Η πατρίς Κυριάκο εν κινδύνω

Του Γ. Τεκίδη

Εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια, από την ανάδειξη στο τιμόνι της χώρας του Κυρ. Μητσοτάκη, ηγέτη πολιτικών ικανοτήτων παραδεκτών και από τον διεθνή παράγοντα, οι αναρχοάπλυτοι της Αριστεράς και του Τσίπρα, δεν πάψανε να συνωμοτούν και  να βυσσοδομούν σε βάρος των συμφερόντων της χώρας. Κι όλα αυτά με τελικό στόχο τον καταξιωμένο στη λαϊκή συνείδηση, συνετό και προπάντων σοβαρό, σημερινό πρωθυπουργό μας. Οι σκευωρίες η μια μετά την άλλη, αρχής γενομένης από την  Novartis και τώρα με τις δήθεν υποκλοπές, παίρνουν και δίνουν. Σκευωρίες στις οποίες ένας Θεός μοναχά ξέρει πως κατάφερε και ενέπλεξε ο ακατονόμαστος και θεσμικούς παράγοντες και δικαστές και επικεφαλής ακόμη και των ανεξάρτητων αρχών  των ταγμένων υποτίθεται στην υπεράσπιση μεταξύ των άλλων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου, σε μια φάμπρικα συνομωσιών και μεθοδεύσεων εναντίον της πολύπαθης κυβέρνησης.  Της κυβέρνησης που με την ψυχή στο στόμα κυριολεκτικά παλεύει καθημερινά για την ανάταξη και την σωτηρία του τόπου. Δικαστές όπως εκείνη η ανεκδιήγητη Τουλουπάκη και τώρα ο επικεφαλής της ΑΔΑΕ ( Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών) κ. Ράμμος, να συμμετέχουν ανενδοίαστα σε επαίσχυντες συνομωσίες και μεθοδεύσεις ενάντια στον Κυριάκο, εξυπηρετώντας τα δόλια σχέδια του εθνομηδενιστή Τσίπρα. Να επιμένουν μέχρι εσχάτων ότι ορθώς ενέργησαν και έπραξαν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, ενώ βοούν τα στοιχεία της συνωμοτικής τους δράσης υπέρ των πολιτικών σκοπιμοτήτων και επιδιώξεων των Τσιπραίων.

Πρωτοφανή τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας, σε μια χώρα μέλος της ΕΕ. Πρωτοφανής και η σοβαρότητα, η αυτοσυγκράτηση, ακόμη και η ανοχή, η μεγαλοψυχία του πρωθυπουργού μας – μέχρι παρεξηγήσεως η τελευταία – για τους πολιτικούς νάνους, τους αντιπάλους του. Μειδιά συλλογισμένος και έντονα προβληματισμένος, αναλογιζόμενος σίγουρα, μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι τοξικοί πολιτικοί του αντίπαλοι, εκμεταλλευόμενοι τον δικό του πολιτικό πολιτισμό, την εγκράτεια και ιδιαίτερα την Ιώβεια υπομονή του. Γιατί δεν είναι μόνο οι εγχώριοι υπονομευτές, αυτοί που έχουν συνάψει ανοιχτή συμμαχία με τον άθεο, κατά της πατρίδος, είναι και οι ξένοι, κάτι περίεργες δημοσιογραφικές ενώσεις και επιτροπές, λέει, του Ευρωκοινοβουλίου, που εγκαλούν για παραβιάσεις ατομικών ελευθεριών, έλλειψη πλουραλιστικής ενημέρωσης του κόσμου και ανυπαρξία ελευθεροτυπίας στη χώρα μας και χίλια μύρια άλλα, συντρέχοντας κι αυτοί τον λαοπλάνο του Σύριζα-ΠΣ. Πως τα καταφέρνει ο πολιτικός Βελζεβούλ της αξιωματικής αντιπολίτευσης με όλους αυτούς, να στοιχίζονται πίσω από τις άνομες και ανθελληνικές του επιδιώξεις, είναι κάτι το τελείως ανεξήγητο.

Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, που λέει και ο λαός μας και ο κάθε κατεργάρης σύντομα θα καθίσει στον πάγκο του. Στο πάγκο που σήμερα κάθεται η κ.Τουλουπάκη και κάποιοι άλλοι της δήθεν Αριστεράς που βάλθηκαν να χαλάσουν την σειρά και τα ειωθότα της κοινωνίας μας, την αγαστή λειτουργία και συνεργασία γκουβέρνου και υγιούς επιχειρηματικότητας, όταν ήταν στην διακυβέρνηση –  ο άλλος ο κ. Παππάς πρώην υπουργός του τρισκατάρατου, να υποχρεώνει ηρωικούς καναλάρχες να πληρώνουν για την, – από πού κι ως που –  παράνομη κατοχή, λέει, δημόσιων συχνοτήτων – να καθίσει και ο κ. Ράμμος. Όχι τίποτα άλλο, μα για να μάθει να σέβεται το κράτος δικαίου και τον ανιδιοτελή και ηρωικό αγώνα αυτής της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού, που ακόμη αντέχει και υπομένει της αχαριστία, την μικροπρέπεια και μικροψυχία των αντιπάλων του.

Κυριάκο, το να ατενίζεις από την κορυφή, αγέρωχα, την μεμψιμοιρία, τις δήθεν οιμωγές της πάσχουσας πλεμπάγιας, τις ασχήμιες και την ιδιοτέλεια των πολιτικών  σου αντιπάλων, την αχαριστία  την ζηλοφθονία και την ποταπή εμπάθεια, δείχνει αυτό προσωπικό πολιτικό μεγαλείο και ανωτερότητα πολιτιστική. Ο λαός σίγουρα δεν θα σε ξεχάσει.

ΥΓ . Όπως και η ιστορία δεν θα ξεχάσει και θα καταγράψει στις γκρίζες σελίδες της, ότι επί της δική σου διακυβέρνησης, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά το παρακράτος σε τέτοια έκταση και με τέτοια ένταση ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου. Να αξίζει άραγε ο λαός μας, τόση πολιτική βαρβαρότητα και Μητσοτακική πολιτική ασχήμια;