Ταξιδεύοντας, όπως η κόκκινη ομπρέλα….

Φεβρουάριος μήνας κι εγώ θα ταξιδέψω, μη δέσμια των καιρών, σαν την κόκκινη ομπρέλα, που ανοιχτή όπως ήταν, δεν άφησε να την κλείσει κανείς και με τη βοήθεια του ανέμου ξεκίνησε το ταξίδι. Ένα ταξίδι με δύο προορισμούς. Σε γνώριμα μέρη; Αλήθεια, ένα μέρος, αν πας για δεύτερη φορά, μπορείς να πεις ότι είναι γνώριμο στα σίγουρα; Κάθε φορά που αναζητώ ένα γνώριμο μέρος, αναζητώ τα πρόσωπα. Και όμως ένα μέρος, έναν τόπο, ποια στοιχεία τον απαρτίζουν, για να είναι οικείος, ζεστός, φιλόξενος; Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να τον επισκεφτείς ξανά; Ταξίδι… Να ταξιδεύεις, άνθρωπε. Να μην επενδύεις σε υλικά αγαθά, αλλά να δίνεις τροφή στο πνεύμα σου, να διευρύνεις τους ορίζοντές σου μέσα από το διάβασμα, την ποίηση, τη φιλοσοφία, την ιστορία, τη λογοτεχνία. Και το βιβλίο έχει τη δύναμη να σε ταξιδέψει. Αν, όμως, καταφέρεις να “πετάξεις”, να γνωρίσεις μέρη που θα γίνουν για σένα γνώριμα συντροφιά με ένα βιβλίο, εκτιμώ ότι έχεις κάνει την αρχή στην αναζήτηση του πεπρωμένου σου, στην αναζήτηση, αλλά και παγίωση κάποιων πιθανών υπαρξιακών ερωτημάτων. Ταξίδευε, άνθρωπε, μη γίνεσαι δέσμιος των καιρών και των συνθηκών, βγες από την μιζέρια σου που εσύ την επέβαλες στον εαυτό σου και θα δεις ότι μπορείς και εσύ να “πετάξεις”, αρκεί να το θελήσεις, γιατί ο ουρανός είναι απέραντος.

Αριστέα Κοντόζογλου

Δημοσιογράφος