Είναι παράξενο. Κάποιες φορές τα παραμύθια και τα όνειρα μοιάζουν με την πραγματική ζωή και άλλες φορές συμβαίνει το ανάποδο. Η πραγματική ζωή είναι σαν όνειρο ή παραμύθι.
Στο στρουμφοχωριό της ιστορίας μας είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Μόνο που σ’ αυτό το στρουμφοχωριό δεν είναι όλα τα στρουμφάκια μπλε. Υπάρχουν όλα τα χρώματα. Υπάρχουν ακόμα και στρουμφάκια χωρίς καθόλου χρώμα. Υπάρχει όμως και ένα στρουμφάκι, που αλλάζει χρώμα. Βασικά είναι σκούρο μπλε, σχεδόν μαύρο, όταν ζορίζεται όμως γίνεται κόκκινο. Είναι ο Δρακουμέλ.
Ναι, ξέρω τι θα πεις, ότι στο παραμύθι, που ξέρεις εσύ, ο Δρακουμέλ δεν είναι στρουμφάκι. Ούτε ο κοκκινομπλεδούλης όμως είναι στρουμφάκι. Παριστάνει το στρουμφάκι για να βολεύει τους ημέτερους (και τον εαυτό του επίσης) κατ’ εντολή της στρουμφιΆννας.
Το στρουμφοχωριό διοικείται από επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, όπου υπάρχουν όλα τα χρώματα εκτός από το κόκκινο. Βασικά, δύο από τα στρουμφάκια του Συμβουλίου είναι μπλε, ένα ροζ και για τα υπόλοιπα τέσσερα κανείς δεν ξέρει τι χρώμα είναι. Άχρωμα, άοσμα και άγευστα, όπως έλεγε ο Μπάμπης, χωρίς ωστόσο να συμφωνούν μαζί του τα περισσότερα στρουμφάκια, που του έδειξαν την πόρτα της εξόδου από το Συμβούλιο. Κρίμα, διότι έτσι το Συμβούλιο δεν θα ξαναβγάλει ψηφίσματα για τους εργαζόμενους της Mercedes Benz ή τους εργαζόμενους στην Coca Cola της Βουλγαρίας, που όμως δεν είναι στρουμφάκια και δεν έχουν καμία σχέση με κανένα στρουμφοχωριό.
Ο Πρόεδρος πάντως δεν είναι μπλε, αλλά ούτε και μαύρος, όπως έλεγαν κάποτε κάποια κόκκινα και ροζ στρουμφάκια. Ωστόσο το Συμβούλιο είχε μπλε Πρόεδρο, και μάλιστα για μία επταετία, που όμως ήταν κάτοικος άλλου στρουμφοχωριού! Αυτό είναι τρελό ακόμα και για τα παραμύθια. Οποιαδήποτε σύγκριση με άλλου είδους επταετίες είναι προϊόν της νοσηρής σου φαντασίας.
Ο μπάρμπα Στρουμφ είναι μέλος του Συμβουλίου. Επέλεξε όμως να μην είναι Πρόεδρος, αλλά, όντας σοφός, να διαχειρίζεται τα οικονομικά, καθότι οσμίστηκε ότι οι προηγούμενες διοικήσεις τα είχαν κάνει κουλουβάχατα. Μην σου κάνει εντύπωση που τη λέξη κουλουβάχατα τη χρησιμοποιούν και τα στρουμφάκια.
Όπως θα κατάλαβες ήδη, ο Δρακουμέλ δεν είναι μέλος του αυτού του Συμβουλίου. Είναι όμως μέλος ενός άλλου Συμβουλίου, του Εποπτικού, που υποτίθεται ότι ελέγχει το Διοικητικό. Άλλωστε στον Δρακουμέλ αρέσει να ασκεί έλεγχο στους άλλους, επιλεκτικά όμως, όπως συμβαίνει σε όλα τα στρουμφοχωριά του κόσμου. Υποτίθεται ότι ο έλεγχος είναι διοικητικός και διαχειριστικός, όμως ο Δρακουμέλ χέστηκε για τον διοικητικό. Ενδιαφέρεται μόνο για τον διαχειριστικό ελπίζοντας ότι θα βγάλει λαβράκια.
Το Εποπτικό Συμβούλιο είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ξεπλένει όλες τις αμαρτίες. Όχι όμως αυτή φορά, που τη διοίκηση ελέγχουν τα άχρωμα στρουμφάκια. Ο Δρακουμέλ κάνει αυστηρό έλεγχο, όχι αστεία. Φυσάει, ξεφυσάει, ιδρώνει, ξεϊδρώνει, κοκκινίζει, πρασινίζει, κιτρινίζει και ξανακοκκινίζει … όμως τίποτα. Ο μπάρμπα Στρουμφ τα έχει όλα στην εντέλεια. Δεν καταφέρνει να βρει κάτι επειδή αυτή τη φορά δεν υπάρχει τίποτα για να βρει. Ή μήπως υπάρχει;
– Εεεπ, τι είναι αυτό;
– Ποιο; Τι είναι;
– Εδώ βλέπω στο βιβλίο εσόδων-εξόδων στα έξοδα ένα ποσό 1,40 στρουμφονομισμάτων για έξοδα τραπεζικού εμβάσματος.
– Ε και; Εμείς, αντίθετα με το παρελθόν, καταγράφουμε όλα τα έσοδα και τα έξοδα όσο μικρά και να είναι.
