Όχι μόνο κουρασμένα, μα και συμβιβασμένα άνευ όρων τα παλληκάρια της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ. Όταν μια κυβέρνηση κηρύττει τον πόλεμο στην κοινωνία, δίχως κανένα πρόσχημα, φέρνοντας στη βουλή ένα νομοσχέδιο που καταργεί το σήμερα και όσα ισχύουν για τον χώρο της εργασίας, ένα νομοσχέδιο με την προβιά του δήθεν εκσυγχρονισμού και της… ισχυροποίησης των θέσεων των εργαζομένων, κι εσύ ως συνδικαλιστική ηγεσία διαβάζεις… ποίηση, αδιαφορώντας για τα ταπεινά αυτού του κόσμου, τότε κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο και χωρίς κανένα κόστος για τούς ινστρούχτορες της συνδικαλιστικής κορυφής, που προκαλούν χυδαία τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα, το μέλλον των οποίων έχουν γραμμένο εκεί που η μελάνι δεν φτουράει.
Με το ζόρι τελικά σύρθηκε στην απεργία της 10ης Ιουνίου η …μπαρουτοκαπνισμένη ηγεσία και ο…πολέμαρχος αγωνιστής πρόεδρος της, ο οποίος με μια άλλη κυβέρνηση των…μιαρών της αριστεράς, σήμερα θα έκανε χαρακίρι στην πλατεία συντάγματος, υπεραμυνόμενος των δικαίων των εργαζομένων. Εξαντλώντας όλο το…αγωνιστικό του πάθος τόσο αυτός όσο και οι στενοί του συνεργάτες στην προηγούμενη κινητοποίηση και αφού έδωσαν όρκο για …αγώνα μέχρις εσχάτων , αποσύρθηκαν κουρασμένοι και με ήσυχη την συνείδηση, για να επανέλθουν όταν χρειαστεί στο απώτερο μέλλον. Μάταια οι συνάδελφοι τους στο δημόσιο τομέα τους έψαχναν μέρες τώρα, να δούνε τι θα κάνουν, αφού η κυβέρνηση ως εκφραστής κυριολεκτικά της εργοδοσίας και για να προλάβει καταστάσεις, άρον-άρον φέρνει στη βουλή το θανατηφόρο νομοσχέδιο προς ψήφιση. Στην απόφαση της ΑΔΕΔΥ για 24ωρη απεργία στις 16/6 με την πρόθεση αγωνιστικής κλιμάκωσης , η πλειοψηφική παρέα της ΓΣΕΕ, απάντησε συνιστώντας επί της ουσίας…ψυχραμία. Ψυχραιμία μέχρι αναισθησίας. Το ξανασκέφτηκαν όμως οι λεβεντοπατέρες της εργατιάς και παρά την κούραση τους από την πριν λίγων ημερών τιτανομαχία τους, σώζοντας και τα προσχήματα αποφάσισαν στάση εργασίας την ίδια μέρα από τη μία το μεσημέρι έως τις πέντε το απόγευμα. Περίεργο ωράριο για στάση εργασίας, αλλά αφού έτσι αποφάσισαν , κάτι θα ξέρουν οι …πολύπειροι της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Σε πλήρη σύγχυση και όλο το φάσμα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που παρά την αποφασιστικότητα του να υπεραμυνθεί των όσων με απερίγραπτη χυδαιότητα και ολοκληρωτική νοοτροπία επιχειρεί η σημερινή κυβέρνηση να καταργήσει, δεν αναγνωρίζει στα πρόσωπα των συγκεκριμένων…συνδικαλιστών, τους εκπροσώπους του. Στις κυβερνητικές προθέσεις να σταματήσει το χρόνο και να γυρίσει το ρολόι στο δεινό για τους ίδιους παρελθόν, οι εργαζόμενοι αντικρίζουν την συνδικαλιστική τους ηγεσία άνευρη, συγκαταβατική, αναποφάσιστη και έτοιμη για την συνομολόγηση ενός επώδυνου αντεργατικού συμβιβασμού. Ενός συμβιβασμού που θα προάγει και θα εξασφαλίζει τις προσωπικές επιδιώξεις της ηγετικής ομάδας και θα εξυπηρετεί παράλληλα και τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες , όσων πίνουν νερό στην αναγκαιότητα του νομοθετικού τερατουργήματος που ακούει στον τίτλο – δεν στερούνται οι άνθρωποι της κυβέρνησης του μαύρου χιούμορ – ΄΄ για την προστασία της εργασίας ΄΄.
Να σκέφτηκαν άραγε οι εργαζόμενοι και τα πρωτοβάθμια σωματεία τους μήπως πρέπει να προγραμματίσουν και μια απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην συμβιβασμένη και προκλητικά αδιάφορη για τα ζητήματα τους, συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;
Θα άξιζε τον κόπο.
