Η εικόνα της προηγούμενης εβδομάδας με τις μαζώξεις των «αντιεμβολιαστών» στις πλατείες είναι λίγο πολύ γνωστή από μαζώξεις του κοντινού παρελθόντος.
Με τον μανδύα του ακομμάτιστου και ακηδεμόνευτου πολλά blogs και σάιτ της επικράτειας που δεν έχουν πρόβλημα να υμνούν χούντες, φασιστικά καθεστώτα και πραξικοπηματίες, σε ρόλο οργανωτή, καλούσαν σε αυτές τις μαζώξεις ενώ την ίδια ώρα αποθέωναν υποκριτικά το αυθόρμητο της «συμμετοχής».
Το σκηνικό αυτό το είδαμε το προηγούμενο διάστημα στις συγκεντρώσεις των «Μακεδονομάχων» και σε συγκεντρώσεις με ξενοφοβικά και ρατσιστικά συνθήματα με τα ίδια «διαδικτυακά μέσα» να πρωταγωνιστούν σε αυτό.
Μαζί με αυτά τα «κοινωνικά δίκτυα» και κάποιοι «γνωστοί» όχι άγνωστοι που τους είχαμε δει να φιγουράρουν στα ναζιστικά ψηφοδέλτια της «χρυσής αυγής» η άλλων φασιστικών ομάδων, οργανώσεων ή κομμάτων όπως το κόμμα του Βελόπουλου.
Για άλλη μια φορά πιάνουν «στασίδι» στις πλατείες να το παίζουν «αγανακτισμένοι» πολίτες και να χύνουν το δηλητήριο του ρατσισμού και του φασισμού μέσα από ανορθολογικές αναφορές και μεταφυσικές προσεγγίσεις που αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας.
Τι να πρωτοπείς για το παραεκκλησιαστικό συφερτό και τις θρησκόληπτες οργανώσεις που είδαμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη όπου με εικόνες και μεγάλους σταυρούς καταριόταν τα εμβόλια και έκαναν λόγο για «αντιχριστιανικές» μεθοδεύσεις που έχουν στόχο να αλλοιώσουν την πιστή και το DNA του Έλληνα πολίτη.
Αποτελούν αυτές οι σαθρότητες αιτήματα ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα που δήθεν για αυτά πραγματοποιήθηκαν οι κινητοποιήσεις?
Φοβήθηκε η κυβέρνηση από αυτούς τους ρασοφόρους η τους ανθρώπους που πριν 3 χρόνια διαδήλωναν μαζί στις Πρέσπες? Χωρίς να βγάλουν άχνα για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση της αστικής τάξης δεν έχει κανένα πρόβλημα όταν οι λαϊκές κινητοποιήσεις δεν βάζουν στο στόχαστρο την πραγματική εξουσία, την εξουσία του κεφαλαίου και την πολιτική που την διαχειρίζεται.
Αυτό που φοβάται το σύστημα και τα κόμματα του είναι η λαϊκή χειραφέτηση από την αστική πολιτική και αστική ιδεολογία, οι αγώνες με ταξικό προσανατολισμό που ριζοσπαστικοποιούν συνειδήσεις, έχουν αντοχή, περιεχόμενο, κλιμάκωση, στρατηγικό στόχο την κοινωνικοπολιτική ανατροπή.
Για αυτό στις πλατείες των «αγανακτισμένων» πολεμιέται έμμεσα η άμεσα η οργανωμένη λαϊκή αντίσταση, η συνταγμένη δράση και πάλη που σφυρηλατεί συνειδήσεις με όρους πολιτικής ανυπακοής και λαϊκής αντεπίθεσης.
Τους «εξεγερμένους» των πλατειών δεν τους βλέπεις όταν τσακίζονται μισθοί και συντάξεις, δεν τους βλέπεις όταν διαλύουν το δημόσιο σύστημα υγείας για χάρη των ιδιωτικοποιήσεων και των εμπόρων της υγείας, δεν τους βλέπεις στις διαμαρτυρίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που έχον μετατρέψει όλη την χώρα σε αμεριακανονατοική βάση, δεν τους βλέπεις να παλεύουν ενάντια στην ανεργία, στην ακρίβεια, στις απολύσεις, στην φτώχεια.
Θα τους δεις όμως να σε «συμβουλεύουν» και να σου λένε ότι αυτό το σύστημα δεν μπορείς να το αλλάξεις, να αποδέχεσαι το μικρότερο κακό και να σκύβεις το κεφάλι στο κάθε μεγάλο αφεντικό και στις άδικες αξίωσης του, να σου λένε να μην απεργείς, να μην αγωνίζεσαι γιατί αυτά είναι «ξεπερασμένα» πράματα, ότι για όλα φταίνε οι «μασόνοι» και ο «Σόρος», ότι στόχος είναι η Ελλάδα και «χριστιανική ορθόδοξη πίστη» και ότι η «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι ο διεθνοποιημένος καπιταλισμός και οι αδυσώπητοι νόμοι της λεγόμενης «ελεύθερης» αγοράς, αλλά ο έλεγχος και η υποταγή του κόσμου από σκοτεινές δυνάμεις, από τον «αντίχριστο».
Με αυτό τον τρόπο εμπεδώνεται ο ανορθολογισμός σαν μεθοδολογία «σκέψης» και «ανάλυσης» ώστε ο λαός να δρα σαν άβουλη μάζα, κράζοντας άναρθρα στις πλατείες με πατριδοκάπηλα σύμβολα ενάντια σε αυτούς που του υπέδειξαν «εχθρό της πατρίδας» τον αλλόθρησκο, τον πρόσφυγα και μετανάστη, αυτόν που έχει άλλο χρώμα δέρματος, που δεν είναι ίδιος με αυτόν.
Αυτή η «αντίδραση» καλλιεργείται στις πλατείες που φιλτράρει την λαϊκή αγανάκτηση και τον θυμό σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, με μόνο στόχο να αποσυμπιέζουν την βαλβίδα της λαϊκής εκτόνωσης τόσο όσο να «πειστούν» ότι τίποτα δεν αλλάζει και να γυρίζουν απογοητευόμενοι στα σπίτια τους.
Αυτές είναι οι υπηρεσίες των «αγανακτισμένων» των πλατειών που άλλοτε θα τους δεις με αρχαιοελληνικές περικεφαλαίες, με μεγάλες σημαίες να στρεβλώνουν την έννοια της πατρίδας και τώρα να είναι ενάντια στα εμβόλια.
Και βέβαια δεν μιλάμε για τον ανυποψίαστο λαό που συμμετέχει σε διάφορες τέτοιες εκδηλώσεις γιατί νοιώθει την ανάγκη να αντιδράσει αλλά για εκείνο το τμήμα που μέσα διαφόρων μηχανισμών «εκπαιδεύουν» τον κόσμο στον ανορθολογισμό και να τον κάνουν να είναι επιρρεπής σε κάθε ακατέργαστη πληροφορία του διαδικτύου που στον πυρήνα τους κρύβονται ρατσιστικά και αντιδραστικά ιδεολογήματα.
Το «κοινωνικό στρώμα» των αντιορθολογιστών δηλώνει παρόν και είναι για κάθε χρήση, για «διαμαρτυρίες» εκτόνωσης που θα κινούνται στα όρια του συστήματος και θα ρέπουν στον συντηρητισμό, τον φασισμό στην ενσωμάτωση και αφομοίωση.
Σαββίδης Παναγιώτης
