον έστειλαν στο περιθώριο, στη χώρα του γραφικού…
Ενώ εκείνοι που συντάσσονται, συμπράττουν και συμπορεύονται, συνεστιάζονται και συνδιαλέγονται, σκύβουν και διακονεύουν, είναι αρεστοί και άριστοι!
Ελλάς το μεγαλείο σου που τελειωμό δεν έχει!
Καληνύχτα σας!
