Σήμερα 9 Φεβρουαρίου, γιορτάζει η γλώσσα μας!
Η Ελληνική παραμένει μια από τις μακροβιότερες ομιλούμενες γλώσσες, αν όχι η μακροβιότερη. Στη μακραίωνη ιστορία της δέχθηκε αναπόφευκτα ποικίλες επιρροές που αντηχούν πάνω και μέσα της συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα και συγκυρίες. Διατηρεί όμως τη μοναδική της εκφραστική δεινότητα, καθώς και το προτέρημα να έχουν γράψει σε αυτήν πραγματικοί γίγαντες της παγκοσμίου λογοτεχνίας όπως ο Όμηρος, ο Αριστοφάνης, ο Ελύτης, ο Κορνάρος και ο Καβάφης, ενώ κατάφερε να απορροφήσει όλες αυτές τις επιρροές, καθιστώντας τες μέρος του δικού της πλούτου.
Από τι απειλείται σήμερα η Ελληνική;
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ θεωρεί πως η μητρική μας γλώσσα διατρέχει στις μέρες μας έναν βασικό κίνδυνο, ο οποίος δεν βρίσκεται έξωθεν, αλλά έσωθεν. Έχει περάσει από πολλούς διδακτικούς πειραματισμούς και διδάσκεται με λανθασμένες μεθόδους, εις βάρος κυρίως των νέων, που σήμερα έφτασαν να μεταφράζουν από την Αγγλική στην Ελληνική για να μιλήσουν, και πολλοί τελειώνουν ακόμη και ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να μπορούν να γράψουν στοιχειωδώς ορθογραφημένα, ή χωρίς να κατέχουν τις έννοιες των λέξεων. Παράλληλα, απίθανοι και αστήρικτοι νεολογισμοί παρεισφρύουν στη Γλώσσα σαν ξένα σώματα, κυρίως από τις νέες γενιές, οι οποίες, στερούμενες ετυμολογικής ή άλλης συνάφειας με τον κορμό της Γλώσσας, την αλλοιώνουν και την εκμαυλίζουν βάναυσα οδηγώντας στη μετάλλαξή της.
Βασικό συστατικό της πολιτισμικής κληρονομιάς και της εθνικής συνοχής
Η γλώσσα μας δεν καθορίζει μόνο την έκφραση, αλλά και τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Τόσο ο Πρόεδρος Βαγγέλης Ακτσαλής όσο και τα μέλη της Δημιουργίας δηλώνουμε λάτρεις του εκφραστικού πλούτου και της ακρίβειας της μητρικής μας γλώσσας, και παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στην Ελληνομάθεια, μεταξύ άλλων επειδή η Γλώσσα είναι απαραίτητο εργαλείο του Πολίτη σε μια Δημοκρατία.
Νέα Ελληνική: η κληρονόμος της Αρχαίας
Γι αυτό η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ θέτει στο δημόσιο διάλογο τη μεταρρύθμιση της διδαχής της Ελληνικής Γλώσσας, ως το βασικό συστατικό της πολιτισμικής κληρονομιάς και της εθνικής μας συνοχής.
Χρειαζόμαστε μια Νέα Ελληνική με ξεκάθαρους και όχι αντιφατικούς γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες, που θα διδάσκονται από νωρίς. Είναι επίσης απαραίτητη η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής ήδη από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, φυσικά όχι αποστηθίζοντας, αλλά βιώνοντας την σύνδεση Νέας Ελληνικής, ως εξέλιξη και κληρονομιά της Αρχαίας.
Με αυτό τον τρόπο μπορεί να αρχίσει να δομείται ένα νέο σύστημα Παιδείας που θα οδηγήσει στο να αποκατασταθούν οι κομμένες ρίζες με το διαχρονικό στυλοβάτη της σκέψης και της έκφρασής μας ανά τους αιώνες.
(*) Οδυσσέας Ελύτης, “ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ”
