«Ο Λαμπράκης σκοτώθηκε κατά λάθος. Είχε δοθεί απλώς η εντολή από τη Βασίλισσα Φρείκη να τον στραπατσάρουν…» απεφάνθη ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής στρατηγός Βαρδουλάκης σε μια ανεξήγητη προσπάθεια και πρόθεση να απαλύνει εντυπώσεις και να δικαιολογήσει εν μέρει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη. Απλά τα πράγματα για τον Στρατηγό και εξηγήσιμα. Τι θέλετε, μας λέει όσο πιο ταπεινά γίνεται, τα λάθη ανθρώπινα και οι παρερμηνεύσεις εντολών και οδηγιών συμβαίνουν, είναι στην ημερήσια διάταξη και τέλος πάντων ότι γίνεται δεν ξεγίνεται. Ύστερα πάντα, κατά τον ίδιο, δεν έχασε και η Βενετιά βελόνι από τον αφανισμό ενός επίμονα ενοχλητικού βουλευτή, κοινωνικού ταραξία, κήρυκα ανεδαφικών και εθνικώς επικίνδυνων θέσεων περί διεθνούς αφοπλισμού και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών . Εδώ ο κόσμος καίγεται, η πατρίς περιβάλλεται από τους προαιώνιους εχθρούς μας, κι αυτός να ξεσηκώνει την πλέμπα με φαντασιώσεις για οικονομική ανάπτυξη και πρόοδο με τα χρήματα που προορίζονται για εξοπλισμούς απαραίτητους για την ασφάλεια μας. Όσο για τα άλλα, περι παρακρατικών οργανώσεων, δολοφόνων εκ προθέσεως, παλατιανού δάκτυλου , δοσίλογων και λοιπά, κουβέντες για να χαμε να λέγαμε.
Σαφές και κατανοητό το σκεπτικό του ντόπιου βαθέως κράτους, που σύντομα μετά τον εμφύλιο μετατράπηκε σε δυνάστη του δημοκρατικού μας λαού, σε ανελέητο και αποφασισμένο για όλα παρακράτος. Η 22α Μαΐου του 1963 για εκείνο το παρακράτος, αλλά και για την σύγχρονη συνέχεια του , αν υπήρχε η δυνατότητα να σβηστεί από το ημερολόγιο, θα ήταν ευχής έργο. Ούτε εκείνοι θέλουν να θυμούνται, μα ούτε και οι νεώτεροι να μαθαίνουν. Εξάλλου το είπε ξεκάθαρα και ο πρωθυπουργός μας ο Κυριάκος ΄΄ τι τον ενδιαφέρει τον σημερινό δεκαεξάχρονο τι έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1963 ΄΄. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχει άδικο ο κ. Μητσοτάκης. Εδώ έχουμε κοσμογονία μεταρρυθμίσεων, σχεδόν επαναστατικών, σύγχρονων και απαλλαγμένων από ιδεοληψίες και τσιτάτα του παρελθόντος, μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν άρδην τη ζωή των πολιτών προς το καλύτερο, που δίνουν ελπίδες και ευκαιρίες στη νεολαία και της εξασφαλίζουν ένα λαμπρό μέλλον. Και εσείς οι αμετανόητοι αριστεροί επιμένετε να αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια αναμοχλεύοντας πάθη και κακίες του παρελθόντος.
Ίσως για να μας απαλλάξει ο σύγχρονος φιλελευθερισμός , ο συνυφασμένος με την ακροδεξιά από τις μνήμες του παρελθόντος και για να περάσουν στη λήθη όσοι και όσες βάλανε και τη ζωή τους ενέχυρο στον αγώνα να κάνουν πράξη τα πανανθρώπινα ιδανικά και τις ακατάλυτες αξίες για ζωή με αξιοπρέπεια, για ένα κόσμο ειρηνικής συνύπαρξης, αλληλεγγύης και συνεργασίας, ‘όπως ο Γρ. Λαμπράκης και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι, πέρασε στην εγκαθίδρυση της εγχώριας μιντιακής δικτατορίας. Η αλήθεια η δική τους πλέον θα ακούγεται από όλα τα μέσα ενημέρωσης έντυπα και ηλεκτρονικά. Αυτά είναι στα εξής τα όπλα της μαύρης προπαγάνδας, αυτά αντικαθιστούν τα …θρυλικά τρίκυκλα του παρελθόντος. Το λούμπεν πολιτικό προσωπικό της δεκαετίας του εξήντα, οι με το αζημίωτο εθνικόφρονες εκείνης της εποχής, αντικαταστάθηκαν από τους φανταχτερούς και καλοντυμένους κακοποιούς της αλήθειας, τους παρουσιαστές… δημοσιογράφους από κανάλια και εφημερίδες της παρακρατικής αλήθειας.
Εκείνοι τότε αποσκοπούσαν και στον βιολογικό αφανισμό των …απάτριδων. Οι σημερινοί διαπρέπουν στο διασυρμό, την σπίλωση, την ηθική εξουθένωση, την δολοφονία χαρακτήρων, όσων επιμένουν να αντιστέκονται και να παλεύουν για μια χώρα, μια πατρίδα στην οποία αξίζει να ζούμε.
ΥΓ. «Ειδοποιήστε όλα τα παραρτήματα να στείλουν άνδρες τους, στον τόπο συγκέντρωσης όπου θα μιλήσει ο Λαμπράκης και να πάρουν μαζί τους «εθνικόφρονες πολίτες» για να αποδοκιμάσουν τους οπαδούς της ειρήνης. Επειδή όμως στο μεταξύ άλλαξε ο τόπος που θα μιλούσε ο βουλευτής της ΕΔΑ, οι περι ους ο λόγος πολίτες κλήθηκαν να μαζευτούν στο Ε΄ Αστυνομικό τμήμα. Εκεί τους έβγαλε λόγο ο Κατσούλης, ο οποίος μεταξύ των άλλων τους τόνισε ότι «ο στόχος μας είναι ο Λαμπράκης»
Από την κατάθεση του υπομοίραρχου Καπελώνη, για τον ανώτερο αξιωματικό της ασφάλειας Θεσσαλονίκης Κατσούλη και τον ρόλο που διαδραμάτισε ο τελευταίος εκείνη τη νύχτα.
Έτσι γίνεται πάντα όταν το παρακράτος και επίσημα ντύνεται κράτος
