Με αφορμή την πρώτη ατομική έκθεση του Γιώργου Σαράντη στο Εκθεσιακό Κέντρο Δήμου Ηλιούπολης που θα πραγματοποιηθεί από 5 έως 12 Νοεμβρίου 2023 επικοινωνήσαμε με τον φωτογράφο-καλλιτέχνη για την υλοποίηση της παρακάτω συνέντευξης και τον ευχαριστούμε πολύ για την άμεση ανταπόκρισή του!
Τι σημαίνει για σας…φωτογράφος;
Φωτογράφος… Θα έλεγα ότι για μένα σημαίνει συλλέκτης-στοιχειοθέτης βιωμάτων. Ποια μπορεί να είναι αυτά τα βιώματα; Το αξιοθέατο ενός ταξιδιού, το πουλί πάνω στο σύρμα ή ακόμη και ένα «αδιάφορο» αστικό στιγμιότυπο που θα το προσπεράσω και σχεδόν ασυναίσθητα σε λίγα δευτερόλεπτα θα επιστρέψω πίσω να το φωτογραφίσω χωρίς να έχω εξ’ αρχής αυτό το σκοπό. Κάτι που συναντάς και σε κάνει να θέλεις να το πάρεις μαζί σου αφήνοντάς το ταυτόχρονα απείραχτο στη θέση του, εκεί όπου ανήκει. Φωτογράφος είναι ο «διασώστης» ενός υποκειμένου από την αφάνεια, είναι ένας μικρός καταγραφέας της Ιστορίας, ένας σιωπηλός «ρεπόρτερ» που επικοινωνεί μέσα από τις εικόνες του.
Τι συνθέτει το σύνολο των φωτογραφιών σας που θα πλαισιώσουν την πρώτη σας ατομική έκθεση με τίτλο:«Χειρο-φωτο-τεχνήματα;
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται στην έκθεση συνιστούν ένα σύνολο από επιλογές διαφορετικών φωτογραφικών κατηγοριών που στην πραγματική ζωή αντικατοπτρίζουν τα κύρια ενδιαφέροντά μου και τις πτυχές εκείνες της καθημερινότητας που μου κεντρίζουν το βλέμμα. Υπάρχουν ας πούμε ταξιδιωτικές φωτογραφίες που προέκυψαν μέσα από τη μεγάλη μου αγάπη για τα ταξίδια, κοντινά και μακρινά, τα οποία επιδιώκω να πραγματοποιώ σε σχετικά σταθερή βάση, έστω και ολιγοήμερα όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν. Φωτογραφίες από το φυσικό περιβάλλον το οποίο ασκεί διαχρονικά πάνω μου μια ζωοποιό επίδραση και που αν και παιδί της πόλης, δεν το νιώθω καθόλου ξένο και άγνωστο. Εικόνες αστικού περιβάλλοντος, εικόνες που αποτυπώνουν τη μοναξιά και την εγκατάλειψη που επιφέρει η απόσυρση της ανθρώπινης παρουσίας. Εικόνες καθημερινές που η ματιά «φρενάρει» πάνω τους εξαιτίας μιας απροσδιόριστης ελκτικής επίδρασης.
Μιλήστε μας για την έκθεση αυτή, όπουπεριλαμβάνει και κάποιες καλλιτεχνικές σας δημιουργίες .
Η έκθεση αυτή είναι μια «απόφαση εξωστρέφειας» η οποία θα πρέπει να ομολογήσω ότι πάρθηκε έπειτα από τη συστηματική ενθάρρυνση και παρακίνηση κοντινών, αγαπημένων μου προσώπων που επί χρόνια παρακολουθούσαν τη δραστηριότητά μου αυτή και που θεώρησαν ότι θα πρέπει να βρει το δρόμο της και έξω από τους (φορτωμένους κάποιες φορές) τοίχους και τα δωμάτια του σπιτιού ή τα άδυτα ενός σκληρού δίσκου και να παρουσιαστεί σε κοινό. Αποφάσισα λοιπόν να το αποτολμήσω επιζητώντας τη διάδραση με ένα ευρύτερο κοινό που δεν με ξέρει και που θα με γνωρίσει μέσα απ’ το έργο μου.
Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον να ασχοληθείτε πέρα της φωτογραφίας με την καλλιτεχνική δημιουργία;
Το ενδιαφέρον για τις κατασκευές ξεκινάει από την παιδική μου ηλικία και ανά περιόδους βιώνει «εξάρσεις» και «υφέσεις» διατηρώντας παρ’ όλα αυτά τη δυναμική του. Θεωρώ ότι καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη αυτού του ενδιαφέροντος παρείχε το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον (παππούς ξυλουργός) καθώς και μία έμφυτη τάση για πρακτική ενασχόληση και πειραματισμούς. Κατασκευές, εμπνεύσεις, δοκιμές όχι πάντοτε επιτυχείς που όμως κατάφεραν να γεννήσουν μια νέα οπτική που διαβλέπει κάτι κρυμμένο πίσω από το άμεσα ορατό, κάτι ενδιαφέρον πίσω από το φαινομενικά αδιάφορο. Φυσικά σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και ο εγκλεισμός κατά τη διάρκεια της πανδημίας που όπως και για πολλούς άλλους, παρήγαγε μια επιτακτική ανάγκη δημιουργικής διεξόδου.
Ο Πωλ Ελυαρ είχε πει: « Και μέσ’από την δύναμη μιας λέξης ξαναρχίζω τη ζωή μου».
Η δίκη σας … λέξη ;
«Προχώρα».
Η στασιμότητα δεν εμπίπτει στους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους
Έχετε κάποιο μοτο στη ζωής σας ;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μότο δεν θα έλεγα ότι έχω. Δεν ξέρω και αν θα πρέπει να έχει κανείς. Το «μότο» ίσως και να παραπέμπει σε δόγμα, σε κάτι δεδομένο και νομοτελές. Θεωρώ ότι είναι διαφορετικό πράγμα η κατεύθυνση που επιλέγει να ακολουθήσει κανείς και διαφορετικό ο εγκλωβισμός σε ένα ανελαστικό πλαίσιο που αποθαρρύνει την εξέλιξη και την περαιτέρω αναζήτηση. Η επιστήμη ας πούμε δεν αναπτύσσεται μέσα από μότο και δόγματα. Έτσι νομίζω πως πρέπει να γίνεται και στην τέχνη. Η τέχνη αναπτύσσεται παράλληλα με τον ανθρώπινο πολιτισμό και την ανθρώπινη κοινωνία και αντίστοιχα, συχνά οπισθοδρομεί μαζί τους. Η τέχνη θα πρέπει να διανοίγει νέους ορίζοντες στην ανθρώπινη νόηση. Ο ορίζοντας δεν έχει τέλος επομένως και το εκάστοτε «μότο» που θα προκύπτει ανά διαστήματα, την επόμενη κιόλας στιγμή θα πρέπει να αρθεί. Μότο μου τελικά είναι ότι δεν έχω μότο.
Λίγα λόγια για τον Γιώργο Σαράντη:
Ο Γιώργος Σαράντης είναι 39 ετών, γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα και είναι απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολογίας του ΤΕΙ Πειραιά.
Για τη φωτογραφία εκδήλωσε ενδιαφέρον από πολύ μικρός, ήδη από την εποχή του φιλμ και μεγαλώνοντας ασχολήθηκε εντατικά με την ψηφιακή φωτογραφία, αρχικά σε αυτοδίδακτο-πειραματιζόμενο στάδιο. Τα τελευταία χρόνια επιδίωξε να εξελίξει τις γνώσεις και την τεχνική του και να επενδύσει ουσιαστικά στη βελτίωση του φωτογραφικού του επιπέδου.
Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, δημιούργησε και ένα προσωπικό site (www.gsarantis.com) μέσα από το οποίο επιδιώκει να επικοινωνήσει και να προβάλλει το φωτογραφικό αλλά και το ευρύτερο καλλιτεχνικό του έργο, το οποίο εξίσου τον έλκει και τον εκφράζει.
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
