Τα θέματα του γάμου των ομοφυλοφίλων ζευγαριών όσο και η υιοθεσία, ταλάνισαν τελευταία ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, αλλά και αναδύθηκαν σε πρώτης προτεραιότητας ζητούμενα, αναστατώνοντας το κοινωνικό γίγνεσθαι, παρακάμπτοντας σειρά καθημερινών ζωτικής και σοβαρότερης σημασίας θεμάτων.
Ζητημάτων που άπτονται των καθημερινών μας αναγκών τόσο γύρω από το βιοτικό και βιωματικό μας επίπεδο, όσο και της δυσπραγίας να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της ζωής.
Νοιώθω περισσή ανησυχία γιατί με τις εμπειρίες που κουβαλώ από το πολύχρονο διάβα της πορείας μου και δυστυχώς διαβλέπω δυσοίωνο το μέλλον αλλά και το αύριο. Μέσω αυτής της αρθρογραφίας επιθυμώ να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για το γάμο των ομοφυλοφίλων αλλά κυρίως για την υιοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.
Ο νεοφερμένος από το εξωτερικό ηγέτης πολιτικού κόμματος, καλλιέργησε με τον ιδανικότερο τρόπο το θέμα που σχολιάζω και με την συμβολή σημαντικής μερίδας του πολιτικού συστήματος ο γάμος και το δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών από τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια φέρει την σφραγίδα του κράτους και επέχει νομική υπόσταση. Ευτυχώς όμως δεν τυγχάνει της αποδοχής του πλειοψηφικού συνόλου της Ελληνικής κοινωνίας.
Το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να ρυθμίζουν ζωή τους και να βιώνουν όπως θεωρούν ορθολογικά τα της προσωπικής τους ζωής είναι συζητήσιμο. Το να αποκτούν όμως το δικαίωμα υιοθεσίας, αυτό υπερβαίνει φυσικούς και ηθικούς κανόνες. Γιατί απλά αυτά τα παιδιά θα διαπλάθονται σε μη φυσιολογικά πλαίσια. Φαντάζεστε τι θα νοιώθουν στο παιδικό τους περιβάλλον όταν συναναστρέφονται με συνομήλικους τους, στο σχολείο, στο παιχνίδι, στην καθημερινότητα.
Πέρα από όλα αυτά, το άκρως ανησυχητικό είναι ότι το σύστημα επιδιώκει μέσω του πρόσφατου νομοσχεδίου την ένταξη στον Ελλαδικό κορμό, προσφυγόπουλα τα οποία θα τα ελληνοποιήσουν με απώτερο σκοπό την διάλυση του ριζικού μας, την παγκοσμιοποίηση στις νέες γενιές και την κατάλυση της εθνικής μας ταυτότητας και συνείδησης.
Ασφαλώς είναι για τους ιθύνοντες της παγκόσμιας λογικής μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταργήσουν τις εθνικές ταυτότητες και άλλων πολλών λαών, για δε τον Ελληνισμό να ακυρώσουν το όμαιμον, το ομόγλωσσον και το ομότροπον, στοιχεία με τα οποία πορευόμαστε αιώνες τώρα.
Κύριοι της κραταιάς εξουσίας. Αισθάνομαι θλίψη και ντροπή για το που μας οδηγείτε. Μας αφελληνίζετε, αλλά και μας οδηγείτε με τον τρόπο σας στο να διαγράψουμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό, τα δημιουργήματα του προγονικού μας. Πρέπει να αισχύνεστε. Επί τέλους αλλάξτε πορεία και βάλτε πάνω από όλα την Ελλάδα.
Αν εσείς, κυρίες και κύριοι που ψηφίσατε το νομοσχέδιο και το θεωρείτε αναγκαίο, θα επιτρέπατε τα δικά σας παιδιά να τα υιοθετήσουν ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Δεν φαντάζομαι ότι θα το επιθυμούσατε και ότι θα το υλοποιούσατε. Αλλά και τι θα απαντούσατε στη ρήση του ρήτορα Δημοσθένη, ότι «Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη» ότι είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι (και θεσμικά υπεύθυνοι) να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα. Σιγήν ιχθύος.
Εύχομαι και ελπίζω να συνέλθετε και να σταματήσετε την κατρακύλα. Έχουμε ένα σωρό καθημερινά προβλήματα που μας δυσκολεύουν, αλλά μην καταρρακώνετε και την αξιοπρέπεια μας, τα θεσμικά με τα οποία χρόνια προχωρήσαμε.
Στην κατακλείδα του άρθρου μου. Σφίγγω το χέρι όσων μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου ψήφισαν, ΟΧΙ και ντρέπομαι για όσους επέλεξαν το αντίθετο. Οι τελευταίοι άραγε πως θα απολογούνται στα παιδιά και τα εγγόνια τους, όταν τους ερωτούν για την επιλογή τους;
Ανήκω ιδεολογικά στην κυβερνώσα παράταξη, την οποία και ψηφίζω. Όμως ένας «ξένος καβαλάρης» ντρόπιασε το κόμμα μας οδηγώντας μερίδα βουλευτών μας, στο να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο πέρα των ιδεολογικών μας θέσεων, οι οποίες όπως όλοι γνωρίζουμε συνάδουν με το θρησκευτικό μας συναίσθημα και τον θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας.
Αιδώς Αργείοι.
Με τιμή
Γιώργος Φουρνιάδης, ηθοποιός-σκηνοθέτης
