Μια παροιμία λέει «τον ψεύτη όταν τον ξεσκεπάζεις προσβάλλεται και κάνει το θύμα» κάπως έτσι ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλας πλασάρεται σαν νέος συγγραφέας για να μας πει για την «Κόκκινη Βία» στην Πιερία της δεκαετίας 40.
Ο κύριος Ζαρκανέλας θιασώτης της μετεμφυλιακής Ελλάδας που όλα τα «σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» μεταφέρει τις αντικομουνιστικές του «ονειρώξεις» σε ένα βιβλίο με ανακυκλωμένα υλικά παραχάραξης ιστορίας και αντικομουνιστικών πονημάτων.
Για να μην τον αδικούμε, δείγματα αντικομουνιστικής παράκρουσης έχει δώσει εδώ και χρόνια, μέσα από δημοσιοποιημένα κείμενα του, που αποφάσισε να τα συρράψει τώρα και να τα κάνει βιβλίο.
Προφανώς για τον κύριο Ζαρκανέλα η Ελληνική – λαϊκή αντίσταση στον Γερμανικό – ναζιστικό και φασιστικό άξονα ήταν λάθος και έπρεπε να υποταχτούμε στους κατακτητές της χώρας με ότι συνεπαγόταν αυτό.
Έπρεπε μάλλον να ακολουθήσουμε το παράδειγμα πολλών Ελλήνων πολιτικών απογόνων του κυρίου Ζαρκανέλα, εκλεκτών της αστικής τάξης και δοσίλογους, που υπηρέτησαν το βίαιο ναζιστικό καθεστώς και με την κουκούλα στο κεφάλι πρόδιδαν Έλληνες πατριώτες που έκαναν αντίσταση.
Ενοχλεί τον Κύριο Ζαρκανέλα ότι το ΚΚΕ εκείνα τα χρόνια δεν λούφαξε και δεν δραπέτευσε στην Αίγυπτο ή στην Αγγλία, όπως έκαναν οι πολιτικοί του απόγονοι, παίρνοντας μαζί τους το χρυσάφι της χώρας και άφησαν τον λαό μόνο του στην τύχη.
Το ΚΚΕ αντιθέτως αν και με την πλειοψηφία μελών και στελεχών του στις φυλακές και στις εξορίες από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, κάλεσε τον λαό σε μαζική – οργανωμένη λαϊκή πάλη και αντίσταση ενάντια στους φασίστες και Γερμανούς ναζί εισβολείς – κατακτητές.
Είναι γνωστά τα 3 γράμματα του φυλακισμένου Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη όταν εισέβαλλαν οι φασίστες Ιταλοί, και καλούσε τον Ελληνικό λαό σε αντίσταση, λέγοντας, «Ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα την καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι το σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».
Είναι εκατοντάδες στελέχη και μέλη του ΚΚΕ που απέδρασαν από τις φυλακές με σκοπό να ριχτούν στην μάχη για την οργάνωση της λαϊκής πάλης απέναντι στους κατακτητές της χώρας, χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε τους Πέτρο Ρούσο, Χρύσα Χατζηβασιλείου, Παντελή Καραγκίτση, Ανδρέα Τζήμα, κα.
Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και κάλεσμα του και σε αστικές δυνάμεις στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 ιδρύθηκε το ΕΑΜ.
Σε αυτό συμμετείχαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας με εκπρόσωπο τον Χρήστο Χωμενίδη, η Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, Ηλίας Τσιριμώκος, και το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, Απόστολος Βογιατζής.
Προφανώς για τον κύριο Ζαρκανέλα το ΚΚΕ έπρεπε να υποταχθεί στα κελεύσματα του ναζισμού, και να αποδεχθεί με μοιρολατρία και ηττοπάθεια την «νέα ναζιστική τάξη πραγμάτων» και όχι να κάνει ένοπλη – οργανωμένη αντίσταση μαζί με τον λαό σαν ύψιστο ηθικό καθήκον και χρέος.
