Μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων, το εργατικό κέντρο Κατερίνης από δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, έχει μετατραπεί σε δημόσια υπηρεσία παροχής υπηρεσιών από το διαδίκτυο.
Άφαντο εντελώς τους τελευταίους μήνες, με τα προβλήματα των εργαζομένων να αυξάνονται και εξαιτίας του covid – 19, το εργατικό κέντρο μέσο των υπαλλήλων της, στέλνει δελτία τύπου για τις επισκέψεις που δέχεται στην ιστοσελίδα του, λες και οι εργαζόμενοι είναι νούμερα και στατιστικά.
Αποφεύγει την ζωντανή επαφή με τους εργαζόμενος, την ουσιαστική συζήτηση, δηλαδή πώς να οργανώσουν και να παλέψουν από κοινού τα σύνθετα ζητήματα που ταλανίζουν την εργατική τάξη.
Επιλέγει την απρόσωπη χρήση του διαδικτύου, με δελτία τύπου «copy paste» από την ΓΣΕΕ που αναπαράγει αυτούσια και σε ρόλο «συμβουλάτορα»,απομακρύνει τους εργαζόμενους από την συλλογική δράση και τα σωματεία.
Βρίσκεται απέναντι από τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, αφήνοντας τους εκτεθειμένους στις διαχρονικές αντεργατικές πολιτικές των αστικών – αντιλαϊκών κυβερνήσεων, που τσακίζουν μισθούς, ασφαλιστικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα .
Το εργατικό κέντρο Κατερίνης έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε εργαλείο χειραγώγησης της κυρίαρχης πολιτικής, που θέλει τους εργαζόμενους να συνθλίβονται στις μυλόπετρες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων.
Αποθρασυνόμενο δρα πολύπλευρα στην κατεύθυνση του εκμαυλισμού των εργατικών συνειδήσεων.
Εμφανίζεται διαχειριστής – συνδιαχειριστής προγραμμάτων «δια βίου εκπαίδευσης» και «κατάρτισης» που σημαίνει διαχείριση χρημάτων που πουθενά δεν εμφανίζει και δεν απολογείται για αυτά.
Αλήθεια η διαχείριση τέτοιων προγραμμάτων τι σχέση έχουν με τον ρόλο και τον σκοπό του εργατικού κέντρου σαν δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση?
Γιατί διοχετεύονται τέτοια προγράμματα μέσα από συνδικαλιστικές οργανώσεις ?
Ποιο είναι το κόστος αυτών των προγραμμάτων και που πηγαίνουν τα χρήματα?
Η φάμπρικα εξαγοράς της εργατικής συνείδησης δεν είναι κάτι καινούργιο. Σε αυτό επιδόθηκαν από την δεκαετία του 80 ρεφορμιστικές δυνάμεις όπως η ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) κατά κόρον και η ΔΑΚΕ (ΝΔ).
Μέσω αυτών των μηχανισμών τα αστικά κόμματα για λογαριασμό του κεφαλαίου και της μεγαλοεργοδοσίας κατάφεραν να ελέγξουν το εργατικό κίνημα και να το αποφλοιώσουν από τα ταξικά του χαρακτηριστικά.
Δημιούργησαν το «στρώμα» της «εργατικής αριστοκρατίας», το εξαγορασμένο αυτό τμήμα της εργατικής τάξης, που διευκολύνει στο πέρασμα των πολιτικών, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την αναπαραγωγή του.
Έτσι προωθηθήκαν οι λεγόμενες «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις που αφαίρεσαν δικαιώματα, έριξαν μισθούς, πετσόκοψαν συντάξεις, χειροτέρεψαν το ασφαλιστικό σύστημα, περιέκοψαν δαπάνες σε υγεία, παιδεία και πρόνοια.
Σε αυτή την κατεύθυνση συνεχίζουν αυτές οι δυνάμεις που δεν θέλουν εργατικό κίνημα μαζικό – μαχητικό – ταξικό – διεκδικητικό, αλλά άμαζο, χωρίς συμμετοχή σε αγώνες, απονευρωμένο, μακριά από συγκρούσεις και ρήξεις με τους εκμεταλλευτές της εργατικής δύναμης και τις αντεργατικές πολιτικές.
Τέτοια δύναμη είναι και το εργατικό κέντρο Κατερίνης που θέλει να κρύψει τις πομπές του πολεμώντας με λύσσα και με όρους μαφίας το εργατικό – ταξικό κίνημα και όσες δυνάμεις συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις την επαίσχυντη ενέργεια της διοίκησης του εργατικού κέντρου Κατερίνης, να αλλάξει την κλειδαριά από την πόρτα του σωματείου συνταξιούχων ΙΚΑ Κατερίνης και να μην δώσει στο νέο ΔΣ κλειδιά, όταν στις τελευταίες αρχαιρεσίες για την εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου πρώτεψαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Τι να πει κανείς όταν κρατάει απέξω σωματεία που δεν είναι αρεστά στην διοίκηση όπως το συνδικάτο ιδιωτικών υπαλλήλων «Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ» και δεν του επέτρεψε να κάνει τις αρχαιρεσίες του στο εργατικό κέντρο, που το κρατάει κλειστό στον εργατόκοσμο του νομού, και το ανοίγει μόνο όταν είναι να γίνουν «σεμινάρια» «κατάρτισης» και άλλα χρηματοδοτούμενα προγράμματα.
Αυτές είναι οι δυνάμεις που περνάνε από «face control» τους εργαζόμενους και αρνούνται να τους εγγράψουν στα σωματεία, όπως γίνεται με το ΔΣ του σωματείου «επισιτισμού – τουρισμού», που ταυτίζεται πλήρως με την ξεπουλημένη στάση της διοίκησης του εργατικού κέντρου Κατερίνης, όπως και με τις αξιώσεις της εργοδοσίας στο χώρο του τουρισμού.
Καμιά ενέργεια δεν θα μείνει αναπάντητη που στόχο έχει τον αφοπλισμό και την αποδιοργάνωση του εργατικού κινήματος από αγώνες, μάχες και διεκδικήσεις.
Εργατικά κέντρα που θέλουν σιγή νεκροταφείου και να θυμίζουν οικογενειακές μαζώξεις που θα βρίσκονται κόρες, γαμπροί, πεθεροί, μπατζανάκια, συννυφάδες και πληρωμένα μαντρόσκυλα για να κοροϊδεύουν τον εργατόκοσμο όπως στο εργατικό κέντρο Κατερίνης, αργά ή γρήγορα θα ξεκουμπιστούν, για να μπορέσει να αναζοωγοννηθεί το εργατικό κίνημα και ανασυνταχθεί σε ταξική τροχιά και κατεύθυνση.
Για αυτό θα φροντίσουν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και όλοι οι εργαζόμενοι που θα κάνουν το βήμα για να οργανωθούν στα σωματεία τους ή να συγκροτήσουν νέα σε χώρους που δεν υπάρχουν.
Με την εργατική τάξη μπροστά και με το ΠΑΜΕ μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Σαββίδης Παναγιώτης
