ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος έχει το ποιο κοστολογημένο πρόγραμμα διαχείρισης και ανακύκλωσης της λαϊκής φτώχειας και ανέχειας.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε ο κος Τσίπρας από το βήμα της ΔΕΘ, ότι το πρόγραμμα που εξήγγειλε «δεν διαφέρει και πολύ» από αυτό που ανακοίνωσε ο κος Μητσοτάκης και ότι διαφέρει μόνο «το όραμα, το σχέδιο, το μοντέλο».
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινή αντιλαϊκή στρατηγική, για αυτό και οι πολιτικές τους ταυτίζονται, υπερασπίζοντας ταξικά, ισχυρά οικονομικά – επιχειρηματικά συμφέροντα.
Πλειοδοτούν και οι δυο σε πολιτικές διαχείρισης της φτώχειας που πηγάζει από τον στενό κορσέ της «δημοσιονομικού χώρου», για να χρηματοδοτήσουν την πολιτική της «πράσινης μετάβασης», μοιράζοντας δις σε ισχυρά μονοπώλια, μεγαλώνοντας παράλληλα την ενεργειακή φτώχεια του λαού.
Και οι δυο υποστήριξαν την πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, ενσωματώνοντας οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016, που μετέτρεψε την Ενέργεια σε χρηματιστηριακό προϊόν με την είσοδο στο χρηματιστήριο Ενέργειας, όπου μαζί με το εμπόριο «ρύπων» και την απολιγνιτοποίηση στα πλαίσια της «πράσινης» ανάπτυξης εκτόξευσαν τις τιμές ρεύματος.
Αυτή την πολιτική πληρώνει σήμερα ο λαός, οι λαοί της Ευρώπης, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, χωρίς να είναι η μοναδική αιτία για την αύξηση των τιμών ρεύματος, όπως προπαγανδίζουν εσκεμμένα οι διάφοροι μηχανισμοί παραπληροφόρησης και χειραγώγησης του συστήματος.
Κανένας πόλεμος δεν επέβαλλε την «ρήτρα αναπροσαρμογής» στα τιμολόγια της ΔΕΗ.
Κροκοδείλια και υποκριτικά τα δάκρυα τους για την Ενεργειακή φτώχεια του λαού, αφού και οι δυο τους διευκόλυναν την πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας, με την αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, του κομμάτιασμα της, την τμηματική πώληση μετοχικών πακέτων της σε ιδιώτες κερδοσκόπους.
Πολιτική που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ με την μετοχοποίηση της ΔΕΗ και υπηρέτησε το ίδιο όντας στην εξουσία απαξιώνοντας την Ενέργειας ως κοινωνικό αγαθό.
Δίνοντας όρκους πίστης στο «ταμείο ανάκαμψης» που αποτελεί ένα νέο «υπερμνημόνιο», ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ από την ΔΕΘ έδωσαν διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο, ότι θα το πριμοδοτήσουν πλουσιοπάροχα, αποκρύβοντας από το λαό, ότι κάθε εκταμίευση χρημάτων από το ταμείο στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, θα συνοδεύεται με νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα δυσβάστακτα χαράτσια.
Φαύλος κύκλος για τον λαό αυτή η πολιτική που θα μεγαλώνει τα αδιέξοδα του, την φτώχεια και την ανασφάλεια.
Καμιά εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου που θα τον υποδεικνύουν συνεχώς πως θα ζει φτωχά στριμώχνοντας την ζωή του στα διάφορα «Voucher» και «Pass» της μιζέριας.
Νέες απώλειες και απογοητεύσεις θα έχει ο λαός, όσο βρίσκεται σε αναμονή ή δείχνει ανοχή σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, που οι πολιτικές τους θα διαιωνίζουν το σύστημα της σαπίλας και εκμετάλλευσης, θα υποκλίνονται στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Στους δρόμους του αγώνα, της ταξικής ανυπακοής, σύγκρουσης και ρήξης, βρίσκεται η ελπίδα για την λαϊκή και κοινωνική προοπτική, και όχι στην συναίνεση, στην συμμόρφωση και την υποταγή.
Σε αυτή την κατεύθυνση το αγωνιζόμενο κίνημα του ανυπότακτου λαού πρέπει να δυναμώσει, να μαζικοποιηθεί, να πολιτικοποιηθεί.
Η ενδυνάμωση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα θα αποτελέσει σημαντικό εφόδιο στον αγώνα των εργαζομένων, γενικότερα του λαού και αποτελεί από μόνο του μια πράξη πολιτικής αντίστασης.
Σήμερα περισσότερος κόσμος μπορεί να εμπιστευτεί το ΚΚΕ και μπορεί να το δυναμώσει στις διάφορες εκλογικές μάχες και κυρίως μέσα στο κίνημα ακόμα και αν δεν συμφωνεί σε όλα μαζί του.
Αντίσταση, αντεπίθεση, ανατροπή, για να γίνει πραγματικά ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.
Σαββίδης Παναγιώτης
