Γράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Κουκουλιάτας
Ένα άκομη σύνθετο πρόβλημα καλούνται να λύσουν οι πολίτες – καταναλωτές και νοικοκυριά, ανάμεσα στα τόσα άλλα που “φορτώθηκαν” στην καθημερινότητα και στο πορτοφόλι τους.
Πρόκειται για τα χρωματιστά τιμολόγια που προσφέρονται (ή μάλλον επιβάλλονται) από τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, με τις ευλογίες του Υπουργείου Ενέργειας, από την 1-1-2024 και καλούμαστε όλοι να διαλέξουμε χρώμα και φυσικά τις επιπτώσεις που κρύβει το καθένα απο αυτά.
Μας κάνουν την ζωή μας δυσκολότερη
Υποτίθεται ότι στόχος μιας κυβέρνησης, ενός συστήματος εξουσίας, είναι να καταφέρνει να διαμορφώσει τις συνθήκες για μια καλύτερη καθημερινότητα των πολιτών, των νοικοκυριών. Να απλοποιεί τις σύνθετες διαδικασίες, να αφαιρεί επιπτώσεις και προσκόμματα που υπάρχουν στην καθημερινότητα μας και να δίνει λύσεις απλέςκατανοητές και γρήγορες σε όλα τα θέματα.
Γι αυτό υπάρχει η τεχνολογία, η “ψηφιακή διακυβέρνηση” που όλοι επικαλούνται. Αντι αυτού όμως τι γίνεται;
Βλέπουμε ότι καθημερινά έρχονται ποιό σύνθετες διαδικασίες ακόμη και για απλά πράγματα της καθημερινότητας μας και χρειάζεται όλο και πιο πολύ να ασχολούμαστε και να επιλέγουμε μέσα από πολύπλοκα συστήματα προσφορών -υποτίθεται- τα βασικά μας αγαθά για την επιβίωσή μας.
Υποτίθεται ότι ο άνθρωπος, το άτομο, είναι στον πυρήνα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ο άνθρωπος έχει ανάγκες και αυτές οι βασικές του ανάγκες που αντιπροσοπεύουν την κατα το δυνατόν ιδανική διαβίωση και την διαιώνιση θα πρέπει να είναι αγαθά τα οποία παρέχονται δωρεάν μέσα από ένα σύστημα συμμετοχικής συνεισφοράς στο κόστος.
Δυστυχώς όχι μόνο δεν υπάρχει πλέον αυτή η αρχή και η αξία στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα, αλλά ο άνθρωπος τείνει να είναι ένας τυπικός παράγοντας παραγωγής που ωθείται σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον με μηδενική αυτάρκεια. Ταυτόχρονα αποτελεί προϊόν κατανάλωσης και κερδοσκοπίας σε μια παγκόσμια οικονομία που σκοπό έχει να μεταφέρει την διαδικασία παραγωγής και πλούτου στους λίγους.
Σε μια τέτοια διαδικασία δεν υπάρχουν ούτε αξίες, ούτε αρχές στις οποίες σταματά το κέρδος. Ούτε σκέψη για ισότιμο δικαίωμα στα αγαθά. Δεν υπάρχουν αγαθά πλέον. Υπάρχουν προϊόντα και στόχος είναι η κερδοφορία.
Προϊόν λοιπόν και η ενέργεια και υπόκειται στους νόμους της αγοράς. Κι ο πρώτος νόμος αυτής της αμίλικτης αγοράς είναι η εξασφάλιση της απόλυτης εξάρτησης όλων από το προϊόν το οποίο δεν έχει τοπικότητα, αλλά διαμορφώνεται και διακινείται από την επιχειρηματικότητα.
Μπαίνουμε με σταθερά βηματα προόδου, στην διαδικασία σταβλισμού ελεγχόμενης ατμόσφαιρας!