Δυστυχώς για τον ίδιο 1.500.000 λαού οργανώθηκε στο ΕΑΜ και σε διάφορες άλλες οργανώσεις του όπως η «Εθνική αλληλεγγύη». Δίπλα του συγκροτήθηκε η οργάνωση νέων η ΕΠΟΝ που συσπείρωσε 600.000 νέους.
Το ΕΑΜ ξεδίπλωσε πλατιά μαζική και πολύμορφη δράση και ενέπνευσε τον λαό σπάζοντας το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας με απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα και ένοπλη πάλη μέσα από τον ηρωικό ΕΛΑΣ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας Έλληνας δεν στάλθηκε να δουλέψει στα εργοστάσια της Γερμανίας μετά τις μεγάλες απεργίες που οργάνωσε το ΕΑΜ στην Αθήνα κατά της επιστράτευσης.
Στις γραμμές του ΕΑΜ συσπειρώθηκε η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικρών επαγγελματιών, μεγάλα τμήματα της νεολαίας και ένας σημαντικός αριθμός στρατιωτικών όπως και κατώτερων κληρικών.
Η ψυχή, ο νους και τον παλμό τον έδιναν οι κομμουνιστές, αφού το ΚΚΕ ήταν ο κύριος αιμοδότης του ΕΑΜ και έδωσε στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές της χώρας τα καλύτερα παιδιά του.
Αυτή την ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα θέλουν να σπιλώσουν, να συκοφαντήσουν, να παραποιήσουν ακραιφνείς αντικομουνιστές όπως ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλλας.
Στόχος να αθωωθεί ο δωσιλογισμός στην Ελλάδα στα πλαίσια επιχείρησης αναθεώρησης της ιστορίας.
Για αυτό τον σκοπό εδώ και χρόνια έχουν συγκροτήσει και «σχολή», με επικεφαλείς αστούς αντικομουνιστές επιστήμονες, εκλεκτά παιδιά του συστήματος και των ΗΠΑ, όπως οι ιστορικοί Στάθης Καλύβας και Νίκος Μαραντζίδης.
Αυτή την προσπάθεια ενισχύουν ποικιλοτρόπως πολλά ειδησεογραφικά συγκρότημα με εξέχοντα τον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΙ» και την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ιδιοκτησίες του εφοπλιστή Αλαφούζου.
Σε αυτή την πεπατημένη και ο Αντώνης Ζαρκανέλας, σαν ντόπιος εκφραστής αυτής της «σχολής» απογειώνει τον αντικομουνισμό, έχοντας βέβαια, πάντα, διαχρονικά εργαλεία «ανάλυσης» και μεθοδολογίας το ψέμα, την διαστρέβλωση.
Εξάλλου ο αντικομουνισμός αποτελεί βασική ιδεολογία του σάπιου, εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, της αστικής κοινωνίας που λατρεύει και θαυμάζει ο κύριος Ζαρκανέλας και οι όμοιοι του. Και δικαίωμα τους βέβαια.
Συνεχώς επιχειρείται αναθεώρηση της ιστορίας από διάφορα συστημικά κέντρα, με στόχο τον λαϊκό – ιδεολογικό αφοπλισμό και χειραγώγηση, για να μην γνωρίσουν οι λαοί, ότι αυτοί είναι πρωταγωνιστές της ιστορικής – κοινωνικής εξέλιξης και ότι κάτω από προϋποθέσεις, οξύνοντας την ταξική πάλη, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και να βάλουν ένα τέλος στην εκμετάλλευση, την φτώχεια, στους πολέμους.
Ένα από τα πολλά ψέματα που λένε οι ακραιφνείς αυτοί αντικομουνιστές είναι, ότι το ΚΚΕ μέσο του ΕΑΜ ήθελε να εφαρμόσει τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, να γίνει η χώρα «δορυφόρος» της ΕΣΣΔ, και ότι όποιοι ήταν εναντίον αυτού του σχεδίου – σκοπού εξοντωνόταν, δολοφονούνταν.
Αλήθεια ερωτούνται αυτοί οι επιστήμονες και είναι προφανώς ρητορικό το ερώτημα για αυτούς.
