Δύο εικόνες από το αποτύπωμα της καθημερινότητάς μας στη θάλασσα:
- Μία χελώνα η οποία έπειτα από τα πρωτοβρόχια προσπαθεί να κολυμπήσει ανάμεσα σε σκουπίδια
- Ένας κάδος που θα μπορούσε να βρίσκεται σχεδόν σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας. Μία εικόνα που θα έπρεπε να προσβάλει τους πολίτες που την αντικρίζουν καθημερινά, αλλά χάρη στη δύναμη της συνήθειας αυτή την εικόνα την ανεχόμαστε κάθε μέρα μπροστά μας, χωρίς να μας προκαλεί πλέον εντύπωση – ή στην καλύτερη περίπτωση μας προξενεί μία στιγμιαία δυσφορία την οποία γρήγορα προσπερνάμε. Την ευθύνη δεν την έχουν μόνο οι εκάστοτε αρχές – αλλά και ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας που ανέχεται αυτή την κατάσταση.
Κάνουμε λοιπόν μία έκκληση προς τους κατά τόπους αρμόδιους για την καθαριότητα, αλλά και προς τους πολίτες που οφείλουν να ασκούν πίεση για ουσιαστικά ζητήματα. Είναι επιτακτική ανάγκη, τουλάχιστον σε όσες περιοχές της Ελλάδας δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα οι βροχές του φθινοπώρου, να καθαριστούν οι δρόμοι, οι κάδοι και τα φρεάτια. Οι βροχές, μέσω των απορροών των πόλεων, των χωριών, των οδικών δικτύων κλπ, αλλά και μέσω των ποταμών, θα οδηγήσουν ακόμα και το τελευταίο κομμάτι διάσπαρτου πλαστικού στη θάλασσα. Κάποιοι την επόμενη άνοιξη θα κάνουν περιβαλλοντικές εκδρομές για να καθαρίσουν τις ακτές, όμως τότε θα είναι πολύ αργά – έως τότε χιλιάδες θαλάσσια ζώα, μικρά ή μεγαλύτερα θα έχουν θανατωθεί από την κατάποση ή εμπλοκή σε πλαστικά απορρίμματα.
Είναι ένα γιγαντιαίο πρόβλημα που ακόμα προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε με μικρές αναποτελεσματικές παρεμβάσεις, οι οποίες συχνά μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα – ενώ κάποιοι άλλοι τις αξιοποιούν για επικοινωνιακούς λόγους.
Όμως τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Όσο εξακολουθούμε να μη λύνουμε τα προβλήματα και να όσο συνεχίζουμε την «εμπνευσμένη» προσέγγιση της διαχείρισης των απορριμμάτων δια του διασκορπισμού, περιμένοντας τις πρώτες βροχές για να καταλήξουν στη θάλασσα και μακριά από το οπτικό μας πεδίο, είναι επόμενο ότι η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο ασφυχτική, για τη θαλάσσια ζωή και όχι μόνο…
