Μια παροιμία λέει «τον ψεύτη όταν τον ξεσκεπάζεις προσβάλλεται και κάνει το θύμα».
Κάπως έτσι ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλας πλασάρεται σαν νέος συγγραφέας για να μας πει για την «Κόκκινη Βία» στην Πιερία της δεκαετίας του 1940.
Θιασώτης της μετεμφυλιακής Ελλάδας που όλα τα «σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» μεταφέρει τις αντικομμουνιστικές του «ονειρώξεις» σε ένα βιβλίο με ανακυκλωμένα υλικά παραχάραξης ιστορίας και αντικομμουνιστικών πονημάτων.
Για να μην τον αδικούμε, δείγματα αντικομμουνιστικής παράκρουσης έχει δώσει εδώ και χρόνια, μέσα από δημοσιοποιημένα κείμενά του, που αποφάσισε να τα συρράψει τώρα και να τα κάνει βιβλίο.
Προφανώς για τον κύριο Ζαρκανέλα η ελληνική – λαϊκή αντίσταση στον γερμανικό – ναζιστικό και φασιστικό άξονα ήταν λάθος και έπρεπε να υποταχτούμε στους κατακτητές της χώρας με ότι συνεπαγόταν αυτό.
Έπρεπε μάλλον να ακολουθήσουμε το παράδειγμα πολλών Ελλήνων πολιτικών προγόνων του κυρίου Ζαρκανέλα, εκλεκτών της αστικής τάξης, και δωσίλογους, που υπηρέτησαν το βίαιο ναζιστικό καθεστώς και με την κουκούλα στο κεφάλι πρόδιδαν Έλληνες πατριώτες που έκαναν αντίσταση.
Ενοχλεί τον Κύριο Ζαρκανέλα ότι το ΚΚΕ εκείνα τα χρόνια δεν λούφαξε και δεν δραπέτευσε στην Αίγυπτο ή στην Αγγλία, όπως έκανε ο αστικός πολιτικός κόσμος και η βασιλική οικογένεια, παίρνοντας μαζί τους το χρυσάφι της χώρας και αφήνοντας τον λαό μόνο του στην τύχη.
Το ΚΚΕ, αντιθέτως, αν και με την πλειοψηφία των μελών και των στελεχών του στις φυλακές και στις εξορίες από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, κάλεσε τον λαό σε μαζική – οργανωμένη λαϊκή πάλη και αντίσταση ενάντια στους φασίστες και Γερμανούς ναζί εισβολείς – κατακτητές.
Είναι γνωστά τα 3 γράμματα του φυλακισμένου Γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, όταν εισέβαλλαν οι φασίστες Ιταλοί, με τα οποία καλούσε τον Ελληνικό λαό σε αντίσταση, λέγοντας, «Ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα την καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι το σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».
Είναι εκατοντάδες τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ που απέδρασαν από τις φυλακές με σκοπό να ριχτούν στην μάχη για την οργάνωση της λαϊκής πάλης απέναντι στους κατακτητές της χώρας.
Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και κάλεσμά του και σε αστικές δυνάμεις, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941, ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Σε αυτό συμμετείχαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας με εκπρόσωπο τον Χρήστο Χωμενίδη, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, Ηλίας Τσιριμώκος, και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, Απόστολος Βογιατζής.
Προφανώς για τον κύριο Ζαρκανέλα το ΚΚΕ έπρεπε να υποταχθεί στα κελεύσματα του ναζισμού, και να αποδεχθεί με μοιρολατρία και ηττοπάθεια την «νέα ναζιστική τάξη πραγμάτων», και όχι να κάνει ένοπλη – οργανωμένη αντίσταση μαζί με τον λαό σαν ύψιστο ηθικό καθήκον και χρέος.