Όπως έδειξαν τα ιστορικά γεγονότα από την σκοπιά του ΚΚΕ, αν είχε τέτοιο σχέδιο θα πήγαινε να έκανε τις απαράδεκτες συμφωνίες της «ΚΑΖΕΡΤΑΣ» και του «Λιβάνου» ?
Από το 1943 ο ΕΛΑΣ (αντάρτικος λαϊκός στρατός του ΕΑΜ), θα υπαγόταν κάτω από τις διαταγές των Άγγλων? (Μήπως και οι Άγγλοι πάλευαν για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό) ή αργότερα θα υπέγραφε την συμφωνία της «Βάρκιζας» και θα αφόπλιζε τον στρατό του, με τις γνωστές βέβαια μετά συνέπειες για το λαϊκό – αντάρτικο κίνημα.
Το ΚΚΕ στα πλαίσια της προβληματικής στρατηγικής του δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Αυτό ειχε σαν αποτέλεσμα να κάνει επώδυνους συμβιβασμούς για αυτό, πιστεύοντας ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία θα αναδείκνυε το πολυπόθητο όραμα της λαϊκής Ελλάδας που τότε αναζητούσαν.
Διαδικασίες που ήταν φαλκιδευμένες από πριν, αφού ο απαξιωμένος αστικός κόσμος επιθυμούσε με κάθε τρόπο την επιστροφή του στην εξουσία, και αυτό έγινε με την βοήθεια των Άγγλων πρώτα και μετά των Αμερικανών.
Το ΚΚΕ με δικά του λάθη, απόρροια της προβληματικής στρατηγικής του, δέχτηκε ύπουλα και ανορθόδοξα χτυπήματα, αφού ο ταξικός αντίπαλος και οι αστοί ποτέ δεν υποτίμησαν την ταξική πάλη, από τα χρόνια της Κατοχής, όπως λανθασμένα είχε κάνει αυτό.
Το ΚΚΕ παρόλα τις αδυναμίες στην στρατηγική του εκείνη την εποχή ποτέ δεν έκρυψε στην ιστορία του όπως και τώρα τις επιδιώξεις και του σκοπούς του.
Το ΚΚΕ τιμάει με το παραπάνω τις υπογραφές και τις συμφωνίες που κάνει και δεν φυγομαχεί παίζοντας τυχοδιωκτικά παιχνίδια όπως κάνουν οι αστοί πολιτικοί για να πετυχαίνουν τους αντιλαϊκούς σκοπούς τους.
Και αν ψάχνουν ποτάμια αίματος οι διάφοροι αντικομουνιστές θανατολάγνοι για να προσάψουν στο ΚΚΕ κόμμα αιμοβόρικο, σκληρό, ας κοιτάξουν στα πολιτικά άλμπουμ των οικογενειών τους, όλο και κάποιο λαδέμπορα της εποχής, μαυραγορίτη η κουκουλοφορεμένο – δωσίλογο θα βρουν, λερωμένα τα χέρια τους με αίμα αθώων πατριωτών – αντιστασιακών.
«Άνθρωποι» που πλούτισαν από την πόνο, την δυστυχία, την πείνα του Ελληνικού λαού και συνεργάστηκαν με τους κατακτητές της χώρας.
Αυτοί μετέπειτα στελέχωσαν την μετεμφυλιακό κράτος και ποτέ δεν τιμωρήθηκαν όπως είχε «συμφωνηθεί» για την δράση τους στην «Κατοχή».
Το αστικό κράτος τους επιβράβευσε κιόλας για τις αντικομουνιστικές τους υπηρεσίες, στέλνοντας αντιθέτως χιλιάδες αγωνιστές της «Εθνικής Αντίστασης», κομμουνιστές στα ξερονήσια και στις φύλακες.
Για να δούμε ποιος θα γράψει για τους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους της Πιερίας, τότε θα κοπεί το χαμόγελο από πολλούς και θα δούμε ποιοι τρομοκρατούσαν και έπνιγαν στον αίμα τον λαό.
Σαββίδης Παναγιώτης
