Η ευλογιά των πιθήκων δεν είναι πια μια μακρινή είδηση. Το πρώτο κρούσμα καταγράφηκε και στη χώρα μας. Και τώρα τίθεται το ερώτημα: πώς θα αντιδράσουμε; Θα ακολουθήσουμε την ίδια «λογική» που εφαρμόζεται στα κοπάδια; Εκεί όπου η απάντηση είναι μία και μοναδική: μαζική θανάτωση με τα καρφωτικά πιστόλια και πέταμα σε λάκκους;
Αν η ίδια λογική εφαρμοζόταν στους ανθρώπους, θα βλέπαμε άραγε την κυβέρνηση να εισηγείται την εξόντωση των νοσούντων και όλης της γειτονιάς ή του χωριού; Θα ακούγαμε γιατρούς–πολιτικούς, όπως ο κ. Τσιάρας και ο κ. Κέλλας, να παίρνουν θέση υπέρ μιας τέτοιας «λύσης»; Ρητορικά ερωτήματα, φυσικά. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι στους ανθρώπους η απάντηση θα ήταν εμβολιασμός, θεραπεία, φροντίδα, η προστασία της ζωής.
Και τότε γιατί στα ζώα η απάντηση είναι τόσο διαφορετική; Γιατί εκεί η ζωή μετράει λιγότερο; Η επιστήμη έχει τα μέσα να προστατεύσει και τον άνθρωπο και το ζώο. Το ζήτημα είναι αν έχουμε τη βούληση να τα χρησιμοποιήσουμε. Το ερώτημα λοιπόν είναι θα τολμούσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να σκοτώσει τους νοσούντες ανθρώπους και τους γείτονες τους, όπως κάνει με τα ζώα;
Φυσικά και όχι. Γιατί οι άνθρωποι έχουν φωνή. Έχουν δικαιώματα. Έχουν πρόσωπο. Τα πρόβατα όμως; Αυτά δεν έχουν φωνή. Δεν έχουν ψήφο. Δεν έχουν σημασία.
Η αντιμετώπιση των ζωονόσων δεν μπορεί να βασίζεται σε μεσαιωνικές, βάρβαρες και βάναυσες πρακτικές, η θανάτωση δεν είναι ιατρική πράξη και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο δεν διαφέρει από το ναζί Μέγκελε. Ούτε να εφαρμόζεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αν η επιστήμη μπορεί να θεραπεύσει τον άνθρωπο, μπορεί και να προστατεύσει το ζώο. Αρκεί να το θέλουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού για να καλύπτουν πολιτικές αμαρτίες