Δυστυχώς για τον ίδιο 1.500.000 λαού οργανώθηκε στο ΕΑΜ και σε διάφορες άλλες οργανώσεις του όπως η «Εθνική αλληλεγγύη». Δίπλα του συγκροτήθηκε η οργάνωση νέων, η ΕΠΟΝ, που συσπείρωσε 600.000 νέους.
Το ΕΑΜ ξεδίπλωσε πλατιά μαζική και πολύμορφη δράση και ενέπνευσε τον λαό σπάζοντας το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας με απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα και ένοπλη πάλη μέσα από τον ηρωικό ΕΛΑΣ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας Έλληνας δεν στάλθηκε να δουλέψει στα εργοστάσια της Γερμανίας μετά τις μεγάλες απεργίες που οργάνωσε το ΕΑΜ στην Αθήνα κατά της επιστράτευσης.
Στις γραμμές του ΕΑΜ συσπειρώθηκε η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικρών επαγγελματιών, μεγάλα τμήματα της νεολαίας και ένας σημαντικός αριθμός στρατιωτικών όπως και κατώτερων κληρικών.
Την ψυχή, τον νου και τον παλμό έδιναν οι κομμουνιστές, αφού το ΚΚΕ ήταν ο κύριος αιμοδότης του ΕΑΜ και έδωσε στον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του.
Αυτή την ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα θέλουν να σπιλώσουν, να συκοφαντήσουν, να παραποιήσουν ακραιφνείς αντικομμουνιστές όπως ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλας.
Στόχος τους, να αθωωθεί ο δωσιλογισμός στην Ελλάδα στα πλαίσια επιχείρησης αναθεώρησης της ιστορίας.
Για αυτό τον σκοπό εδώ και χρόνια έχουν συγκροτήσει και «σχολή», με επικεφαλής αστούς αντικομμουνιστές επιστήμονες, εκλεκτά παιδιά του συστήματος και των ΗΠΑ, όπως οι ιστορικοί Στάθης Καλύβας και Νίκος Μαραντζίδης.
Αυτή την προσπάθεια ενισχύουν ποικιλοτρόπως πολλά ειδησεογραφικά συγκροτήματα με εξέχοντα τον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΙ» και την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ιδιοκτησίες του εφοπλιστή Αλαφούζου.
Σε αυτή την πεπατημένη και ο Αντώνης Ζαρκανέλας, σαν ντόπιος εκφραστής αυτής της «σχολής», απογειώνει τον αντικομμουνισμό, έχοντας βέβαια, πάντα, διαχρονικά εργαλεία «ανάλυσης» και μεθοδολογίας το ψέμα, την λάσπη, την συκοφαντία, την διαστρέβλωση.
Εξάλλου ο αντικομμουνισμός αποτελεί βασική ιδεολογία του σάπιου, εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, της αστικής κοινωνίας που λατρεύει και θαυμάζει ο κύριος Ζαρκανέλας και οι όμοιοί του. Και δικαίωμα τους βέβαια.
Συνεχώς επιχειρείται αναθεώρηση της ιστορίας από διάφορα συστημικά κέντρα, με στόχο τον λαϊκό – ιδεολογικό αφοπλισμό και χειραγώγηση.
Να μην γνωρίσουν οι λαοί, ότι αυτοί είναι πρωταγωνιστές της ιστορικής – κοινωνικής εξέλιξης και ότι κάτω από προϋποθέσεις, οξύνοντας την ταξική πάλη, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και να βάλουν ένα τέλος στην εκμετάλλευση, την φτώχεια, στους πολέμους.
Ένα από τα πολλά ψέματα που λένε αυτοί οι επαγγελματίες αντικομμουνιστές είναι, ότι το ΚΚΕ μέσο του ΕΑΜ ήθελε να εφαρμόσει τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, να γίνει η χώρα «δορυφόρος» της ΕΣΣΔ, και ότι όποιοι ήταν εναντίον αυτού του σχεδίου – σκοπού εξοντώνονταν, δολοφονούνταν.
