Η Αντριάνα παραξενεύτηκε με το επίμονο κουδούνισμα στην πόρτα. Ήταν η Τζένη, η κόρη της, σε έξαλλη κατάσταση
– Μαμά αυτοκτονώ!
– Να σου κάνω ένα τσαγάκι πριν αυτοκτονήσεις κι αφήσεις τα παιδιά σου ορφανά;
– Εντάξει, είμαι υπερβολική αλλά δεν μπορείς να φανταστείς τι μου συμβαίνει
– Ας καθίσουμε λοιπόν να μου πεις
Μ’ ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι στα χέρια, η Τζένη περπατά πάνω κάτω στην κουζίνα της μαμάς
– Πλησιάζει η προθεσμία της αξιολόγησης και κοντεύω να διαλυθώ. Στόχοι που συνεχώς αυξάνονται, ατελείωτες ώρες δουλειάς, άγχος όλο το εικοσιτετράωρο
– Με στόχο ποιόν;
– Στόχος η βελτίωση ποιότητας της δουλειάς, η αύξηση της παραγωγής, η άνοδος στην κλίμακα του κλάδου
– Κι αν περπατάς συνέχεια θα πιάσεις τους στόχους σου;
– Δεν μπορώ να κάτσω μάνα, καίγομαι, το καταλαβαίνεις;
– Αγάπη μου αυτό που βλέπω είναι μια νέα γυναίκα να επαναλαμβάνει υστερικά αυτά που της έχουν επιβάλλει να πετύχει, δεν βλέπω καπνούς και φλόγες!
– Δεν έχω χρόνο να δω τα παιδιά μου, να χαλαρώσω με τον άντρα μου, να πιω έναν καφέ με τις φίλες μου, να πάω μια εκδρομή…
– Οι διαχρονικές πρακτικές εργατικής εκμετάλλευσης απ’ την πλουτοκρατία
– Ρε μάνα, εδώ σου μιλάω για την ζωή μου κι εσύ αρχίζεις τα κομμουνιστικά;
– Αν νομίζεις ότι η εκμετάλλευση του ανθρώπου είναι κομμουνιστική θεωρία, πάω πάσο. Πες μου λοιπόν, πώς χαρακτηρίζεις αυτήν την κατάσταση της απόλυτης ρομποτοποίησης του εργαζομένου; Ποια όρια θεωρείς ανεκτά; Πού αρχίζει ο εργάτης και πού ο άνθρωπος;
– Είμαι στέλεχος της επιχείρησης, έχω πτυχία, μπορώ να προτείνω λύσεις
– Αλλά δεν μπορείς να λύσεις τα δικά σου προβλήματα
– Οι απαιτήσεις της θέσης είναι πολύ μεγάλες, δεν είμαι απλή εργάτρια χωρίς προοπτικές
– Δηλαδή δεν είσαι εργάτρια σ’ έναν τεράστιο μηχανισμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων προς όφελος της ιδιοκτησίας;
– Ε τότε, να παρατήσω τη δουλειά να γίνω καλή μητέρα και σύζυγος καλλιεργώντας λαχανικά στον κήπο μου και μαζεύοντας αυγά απ’ το κοτέτσι
– Αχ εσείς οι νέοι, είστε των άκρων! Έλα να κάνω μια αγκαλίτσα στο κοριτσάκι μου
Οι δυο γυναίκες αγκαλιάζονται σφιχτά
– Όταν πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς. Διαφορετικά, απέτυχες
– Ναι κόρη μου, θα σηκωθείς. Αλλά η καθημερινότητα έχει κανόνες. Αν κάνεις τα ίδια πράγματα, θα έχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Αν πέσεις θα ήταν καλύτερο να δεις τι έκανες λάθος για να συνεχίσεις την προσπάθεια, όχι ν’ ακολουθείς τις τακτικές που σε οδήγησαν στην πτώση.
– Αν δεν τα καταφέρω, πιθανόν να μου γίνει μείωση μισθού ή και απόλυση
– Νομίζεις ότι η επιχείρηση θα διακινδυνεύσει την επένδυση που έκανε σε σένα, χάνοντας το κόστος της προσφοράς σου; Οι πλούσιοι αγάπη μου σκέφτονται και το τελευταίο σεντ, δεν χαρίζουν τίποτα!
– Φοβάμαι, έχουμε τα έξοδα που τρέχουν κι εγώ δεν μπορώ να μείνω άνεργη
– Κι η ζωή τρέχει καλό μου και στο τέλος σ’ αυτήν θα δώσεις λογαριασμό. Θα φτάσεις να είσαι επιτυχημένη στη δουλειά σου και μόνη, χωρίς την οικογένεια που δεν πρόλαβες να φτιάξεις ή να την ζήσεις, χωρίς τους φίλους σου που αγωνίζονται κι αυτοί, χωρίς τους συγγενείς που τώρα αγνοείς επειδή θεωρείς πως δεν σου προσφέρουν κάτι πρακτικό…
– Μαμά δεν αντέχω, πονάει το σώμα μου, πονάει η ψυχή μου
– Η αλήθεια είναι πως οι εξελίξεις τρέχουν και μας πιέζουν να τις ακολουθήσουμε. Ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτα απ’ την αρχή της ιστορίας, τ’ αφεντικά πάντα απαιτούσαν τα πάντα απ’ τον εργαζόμενο…
– Πόσα να δώσω ακόμη;
– Όσα σου περισσέψουν αφού κοιτάξεις τον εαυτό σου πρώτα αγάπη μου. Οι εργαζόμενοι είναι εκατομμύρια, οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ελάχιστοι.
– Είμαι γρανάζι στη μηχανή της βιομηχανοποίησης των πάντων
– Ακόμη και της προσωπικότητάς σου … Φρόντισε όμως να γρασάρεις το γρανάζι για να μην πονάς και για να παραμείνεις άνθρωπος
