Το έργο χιλιοπαιγμένο και ανούσιο πια, έχει καταντήσει ιλαροτραγωδία. Ανακοινώσεις και καταγγελίες της αντιπολίτευσης μείζονος και ελάσσονος , για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής συμμορίας, καταλήγουν στην κοινή επωδό << αναλάβετε τις ευθύνες σας, παραιτηθείτε>> απευθυνόμενες σε υπουργούς και πρωθυπουργό. Διαβάζοντας πλέον αυτού του είδους τις καταγγελίες με την παραπάνω κοινή κατάληξη για παραιτήσεις και ανάληψη ευθυνών, δεν μπορεί, έστω και θλιμμένα χαμογελάς. Χαμογελάς και κουνάς με σημασία το κεφάλι, όταν αναλογίζεσαι σε ποιους απευθύνονται οι κριτικές, οι καταγγελίες και η λογική απαίτηση για παραιτήσεις. Απευθύνονται σε μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που έχουν βαφτίσει την ανομία, την πρόκληση στο κοινό περί δικαίου αίσθημα του κόσμου, το απροκάλυπτο πλιάτσικο σε δημόσια ταμεία και κρατική περιουσία, την πρωτοφανή στα πολιτικά χρονικά του τόπου μας, αναισθησία, σε κανονικότητα, σε καθημερινότητα. Απευθύνονται με δυο λόγια στην γνωστή από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν, Μητσοτακική οικογένεια με τον απαράμιλλο πολιτικό αμοραλισμό, την έπαρση και την παντελή απουσία συναίσθησης και αντίληψης της πραγματικότητας που μας περιβάλλει. Απευθύνονται στο συγκεκριμένο πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του, θιασώτες φανατικούς των πρακτικών και της πολιτικής φιλοσοφίας << ζήσε εσύ και η παρέα σου καλά, και άσε τους άλλους , τους πολλούς να πεθάνουν>>.
Από την κυβέρνηση αυτή και τα στελέχη της, περιμένουν οι ασκούντες την όποια αντιπολίτευση και κριτική, να αναλάβει τις ευθύνες της, να σταθεί κατά το δοκούν στο ύψος των κρίσιμων στιγμών που διέρχεται η χώρα και οι πολίτες της, μετουσιώνοντας αυτή την ευθύνη σε κάποιες έστω παραιτήσεις. Τέσσερα στα πέντε τώρα χρόνια, τίποτα δεν διδάχτηκαν οι πέραν της ΝΔ, πολιτικοί της αντίπαλοι. Δεν διδάχτηκαν, μήτε συνειδητοποίησαν, πως οι υποδυόμενοι την κυβέρνηση, επαίρονται, καυχώνται και καμαρώνουν για τα …έργα και τις ημέρες τους στην διακυβέρνηση. Ότι καγχάζουν και σπάνε πλάκα κατά το κοινώς λεγόμενο, με τις ενστάσεις, τις καταγγελίες και τις αιτιάσεις των αντιπάλων τους, για παραιτήσεις. Αντίθετα , το ανερμάτιστο κυβερνητικό μπουλούκι, το συναγελαζόμενο απροσχημάτιστα με τα εγχώρια φαιά πολιτικά απολειφάδια, αναζητά και απαιτεί από τις λεηλατημένες από τον κυβερνητικό προπαγανδιστικό βόρβορο, συνειδήσεις των συμπολιτών μας, την αναγνώριση και την ευγνωμοσύνη για τα όσα…προσφέρουν στον τόπο. Η χώρα καίγεται, βουλιάζει στη λάσπη και στην καταστροφή, άνθρωποι άδικα των αδίκων τις περισσότερες φορές πάνε άκλαυτοι, η πατρίδα μας μοιάζει ρημαδότοπος βουτηγμένος στην εγκατάλειψη και την ανυποληψία από τον διεθνή παράγοντα και ο πρωθυπουργός περιοδεύει στις περιοχές της διαρκούς συντέλειας, χαμογελαστός, υποδυόμενος τον σωτήρα. Και φυσικά συνοδευόμενος από μερικές διμοιρίες κρατικών πραιτοριανών, για να δέρνουν όποιον και όποιους δυσανασχετούν, η διαμαρτύρονται για τα κυβερνητικά αίσχη.
Τα διαπιστευτήρια της η παρούσα κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη, όσον αφορά τις προθέσεις, τα σχέδια και το πρόγραμμα της για τη χώρα, τα έδωσε από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης της το 19. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ηγεσίες τους εξακολουθούν να καμώνονται πως δεν τα αντιλήφθηκαν. Και μέσα στη γενικότερη οικονομική και κοινωνική κατάντια του τόπου, το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει και την γενίκευση, την εμπέδωση μιας ιδιότυπης κοινωνικής αφασίας και ενός εκφασισμού που μας παραπέμπει στις σκοτεινές εκείνες μέρες, της πανούκλας των ναζί. Τόση αδιαφορία, τέτοια αποκτήνωση και απαξία της ανθρώπινης ζωής, ο τόπος μας είχε δεκαετίες τώρα να ζήσει. Είναι αυτή η κανονικότητα, η ζυμωμένη με τη δυστυχία και τον ανθρώπινο όλεθρο, την ανέχεια και τη υστέρηση, που προσπαθούν , Μητσοτάκης και κυβερνητικά φερέφωνα, να μετατρέψουν σε καθημερινότητα, στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία.
Ο εν υπνώσει λαός μας και οι πάλε ποτέ δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, όταν θα ξυπνήσουν, μήπως θα είναι αργά;
