Όχι μόνο του πνεύματος, μα και αυτού της τέχνης και γενικά ένα σημαντικό μέρος αυτών που διαπρέπουν στις επιστήμες, είναι εκκωφαντική η σιωπή και η απουσία, μπροστά στο σημερινό πολιτικό και κοινωνικό έρεβος, που φιλοτεχνεί επίμονα και συστηματικά το Μητσοτακικό παρακράτος. Πάντα στο παρελθόν πρόσφατο και παλαιότερο, κομμάτι αυτού του εν γένει πνευματικού κόσμου, μπροστά στην μεθοδευμένη βαθειά αντιλαϊκή, αντικοινωνική και άκρως προκλητική συμπεριφορά των κυβερνώντων, ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας και έδινε το έναυσμα για την κοινωνική αφύπνιση. Η σημερινή γενική εξαχρείωση της πολιτικής η προερχόμενη από την συστηματική και καλά μελετημένη δράση και στάση της κυβέρνησης, δεν έχει στόχο μοναχά την πολιτική της μακροημέρευση. Στοχεύει ευθέως πια στην καλλιέργεια κλίματος στην κοινωνία εφάμιλλου εκείνων των απολυταρχικών καθεστώτων στα οποία οιαδήποτε σκέψη για αντίσταση και υπεράσπιση θεσμών, συνταγματικής τάξης, της ίδιας της δημοκρατίας, να συνιστά απονενοημένο διάβημα και εγχείρημα τρέλας.
Τρία χρόνια τώρα η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη ασχημονεί, προκαλεί, πειραματίζεται με τις αντοχές και την ανοχή της κοινωνίας και προχωρεί ακάθεκτη στις πρωτοφανείς αντιλαϊκές επιλογές της, εξυπηρετώντας απροκάλυπτα τα ολιγαρχικά συμφέροντα του τόπου. Η χυδαία περιφρονητική της στάση στα ερωτήματα και την κριτική για την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος με τις απευθείας αναθέσεις, έχει γίνει κανόνας, τον οποίο θα πρέπει αδιαμαρτύρητα να αποδεχτεί η κοινωνία. Η ακρίβεια, βρόγχος κανονικός για τα νοικοκυριά, η κρατική επιδότηση αισχρά και ξετσίπωτα της αισχροκέρδειας των παρόχων στην ενέργεια που παρουσιάζεται ως μέριμνα κοινωνική, η εγκατάλειψη του κράτους πρόνοιας, η άθλια διαχείριση της πανδημίας και η καταστροφή του ΕΣΥ, η ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, ιδιαίτερα των νέων, οι αντεργατικές νομοθετικές ρυθμίσεις και η επιλογή ως καθεστώς για τους εργαζόμενους, η ανέχεια και η φτώχεια, είναι τα έργα και οι μέρες της τρισάθλιας κυβέρνησης. Επιστέγασμα της κυβερνητικής αχρειότητας, τελευταία ήρθε και η επιχείρηση παρακολούθησης με τεχνολογία τελευταίου τύπου, μέσω της ΕΥΠ, πολιτικών της αντιπάλων, δημοσιογράφων, πιθανώς και επιχειρηματιών μα και ενοχλητιικών…ταραξιών που αμφισβητούν τα πεπραγμένα και τις επιλογές της πολιτικής κυβερνητικής μαφίας.
Εδώ πλέον μιλάμε για μια συντονισμένη και καλοσχεδιασμένη επιχείρηση παρακολούθησης όχι μόνο γνωστών στόχων και προσώπων, αλλά και για μια απόπειρα παρακολούθησης σύσσωμης αν είναι δυνατόν της κοινωνίας. Της κοινωνίας και των αρμών της, έτσι ώστε να μπορούν να ελεγχθούν και να επηρεαστούν ως ένα βαθμό, οι διαθέσεις και οι προθέσεις της. Στα σκαριά δηλαδή ένας πολυπλόκαμος ιστός παρακολουθήσεων προσώπων και φορέων, ανάλογος εκείνου στη Γερμανία του Γκέμπελς.
Οι φωνές διαμαρτυρίας από την αποκάλυψη της παραπάνω αθλιότητας, εγχώριες και διεθνείς, πολλές. Ανεξήγητη όμως η σιωπή η και η χλιαρή έως ανεπαίσθητη αντίδραση του ντόπιου πνευματικού κόσμου, του κόσμου της τέχνης και της επιστήμης, του δημοσιογραφικού, αλλά και των υπηρετών της δικαιοσύνης. Την ώρα που οι παρακρατικοί του Μαξίμου υπονομεύουν και γράφουν στα παλιά τους παπούτσια το σύνταγμα, την νομιμότητα, το απαραβίαστο των προσωπικών επικοινωνιών, οι πνευματικοί και καλλιτεχνικοί ταγοί της χώρας σιωπούν. Υπήρξαν κάποιες πρωτοβουλίες ορισμένων πρόσφατα, όπως και της μειοψηφούσας ομάδας των δικαστών στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, που πήραν σαφή καταδικαστική για το επονείδιστο κυβερνητικό εγχείρημα, θέση. Σίγουρα όμως δεν αρκεί, μήτε τα προσχήματα να σώσει, μπροστά στην αδιαφορία και απουσία των πολλών.
Επειδή όμως διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε σε εφημερίδες και sites ότι εδώ πρόκειται για κατ εξοχήν ζήτημα υπεράσπισης της δημοκρατίας και των αρχών της, μήπως εκεί στα κόμματα της αντιπολίτευσης, του λεγόμενου προοδευτικού τόξου και ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήρθε η ώρα τον λόγο να πάρουν οι δρόμοι και οι πλατείες;
