Τι καιρό κάνει εκεί στη Μακρόνησο;

Του Γ. Τεκίδη

Πριν κάμποσο καιρό το είπε ξεκάθαρα και το εννοούσε κυριολεκτικά ο υπουργός Εσωτερικών ο τσεκουράτος Μάκης Βορίδης, ΄΄ τέρμα στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, γι αυτό θα χρειαστούν πέραν των άλλων, παρεμβάσεις ακόμη και στους θεσμούς και τους νόμους του κράτους, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει πολιτικά.. ΄΄. Το ζήτημα είναι πως οι απόψεις του Μαυρουδή (Μάκη ) είναι οι ίδιες και απαράλλακτες με αυτές της ισχυρότατης ακροδεξιάς πτέρυγας εντός της μεταλλαγμένης ΝΔ . Μόνο που το προσωπικό αυτής είτε βρίσκεται στο υπουργικό συμβούλιο, είτε στην ΚΟ τηρεί τα στοιχειώδη προσχήματα και δεν βγαίνει στο κλαρί να ομολογήσει  τα ανομολόγητα. Άλλωστε ότι αυτοί κρύβουν πίσω από το μπερντέ ο Βορίδης δεν έχει κανένα πρόβλημα να το διαλαλήσει δημόσια. Τώρα αν οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται την σαφήνεια των λεγομένων του Μάκη η τα αποδίδουν στην γνωστή ρήση ΄΄ε, οι πολιτικοί συνηθίζουν τις υπερβολές και τις λεκτικές ακρότητες καμία φορά…΄΄ τόσο το χειρότερο για όλους εμάς τους άλλους. Κι αυτό γιατί τα λόγια και οι ανάλογες δηλώσεις επί του θέματος λαβαίνουν σάρκα και οστά από την παρούσα κυβέρνηση, η οποία αμ έπος αμ έργω, νομοθετεί και παρεμβαίνει σε θεσμούς και δικαιοσύνη ανάλογα. Ο πρωτοφανής κρατικός αυταρχισμός, η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία, τα ψηφισμένα αντεργατικά και αντισυνδικαλιστικά μέτρα η σχεδόν απαγορευτική δυνατότητα πραγματοποίησης μια ς πορείας οιασδήποτε συλλογικότητας πολιτικής, συνδικαλιστικής, η  καλύτερα η κατά τον Νόμο επιτρεπόμενη αφ ενός ζυγού των συμμετεχόντων  και επί του πεζοδρομίου αυστηρά πορεία, μαρτυρούν ότι οι παραπάνω δηλώσεις του εν λόγω, δεν είναι λόγια του αέρα.

Κι από πάνω να και η ψήφιση στο πρόσφατο νομοσχέδιο που αφορά τον ΠΚ, του περιβόητου άρθρου 191, αυτού που αναφέρεται σε ψευδείς, λέει, ειδήσεις που προκαλούν ανησυχία στο κοινό. Αν μάλιστα αυτή… η ανησυχία αφορά τις αντοχές της εθνικής οικονομίας  η  και της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Τα υπαρκτά δηλαδή fake news, τσουβαλιασμένα και εξισωμένα με απόψεις και στοιχειοθετημένες ενυπόγραφες κριτικές, διώκονται αυτεπάγγελτα από εισαγγελικούς λειτουργούς οι οποίοι θα ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις ασκούμενες κριτικές ως υπονόμευση της εσωτερικής γαλήνης , ως αιτία και αφορμή άρσης της εμπιστοσύνης των πολιτών στις δυνατότητες της χώρας. Κάτι ανάλογο προχθές ακόμη συνέβη με την κλήση του βουλευτή του Σύριζα-ΠΣ Π. Πολάκη από την αρμόδια υπηρεσία προστασίας του κράτους και του Δημοκρατικού πολιτεύματος της κρατικής ασφάλειας, να καταθέσει ανωμοτί στον αρμόδιο εισαγγελέα για δηλώσεις του που αναφέρονται σε παλαιότερη μήνυση του Φουρθιώτη. Το ότι γίνονται καταγέλαστοι  μια ακόμη φορά οι έτσι κι αλλιώς καταγέλαστοι, ποσώς τους ενδιαφέρει, αφού ανακάλεσαν την κλήση ύστερα από την έντονη διαμαρτυρία και το διάβημα στον πρόεδρο της βουλής από τον Σύριζα-ΠΣ, ως γενόμενη… εκ παραδρομής. Ας αναλογιστεί τώρα ο καθένας, εάν επρόκειτο για τον οιονδήποτε συμπολίτη μας  και όχι και κάποιο γνωστό βουλευτή, ποια η τύχη  και η δεδομένη ταλαιπωρία του. Όμως πώς να μην ξεσαλώνουν διωκτικές αρχές, ΕΥΠ που μετατρέπεται σε παλαιά ΚΥΠ , βαθύ κράτος και οι διάφοροι εντεταλμένοι περιφρούρησης της … υγιούς εθνικής σκέψης και συμπεριφοράς, όταν ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον αποκαλεί ΄΄ υγειονομικό, κοινωνικό και εθνικό σαμποτέρ ‘’; Αν το Μητσοτακικό σύστημα με τα καθεστωτικά χαρακτηριστικά, του οποίου επιχειρείται μεθοδικά η εγκαθίδρυση, νομοθετήσει και την καθιέρωση του εκτοπισμού των … αντεθνικών σκεπτόμενων και δρώντων, ας μη παραξενευτούμε. Πάνω από όλα η… σωτηρία της πατρίδος και προπάντων του προσωπικού και κομματικού  τους οφέλους.

Στα μέσα της δεκαετίας του 50 με κυβερνήσεις της αλησμόνητης ΕΡΕ, επιστρέφει από την εξορία στο χωριό του ο …εθνοπροδότης. Στο καφενείο οι υγιώς εθνικά σκεπτόμενοι συγχωριανοί του μαζί με το καλωσόρισμα τον ρωτάνε σκάζοντας στα γέλια << ρε Μήτσο εκεί στη Μακρόνησο τι καιρό κάνει; >>.

Σήμερα είναι δυνατόν να ξανατεθεί ένα ανάλογο ερώτημα; Εξαρτάται από το πόσο πρόθυμοι και με ελαφρά τη καρδία θέλουμε να ξεχνάμε το ζοφερό παρελθόν. Παρελθόν που είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν οι λησμονήσαντες. Μια προοπτική με πολλές πιθανότητες αν το καθεστώς Μητσοτάκη που έχει οδηγό του το πολιτικό και κοινωνικό ζόφο εκείνης της εποχής, καταφέρει και μακροημερεύσει.