-Μαμά τι κάνεις εδώ, γιατί είσαι ξύπνια;
-Άκουσα τη φωνή σου
-Δεν άκουσες τίποτα, πάνε για ύπνο!
-Μη φωνάζεις… Ανησύχησα για σένα
-Πενήντα δύο χρόνια ανησυχείς για μένα, δε βαρέθηκες;
-Είμαι η μάνα σου, τι λες τώρα;
-Είσαι η μάνα μου και η γιαγιά των παιδιών μου, εντάξει. Τι πρέπει να κάνουμε γι αυτό;
-Γιατί μου μιλάς έτσι, τι έκανα; Μια ζωή να σας φροντίζω εσένα και τον αδελφό σου, μετά εσένα και τον άντρα σου που δουλεύατε όλη μέρα κι από τότε που χώρισες φροντίζω εσένα και τα παιδιά σου…
-Όπως φρόντισες τον πατέρα μου, φρόντισες για τον γάμο μου, φρόντισες τη μάνα σου, φροντίζεις τον αδελφό σου που έμεινε μαγκούφης, φροντίζεις συνεχώς κάποιον χωρίς να διαμαρτύρεσαι… Γιατί το κάνεις αυτό ρε μάνα;
-Έτσι πρέπει παιδί μου
-Ποιος σου έμαθε τι πρέπει;
-Αφού έτσι πάει η ζωή
-Εσύ τι θέλεις απ’ τη ζωή;
-Τι να θέλω; Την ευτυχία σας
-Και ποιος ορίζει την δική μας ευτυχία;
-Δεν σε καταλαβαίνω παιδί μου, αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου…
-Προορισμός σημαίνει προσδιορισμός της κατεύθυνσης που έχει ένα άτομο ή ένα αντικείμενο… Ποιος ορίζει την κατεύθυνσή του καθενός;
-Μη με μπερδεύεις σε παρακαλώ, έτσι πάει ο κόσμος
-Αν θες να δεις πώς πάει ο κόσμος, κοίτα τη φύση. Οι μητέρες της φύσης είτε είναι φυτά είτε ζώα, δεν αγκαλιάζουν τα παιδιά τους όταν μεγαλώσουν. Τ’ αφήνουν να ζήσουν ελεύθερα, δεν τα πνίγουν
-Σας λατρεύω
-Γι αυτό μας πνίγεις με την αγάπη σου;
-Τι άλλο θ’ ακούσω από σένα!
-Ήταν κάποτε μια αρκούδα που είχε κολλητή φίλη μια λαγουδίνα. Όταν μια φορά αρρώστησε η λαγουδίνα, η αρκούδα για να της δείξει την αγάπη της έφτιαξε μια τεράστια ανθοδέσμη και την άφησε στην τρύπα της φωλιάς της άρρωστης. Την επόμενη μέρα η λαγουδίνα πέθανε από ασφυξία επειδή η ανθοδέσμη της αγαπημένης της φίλης της έφραξε την πόρτα και δεν έμπαινε αέρας μέσα…
-Τη σκότωσε η αγάπη
-Αγαπάμε και σεβόμαστε τον άλλον μαμά γι αυτό που είναι, δεν τον αγαπάμε για να αρέσουμε στον εαυτό μας
-Ποτέ δεν έβαλα εμένα πάνω από σας!
-Ποτέ δε νοιάστηκες για τον εαυτό σου μαμά, πάντα είχες κάποιον ν’ αποφασίζει για σένα. Τον πατέρα σου πρώτα και μετά τον άντρα σου, με αποτέλεσμα να μην μάθεις να αποφασίζεις για σένα και ποτέ δεν έμαθες στα παιδιά σου να φροντίζουν μόνα τους για τη ζωή τους… Δεν σε κατηγορώ, αλλά τόσα χρόνια δεν κατάλαβες πως έχεις καταστρέψει τις ζωές μας; Ο Τάκης έφυγε στην Γερμανία για σπουδές κι έμεινε εκεί, εγώ παντρεύτηκα τον Φώνη επειδή δεν έμαθα να κάνω επιλογές, έπρεπε να κάνω ό,τι μου ζητούσαν κι ο Φώνης με είχε ερωτευτεί και με ζήτησε σε γάμο
-Αν δεν τον ήθελες, ας αρνιόσουν
-Μα δεν μου έμαθες να αρνιέμαι βρε μαμά, τι δεν καταλαβαίνεις; Πάντα έπρεπε να δεχόμαστε καταστάσεις χωρίς αντίρρηση, δεν είχαμε επιλογές… Δέχτηκα την πρόταση του Φώνη επειδή έτσι έμαθα να λειτουργώ, σαν καλό στρατιωτάκι
-Με πληγώνεις
-Δεν το θέλω μαμά, σ’ αγαπώ πολύ αλλά μερικά πράγματα ξεκίνησαν και συνεχίζουν στραβά. Δεν μπορώ να σε κατηγορήσω για κάτι που δεν έμαθες να κάνεις
-Μπορούσα όμως να το μάθω στην πορεία της ζωής μου
-Ναι
-Θες να φύγω απ’ το σπίτι;
-Μαμάκα μου, έλα να σ’ αγκαλιάσω… Το ξέρεις πως σε θέλω κοντά μου. Δεν θέλω να με πνίγεις, ούτε εμένα ούτε τα παιδιά μου
-Να κρατώ μικρή ανθοδέσμη;
-Να κρατάς όσα λουλούδια μπορώ ν’ αντέξω μαμά, μη γίνεις αρκούδα όπως στη ιστορία που σου είπα
-Θα προσπαθήσω
-Το ξέρω, γι αυτό σ’ αγαπώ και είμαι σίγουρη ότι με την καινούργια χρονιά θα είμαστε καλύτερα.
