Του Γ. Τεκίδη
Μάλλον την ξεχάσαμε, αν κρίνει κανείς από την ψοφοδεή αντίδραση, την χαλαρή και υποτονική αντιπολίτευση μπροστά στον πολιτικό κανιβαλισμό και τα κατεδαφιστικά αντικοινωνικά μέτρα της σημερινής ακροδεξιάς κυβέρνησης. Το εν όψει πολυθρυλούμενο συνέδριο του Σύριζα-προοδευτική συμμαχία με την τεράστια έτσι κι αλλιώς σημασία που έχει για το μέλλον της εγχώριας αριστεράς και όλης της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης καθώς και οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις για το τι μέλλει γενέσθαι τόσο στα οργανωτικά όσο και στα προγραμματικά ζητήματα, δεν μπορούν να μετατραπούν σε τροχοπέδη της πολιτικής δράσης και παρέμβασης, ούτε σε ένα αέναο ομφαλοσκοπικό παιχνίδι που αποπνέει παρακμή και πολιτική αρρώστια. Παρακμή και πολιτική αρρώστια της αριστεράς που το τίμημα της ιδίως για τα λαϊκά στρώματα και την διαρκώς χειμάζουσα κοινωνία, υπήρξε πάντοτε πανάκριβο. Κανείς δεν πίστεψε, ούτε πιστεύει, ότι ο καιρός μέχρι την διεξαγωγή του συνεδρίου θα περάσει ανέφελος, χωρίς εντάσεις, μερικές φορές και αντιπαραθέσεις σε υψηλούς τόνους, αρκεί η αφετηρία τους να είναι ειλικρινής και να πάλλεται από τον πόθο και την αγωνία για ευόδωση των στόχων του μεγάλου δημοκρατικού εγχειρήματος, που δεν είναι άλλο από την κοινωνική και οικονομική ανάταση της πατρίδας μας.
Δυστυχώς τα σημάδια μιας πρώιμης κακοφόρμισης του εγχειρήματος, άρχισαν να γίνονται αισθητά. Για κάποιους φαίνεται πως οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν να τρέχουν από την στιγμή που ορίστηκε η ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου, η ζωή και οι τρέχουσες ανθρώπινες ανάγκες πήραν ρεπό, τα προβλήματα πήγαν εκδρομή, και όλα πάγωσαν μέχρι το συνέδριο. Άποψη που ουδόλως συμμερίζεται ο Κυριάκος-κορόιδο είναι;- και οι πέριξ αυτού, γι αυτό και βάλθηκαν να γκρεμίσουν, να διαλύσουν ότι θετικό επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια στην οικονομία, το ασφαλιστικό, την παιδεία και ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα της υγείας, στην εξωτερική πολιτική, όσο στον Σύριζα και στην προοδευτική συμμαχία θα μαίνεται προς το παρόν ήπια, άγνωστο τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον-μάλλον γνωστό για όσους έχουν βιώσει ανάλογες ψυχοκτόνες καταστάσεις στο παρελθόν- η διαμάχη στα παρασκήνια για το ποιοι και πως θα συμμετέχουν στο συνέδριο, πόσο αριστερός και ριζοσπαστικός θα είναι ο καινούργιος πολιτικός φορέας που θα προκύψει, η διάχυτη καχυποψία των παλιών του Σύριζα για τους νεοεισερχόμενους για τυχόν αλλοίωση της πολιτικής και ιδεολογικής φυσιογνωμίας του κόμματος. Όλα αυτά την ώρα που η ακροδεξιά όπως προαναφέρθηκε εκμεταλλευόμενη τα σημάδια μιας απαράδεκτης και κοντόφθαλμης τακτικής του Σύριζα με σημαία την καρκινική εσωστρέφεια, με πρωτοφανή κυνισμό και πολιτική αναίδεια κτίζει με αποφάσεις και νομοσχέδια το δικό της κράτος-παρακράτος με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση της παρασιτικής ολιγαρχίας του τόπου. Αντί απέναντι σε αυτή την καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση της ακροδεξιάς, η αριστερά να αντιτάξει με σθένος και αποτελεσματικότητα την αντιπολιτευτική της στρατηγική δείχνοντας και αποκαλύπτοντας την μεγάλη πολιτική απάτη που μετήλθε σύμπασα η δεξιά με δεκανίκια τους γνωστούς χορηγούς της, και να χρησιμοποιήσει όλα τα θεμιτά επικοινωνιακά μέσα με μπροστάρη τον οργανωμένο της κόσμο, ξεσηκώνοντας εργαζόμενους και άνεργους σε ένα μέτωπο-φραγμό του ακροδεξιού κατήφορου, εμείς ασχολούμαστε με το τι σχεδιάζουν, λένε και εννοούν οι 53 συν τους 23 και πλην τους 33, τι ειπώθηκε από την τάδε ομάδα για την δείνα ομάδα και πάει λέγοντας.
Αν κάποιοι νομίζουν ότι ο κόσμος και η κοινωνία αγωνιά και δεν κοιμάται τα βράδια από την αγωνία για το ποιος είναι ποιος αριστερός από τον άλλο, ποιο όμορφος και καπάτσος από τους γύρω του και πιο πολιτικά μάγκας που θα τουμπάρει τους άλλους, ε τότε είναι βαθειά γελασμένοι. Γιατί υπάρχει και ο άλλος δρόμος , ο δρόμος του συνδυασμού της πολιτικής δράσης και του καθημερινού αγώνα απέναντι στη δεξιά βαρβαρότητα μαζί και δίπλα με τους εργαζόμενους, και της δρομολόγησης των διαδικασιών με σύμπνοια και αλληλεγγύη για την επιτυχή διεξαγωγή του συνεδρίου. Ενός συνεδρίου του οποίου οι αποφάσεις θα κρίνουν και θα επηρεάσουν καταλυτικά το μέλλον της μεγάλης προοδευτικής αριστερής παράταξης, δίνοντας προοπτική και ελπίδα στον κόσμο του μόχθου για μια άλλη ζωή. Ενός συνεδρίου στο οποίο δεν πρέπει να αποκλειστεί η συμμετοχή και η κατάθεση άποψης όλων αυτών που προσέτρεξαν στο κάλεσμα του προέδρου του Σύριζα μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου είτε είναι είτε δεν έγιναν και επίσημα ακόμη μέλη του κόμματος.
Στο δρόμο για το συνέδριο, λοιπόν, όχι με τα χέρια σταυρωμένα, χαζεύοντας στην καλύτερη περίπτωση το ηλιοβασίλεμα, στην χειρότερη συμμετέχοντας εσκεμμένα η μη σε ομάδες και ομαδούλες για την νομή της λεγόμενης κομματικής εξουσίας, αλλά με την καθημερινή παρουσία και δράση για τα μικρά και μεγάλα της καθημερινότητας μας, για τα οποία διαχρονικά μάχεται η αριστερά και όλος ο δημοκρατικός κόσμος.