– Υπάρχει απόφαση του Δ.Σ.;
– Για το 1,40;
– Ναι, για το 1,40, διότι έτσι βλάπτεται το στρουμφοχωριό. Για φέρτε τα πρακτικά.
– Τα πρακτικά;
– Ναι, τα πρακτικά.
Είναι παράξενο που ο Δρακουμέλ ζήτησε τα πρακτικά για το ποσό των 1,40 στρουμφονομισμάτων και όχι για άλλα πολύ μεγαλύτερα ποσά, για οποία όντως θα έπρεπε να υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου. Για την ιστορία να πούμε ότι ο Δρακουμέλ ήταν και στο παρελθόν μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου. Ωστόσο τέτοια ευαισθησία δεν έχει ξαναδείξει. Για παράδειγμα δεν ζήτησε πρακτικό πριν από 3 χρόνια για να ελέγξει τη χορήγηση παράνομου δανείου στη Στρουμφίτα, γνωρίζοντας ότι τέτοιο πρακτικό δεν υπάρχει, αφού η αντίστοιχη συνεδρίαση δεν πραγματοποιήθηκε ποτές. Ούτε έλεγξε το πλαστογραφημένο πρακτικό με το οποίο εκταμιεύθηκαν παρανόμως από τα μπλε, τα ροζ και τα κόκκινα στρουμφάκια 1000 στρουμφονομίσματα για να πληρωθεί ο στρουμφοδικηγόρος, λόγω της παράνομης και αυθαίρετης παράτασης της θητείας του προ προηγούμενου Συμβουλίου. Τι τα θες; Παραπροπέρσινα ξινά στρουμφοσταφύλια.
– Φέρτε τα πρακτικά, να δω αν υπάρχει απόφαση του στρουμφοΣυμβουλίου.
– Πρώτη φορά ζητάς τα πρακτικά.
– Τι λες ρε καραγκιόζη;
Είναι μία από εκείνες τις στιγμές, που το χρώμα του Δρακουμέλ γίνεται κόκκινο. Το ξέρεις, συμβαίνει συχνά στα όνειρα, ακόμα και στα παραμύθια. Ένας χαρακτήρας μπορεί να αλλάζει πρόσωπα. Έτσι και ο κοκκινομπλεδούλης ξαφνικά μοιάζει με Αστερία, μετά με Καλαμάρη, μετά με την Ψιψινέλ και μετά γίνεται και πάλι ο γνωστός Δρακουμέλ.
Πάλι Καραγκιόζης (;) αναρωτήθηκε ο Πρόεδρος. Κάποιος μπέρδεψε πάλι τα παραμύθια. Άλλο το θέατρο σκιών και άλλο το θέατρο του παραλόγου, όπου πρωταγωνιστές είναι οι στρουμφονταβατζήδες.
Κάποτε στο στρουμφοχωριό όλα τα στρουμφάκια ζούσαν ανέμελα. Όμως τα αφεντικά του Δρακουμέλ άδειασαν τα ταμεία και έκτοτε η ζωή έγινε πολύ δύσκολη. Χωρίς δεκάρα, πώς θα παντρευτούμε Χαχανούλη; Και σα να μην έφτανε αυτό, για να μένει κάποιος στο στρουμφοχωριό, θα πρέπει να αξιολογηθεί! Χωρίς αξιολόγηση … ιδού η έξοδος από το στρουμφοχωριό! Λες και αξιολογήθηκαν όλοι αυτοί, που τη ζητάνε. Αλήθεια … όλα τα στρουμφάκια ρωτάνε. Εσύ Δρακουμέλ αξιολογήθηκες όπως όλα τα υπόλοιπα στρουμφάκια, που ήρθαν στο στρουμφοχωριό πριν από εσένα ή σε προστατεύει η στρουμφιΆννα; Τι φοβάσαι; Ά(χ)ριστος είσαι έτσι κι αλλιώς.
Ξεφύγαμε. Όμως αυτό συμβαίνει στα όνειρα. Και στα παραμύθια επίσης. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Είναι και περίοδος πανστρουμφιδικών εξετάσεων και όλα τα μπλε στρουμφάκια έχουν μπει στις στρουμφεπιτροπές για να εξασφαλίσουν το αδιάβλητο. Βάλε τον Δρακουμέλ να φυλάει τα στρουμφάκια.
Ποιο είναι όμως το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Άραγε υπάρχει; Ο καθένας μπορεί να βγάλει το δικό του. Ωστόσο οι εποχές που στο στρουμφοχωριό κουμάντο έκανε ο Καλαμάρης και όλα ήταν μπάχαλο, έχουν παρέλθει … ανεπιστρεπτί λένε οι περισσότεροι. Πάντως τα πρακτικά και τα βιβλία εσόδων-εξόδων από τις εποχές εκείνες έχουν εξαφανιστεί.
Όπως συμβαίνει στα όνειρα, τόσο το σενάριο όσο και οι πρωταγωνιστές, είναι όλα φανταστικά, αποτέλεσμα της αρρωστημένης φαντασίας του κοιμισμένου. Όποιος παρόλα αυτά αναγνωρίζει τον εαυτό του στους πρωταγωνιστές της ιστορίας, καλά θα κάνει να το πει στη μαμά του. Πάντως σε όλες τις περιπέτειες στο στρουμφοχωριό η κατάληξη είναι πάντα ίδια. Ο Δρακουμέλ τρώει τα μούτρα του.
Τρα λα λα λα λα … στρουμφοτραγουδώ.
Γιώργος Βαρδακώστας