Αλήθεια, ερωτώνται αυτοί οι «λαμπροί» επιστήμονες, προφανώς ρητορικό το ερώτημα:
Όπως έδειξαν τα ιστορικά γεγονότα, αν είχε τέτοιο σχέδιο το ΚΚΕ θα πήγαινε να κάνει τις απαράδεκτες συμφωνίες της «Καζέρτας» και του «Λιβάνου»;
Από το 1943 ο ΕΛΑΣ (αντάρτικος λαϊκός στρατός του ΕΑΜ) θα υπαγόταν κάτω από τις διαταγές των Άγγλων; (μήπως και οι Άγγλοι πάλευαν για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό;).
Θα υπέγραφε την συμφωνία της Βάρκιζας και θα αφόπλιζε τον στρατό του με τις γνωστές βέβαια μετά συνέπειες για το λαϊκό – αντάρτικο κίνημα ?
Το ΚΚΕ στα πλαίσια της προβληματικής στρατηγικής του δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει επώδυνους συμβιβασμούς, πιστεύοντας ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία θα αναδείκνυε το πολυπόθητο όραμα της λαϊκής Ελλάδας που τότε αναζητούσαν.
Διαδικασίες που ήταν φαλκιδεμένες από πριν, αφού ο απαξιωμένος αστικός κόσμος επιθυμούσε με κάθε τρόπο την επιστροφή του στην εξουσία, και αυτό έγινε με την βοήθεια των Άγγλων πρώτα, και μετά των Αμερικανών.
Το ΚΚΕ με δικά του λάθη, απόρροια της προβληματικής στρατηγικής του, δέχτηκε ύπουλα και ανορθόδοξα χτυπήματα, αφού ο ταξικός αντίπαλος και οι αστοί ποτέ δεν υποτίμησαν την ταξική πάλη, από τα χρόνια της Κατοχής, όπως λανθασμένα είχε κάνει αυτό.
Το ΚΚΕ παρ’ όλες τις αδυναμίες στην στρατηγική του εκείνη την εποχή ποτέ δεν έκρυψε στην ιστορία του όπως και τώρα τις επιδιώξεις και του σκοπούς του.
Το ΚΚΕ τιμάει με το παραπάνω τις υπογραφές και τις συμφωνίες που κάνει και δεν φυγομαχεί παίζοντας τυχοδιωκτικά παιχνίδια, όπως κάνουν οι αστοί πολιτικοί για να πετυχαίνουν τους αντιλαϊκούς σκοπούς τους.
Και αν ψάχνουν ποτάμια αίματος, οι διάφοροι αντικομμουνιστές θανατολάγνοι, για να «φωτογραφίσουν» το ΚΚΕ ως κόμμα αιμοβόρικο, σκληρό, ας κοιτάξουν στα οικογενειακά άλμπουμ των πολιτικών προγόνων τους.
Όλο και κάποιο λαδέμπορα της εποχής, μαυραγορίτη η κουκουλοφορεμένο – δωσίλογο θα βρουν, λερωμένα τα χέρια τους, με αίμα αθώων πατριωτών – αντιστασιακών.
«Άνθρωποι» που πλούτισαν από τον πόνο, την δυστυχία, την πείνα του ελληνικού λαού και συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, μετέπειτα στελέχωσαν το μετεμφυλιακό κράτος και ποτέ δεν τιμωρήθηκαν για την προδοτική δράση τους στην Κατοχή.
Το αστικό κράτος τους επιβράβευσε κιόλας για τις αντικομμουνιστικές υπηρεσίες τους, στέλνοντας ταυτόχρονα χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, κομμουνιστές στα ξερονήσια και στις φυλακές.
Για να δούμε ποιος θα γράψει για τους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους της Πιερίας.
Τότε θα κοπεί το χαμόγελο από πολλούς και θα δούμε ποιοι τρομοκρατούσαν και έπνιγαν στο αίμα τον λαό.
Παναγιώτης Σαββίδης
