Ακούει, βλέπει ,κι ας είναι στον άλλο κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. Και λυπάται και αγανακτεί και δικαίως παραπονιέται, με όσα συμβαίνουν τώρα στον τόπο μας. Παρακράτος Μητσοτάκη, σου λέει ο άλλος, τα Σόδομα και Γόμορρα εν έτη 2023, το χωρίς προηγούμενο γιουρούσι από την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, στα κρατικά ταμεία, το περιεχόμενο των οποίων διαχειρίζεται ως προσωπική της περιουσία. Ένα ολόκληρο κράτος να λειτουργεί στο στιλ <<μπάτε σκύλοι αλέστε…>> ένας περιφερόμενος εσμός κολλητών του Μητσοτακικού καθεστώτος προκλητικά και γράφοντας τους πάντες στα…άγραφα, να ασχημονεί, να πλιατσικολογεί και να πίνει στην υγεία του κορόιδου λαού. Ένας πρωθυπουργός να συμπεριφέρεται και να αντιμετωπίζει περιφρονητικά, θεσμούς, νόμους και πολιτικούς αντιπάλους ως να μην είναι υπόχρεος καμιάς λογοδοσίας για τα πεπραγμένα του. Να έχει στήσει τον πολυπλόκαμο μηχανισμό παρακολούθησης όχι μόνο αντιπάλων, μα και συνεργατών του, μέσω των εθνικών υπηρεσιών ασφαλείας , να καταγγέλλεται για παρακρατικές μεθόδους και νοοτροπίες χαλεπών πολιτικά καιρών, κι αυτός να χαμογελά, σφυρίζοντας αδιάφορα. Μια κυβέρνηση που ευνοεί προκλητικά πολιτικούς της συνοδοιπόρους που παραπέμφθηκαν στα δικαστήρια για κακουργήματα αποτροπιαστικά και πέφτουν στα μαλακά, ένεκα μερίδας δικαστικών…λειτουργών, αληθωριζόντων προς τις κυβερνητικές επιθυμίες. Με δυο λόγια τίποτα δεν έχει να ζηλέψει το τωρινό παρακράτος, από εκείνο αλλοτινών , αξέχαστων εποχών. Αντίθετα εκείνο των αλλοτινών εποχών, ενίσταται και με απερίγραπτο παράπονο που το γεννά η μεγάλη αδικία, καταμαρτυρεί τα όσα υπέστη …κατασυκοφαντημένο από τους κομμουνιστάς και τους ομοϊδεάτες τους. Και στο κάτω της γραφής τι παραπάνω εγκληματικό κάναμε, λέει, ο …αντιστασιακός κατά των αντιστασιακών στους Γερμανούς της κατοχής συμπολιτών μας, Σπύρος Γκοτζαμάνης, από τα πλέον δραστήρια παρακρατικά μέλη πού έδρασαν μετεμφυλιακά στη Θεσσαλονίκη κατά της… κόκκινης απειλής. Αυτός όπως και αρκετοί άλλοι …γενναίοι Έλληνες πατριώτες, υπό την καθοδήγηση τότε και μέρους του επίσημου κράτους, προέταξαν τα στήθη τους υπερασπιζόμενοι την…πατρίδα από τους πάσης φύσεως εθνομηδενιστές Αριστερούς δημοκράτες και τους άλλους τους κατασκόπους της Μόσχας.
Εντάξει, υπήρξαν και υπερβολές και παρατράγουδα. Μέσα στο καμίνι της μάχης και με ενδεχόμενη την ανυπαρξία μέλλοντος και αύριο για τον τόπο αν επικρατούσαν οι…ανθέλληνες, έγιναν και πράγματα όπως η περίπτωση εκείνου του Λαμπράκη για παράδειγμα. Χώρια που εκείνο το …εγχείρημα τελούσε υπό την αιγίδα του κράτους. Κι όμως αυτό το ίδιο το κράτος έσυρε στα δικαστήρια αυτούς τους αγωνιστές σαν κοινούς εγκληματίες προσπαθώντας να αποσείσει τις δικές του ευθύνες. Μάλιστα. Αυτό ήταν το ευχαριστώ της πατρίδος προς τους υπερασπιστές των ιερών και οσίων της. Καταθέτουν λοιπόν, την πικρία τους, την αγανάκτηση την δυσβάστακτη αδικία οι απανταχού και κατά καιρούς…ηρωικοί Γκοτζαμάνηδες, Φον Γιοσμαδες, οι Εμμανουηλίδηδες και τα άλλα ηρωικά τέκνα της δόλιας πατρίδος. Να θεωρούνται αυτοί αποδιοπομπαίοι και εσαεί στιγματισμένοι για πράξεις και τακτικές που προσομοιάζουν, μερικές δε συμπίπτουν με τις σημερινές και να θεωρούνται οι νυν πρωταγωνιστές του Μητσοτακικού συστήματος, σωτήρες του τόπου. Εντάξει υπάρχουν διαφορές κείνου με το σημερινό παρακράτος. Εκείνοι δεν αξιώθηκαν μόρφωσης του επιπέδου των σημερινών πρωταγωνιστών του παρακράτους. Μήτε έτυχαν τριφηλής ζωής και ανέσεων ανάλογων των πολιτικών μαφιόζων του Κυριάκου. Ούτε πουλούσαν αξιοπρέπεια και κοινωνική καταξίωση, ντυμένοι με ακριβό κασμίρι και λουστρίνι. Φανελένιο το παντελόνι και του πουκάμισο, πάνινο το παπούτσι και η μοναδική και γλίσχρα διασκέδαση, στα καταγώγια και τις φτωχοταβέρνες, όταν τύχαινε και κερνούσε το κράτος.
Είναι επομένως παράλογο και τραβηγμένο το παράπονο και η ένσταση όλων αυτών των μετά τον εμφύλιο υπερασπιστών του έθνους;. Εκείνοι έφυγαν με το ανάθεμα και την λαϊκή κατακραυγή για όσα …προσέφεραν στον τόπο και οι σημερινοί συναγωνιστές τους με πρώτο τον πρωθυπουργό να αξιώνουν αναγνώριση και δάφνες, ως υπηρέτες των λαϊκών συμφερόντων. Ε..δεν αντέχεται αυτό.
Και το πιο σημαντικό: εκείνο το παρακράτος να είναι αιωνίως στιγματισμένο, ενώ το σημερινό να διεκδικεί με ανείπωτη ξετσιπωσιά την λαϊκή ψήφο, ως αναγνώριση των …υπηρεσιών του στη πατρίδα.
