Καλά, αυτοί εκεί πάνω, προεδρικοί, ομπρελίστες, 6+6-36 και κάθε φράξια τωρινή η πρωθύστερη, έχουν, λέει, τις διαφορές τους, σχίζουν ιμάτια και ζώστηκαν τα ξίφη …υπερασπιζόμενοι τα ..όσια και ιερά της παράταξης, έχοντας γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το γεγονός της πλήρους γελιοποίησης και του πλέον ευτελούς διασυρμού της παράταξης. Με σημαία τη μοναδική και αναλλοίωτη στο χρόνο αλήθεια τους, πλήρως πεπεισμένοι για το δίκαιο και το αλάθητο των όσων υποστηρίζουν, ασχημονούν σε καθημερινή βάση με τη στάση και τη δημόσια συμπεριφορά τους, σε βάρος των αξιών που διακινεί διαχρονικά ο χώρος της Αριστεράς. Η συμπεριφορά στελεχών πρώτης γραμμής με αξιομνημόνευτη αγωνιστική πορεία και εμπειρία, η χρήση φρασεολογίας που παραπέμπει σε λούμπεν πολιτικές καταστάσεις, οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί, οι ύβρεις και οι προσβολές, όπως και οι άστοχοι και καταφανώς άδικοι χαρακτηρισμοί, για πρόσωπα και θέσεις με τις οποίες διαφωνούν, είναι κάτι εξωπραγματικό, λίαν προκλητικό και προσβλητικό γεγονός για την Αριστερά και τον κόσμο της, για όλους τους δημοκράτες.
Ζητούμενο λοιπόν για όλους σήμερα , ενθεν κακείθεν στο Συριζα-ΠΣ, μέλη και στελέχη και ιδιαίτερα για τους λεγόμενους επώνυμους, τα τοτέμ της αριστεροσύνης, η αναζήτηση ελάχιστης αξιοπρέπειας, σοβαρότητας, αυτοσυγκράτησης. Σταματήστε να πληγώνετε καθημερινά τον πολιτικό μας χώρο με συμπεριφορές, δηλώσεις και κραυγές φανατισμού, που θυμίζουν εμφύλιες καταστάσεις άλλων καιρών. Αναλογιστείτε την απογοήτευση, την πίκρα, την αγανάκτηση και τη θλίψη χιλιάδων ανώνυμων, ακούραστων για πολλά χρόνια συνοδοιπόρων στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες αριστερών και προοδευτικών συμπολιτών μας, που αντικρίζουν σήμερα αυτή την εικόνα του πολιτικού αλληλοσπαραγμού. Περνά άραγε από το μυαλό σας η παραμικρή σκέψη, η ελάχιστη έγνοια, πως τάχα να αισθάνεται όλος αυτός ο κόσμος, που αντικρίζει όλο αυτό το διάστημα την αποτρόπαια πολιτική ασχήμια;. Ποιος δεν αμφιβάλλει και δεν επιφυλάσσεται για την ύπαρξη η μη, δυνατοτήτων εξόδου από την σημερινή μεγάλη κρίση, του Συριζα-ΠΣ;. Μάλιστα όταν στο τιμόνι του κόμματος βρίσκεται ένα απρόσμενο πρόσωπο με προφανείς πολιτικής φύσεως αδυναμίες, απειρία και μη επαρκή γνώση της ιστορίας της Αριστεράς. Πως μπορεί όμως να ξεχνάμε ότι αυτός εκλέχτηκε από τη βάση με δημοκρατικές διαδικασίες και ότι δικαιούται μιας ευκαιρίας να δοκιμαστεί. Και αντί όλοι και ιδιαίτερα οι επώνυμοι του χώρου να συντρέξουν την προσπάθεια να ορθοποδήσει το κόμμα, να βάλουν στην άκρη διαφωνίες, αντιρρήσεις, ακόμη και ζητήματα με σοβαρή χροιά, από την επομένη των εσωτερικών εκλογών, κατακεραυνώνουν με χαρακτηρισμούς και αναθέματα την νέα ηγεσία, φορτώνοντας της, ακόμη και το προπατορικό αμάρτημα. Διαφωνίες, θέσεις και προτάσεις που έπρεπε και πρέπει να συζητηθούν στο συνέδριο και στα όργανα που προβλέπονται από το καταστατικό, γίνανε οικτρό και θλιβερό θέαμα στα τηλεοπτικά πρωινάδικα κάθε κουτσομπολίστικης εκπομπής με καλεσμένους στελέχη του κόμματος, τα οποία έως πρόσφατα έχαιραν εκτίμησης και σεβασμού από τον δόλιο τον κόσμο της Αριστεράς. Αυτός ο κόσμος που ματώνει παρακολουθώντας με θλίψη ανείπωτη, συμπεριφορές, φρασεολογία και καταγγελίες και ασχήμιες, επιφανών στελεχών μέχρι πρόσφατα της Αριστεράς, πρώην υπουργών της κυβέρνησης Συριζα-ΠΣ, σε βάρος της νέας ηγεσίας. Για να απαντήσουν από την άλλη και οι θερμόαιμοι του νέου προέδρου με επικεφαλής τον απαράδεκτο Πολάκη, με λόγο διχαστικό και εμπρηστικό μερικές φορές.
Ο πολύπαθος δημοκρατικός κόσμος, ο προοδευτικός πολιτικά κόσμος, ο βαριά πληγωμένος κόσμος της Αριστεράς , παρακολουθεί και καταγράφει. Καταγράφει την αναξιοπρέπεια, την υποκρισία, τον άκρατο εγωισμό, την σοβαροφάνεια, όλων αυτών που με τον ένα η τον άλλο τρόπο, τον πληγώνουν αδίστακτα. Αυτός ο κόσμος της υπομονής, της μη παραίτησης από τους νέους αγώνες που έρχονται και με μπροστάρη τη νεολαία, θα δώσει τη μάχη για την αναγέννηση και την επικράτηση των ιδεών και αξιών της σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.
ΥΓ. Nα γινόταν, λέει, και να πουλιόταν η αξιοπρέπεια, η σοβαρότητα, η νηφαλιότητα, η συνέπεια, από κάποια μαγαζιά στην αγορά. Να πήγαινε και ο Ευκλείδης και κάμποσοι ακόμη του ιερατείου της μιας και μοναδικής Αριστεράς να αγοράσουν, μια-δυό οκάδες.
