Δεκάδες, εκατοντάδες οι συνεντεύξεις και οι δημοσιογραφικά διασταυρωμένες αλήθειες που περιέχουν οι μαρτυρίες προσφύγων, που επιχείρησαν να περάσουν από την χώρα μας, αναζητώντας καταφύγιο λύτρωσης στην Ευρώπη. Μαρτυρίες από την …θερμή και βαθειά… ανθρώπινη συμπεριφορά των εγχώριων συνοριακών μας φρουρών, των ταγμένων στην περιφρούρηση των συνόρων της κάποτε…πολιτισμένης ηπείρου μας. Της Ευρώπης και της πολιτικής ηγεσίας της, όπου ούτε κατά διάνοια δεν περνά υποψία έστω ενοχής, για τα βάσανα, τα δεινά, την δυστυχία των λαών της Μ. Ανατολής και αυτών της Αφρικής.
Τα καταγάλανα, τα όμορφα και ειδυλλιακά νερά του Αιγαίου και αυτά της Μεσογείου, αυτά που μαγεύουν ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες ντόπιους και προπάντων ξένους επισκέπτες και περιηγητές, δεν είναι πάντα και μόνιμα έτσι, αλλά σε διάφορες εποχές και καιρούς αυτά γίνονται βαθειά σκούρα, μαύρα και από όμορφα και ειδυλλιακά, ντύνονται την ασχήμια, την απειλή, μετατρέπονται σε κόλαση. Είναι τότε που τα πλεούμενα των σύγχρονων…λεπρών του σημερινού κόσμου, φορτωμένα με ανθρώπινες σκιές και μικρά παιδιά, επιχειρούν την μεγάλη φυγή από την κόλαση της πατρώας γης. Μιας κόλασης για την οποία δεν φέρουν την παραμικρή ευθύνη και στην οποία τους βύθισε για τα δικά της άνομα συμφέροντα η παγκόσμια υποκρισία, η ηγεσία της οποίας δεν φείδεται δημαγωγικών εξάρσεων …υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κι όταν λέμε δικαιωμάτων, να το τονίζουμε για να εξηγούμαστε οτι εννοούμε αυτών της …ανώτερης λευκής φυλής.
Κάπως έτσι λοιπόν, η θαλάσσια ομορφιά του Αιγαίου σκοτεινιάζει, όταν όπως αφηγούνται στο διεθνές δίκτυο του Al jazeera, οι επιχειρούντες την διέλευση του πρόσφυγες, αντίκρισαν τους άντρες με τα μαύρα, τους φρουρούς, τους εντεταλμένους για την περιφρούρηση και την αποφυγή μόλυνσης της χώρας μας και της Ευρώπης, από τους λανθράνθρωπους . Οι ίδιοι οι…εισβολείς περιγράφουν στη συνέχεια , μας έκαναν νόημα από το δικό τους σκάφος, πως αν συνεχίζαμε την πορεία μας για τις Ελληνικές ακτές , θα μας έκοβαν τους λαιμούς. Τους λαιμούς τους φυσικά τους έσωσαν, όμως την βίαιη επιστροφή, τα περιβόητα Pushback’s , δεν τα γλύτωσαν. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι ομοεθνείς και διαφορετικών εθνικοτήτων συνταξιδιώτες της δυστυχίας, που δεν στάθηκαν καθόλου τυχεροί. Κι αυτό γιατί κατέληξαν στην μαύρη αντί της όμορφης και δροσερής αγκαλιάς, του άσχημου εκείνες τις ώρες Αιγαίου, βοηθούντων σε αυτή την περίπτωση και των φρουρών με τα μαύρα. Τότε πιθανόν οι μελλοθάνατοι ακούσιοι κολυμβητές του φουρτουνιασμένου πελάγους, να αντίκρισαν και τους λευκοντυμένους επουράνιους φρουρούς Εκείνου. Τους λευκοντυμένους που έσπευσαν να παραλάβουν τους στιγματισμένους και αδίκως καταδικασμένους, ως μη έχοντες κανένα δικαίωμα επιβίωσης σε αυτό τον κόσμο, λυτρώνοντας τους, μια για πάντα από τον ανηφορικό Γολγοθά τους.
Ποιος και ποια δεν αναρωτήθηκε: που είναι , τι λέει, τι σκοπεύει να κάνει ο απανταχού κόσμος του πνεύματος, της δικαιοσύνης, οι προκαθήμενοι των εκκλησιών, οι συμπάσχοντες όχι μόνο στα λόγια και λοιποί αγορητές και κήνσορες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρεπούς για όλους ζωής, για όλους αυτούς τους σύγχρονους κολασμένους του κόσμου;
Κάτι λίγοι επιμένουν, συνεχίζουν, πολλές φορές και με ενέχυρο τη ζωή τους, να μάχονται δίπλα σε όλους αυτούς που φωνάζουν με όλες τους τις δυνάμεις πως έχουν και αυτοί δικαίωμα στη ζωή. Αλλά είναι τόσο λίγοι και τόσο αβοήθητοι από τους πολλούς.
