Η Άννα Σωτρίνη γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι συγγραφέας, ποιήτρια, σκηνοθέτις θεάτρου και καθηγήτρια υποκριτικής και αυτοσχεδιασμού στη Δραματική Σχολή ΒΕΑΚΗ. Έχουν εκδοθεί πολλά βιβλία της στον χώρο της πεζογραφίας, της ποίησης και της παιδικής λογοτεχνίας. Μιλήσαμε με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου της με τίτλο “Tableau vivant”. Την ευχαριστούμε θερμά για την άμεση ανταπόκρισή της και της ευχόμαστε πολλές και καλές δημιουργίες.
Ακολουθεί το κείμενο της συζήτησής μας.
«Tableau vivant». Από που εμπνευστήκατε τον πρωτότυπο τίτλο της ποιητικής συλλογής σας και τι σημαίνει για σας;
Ο τίτλος «Tableau vivant» προέκυψε από την ιδέα της ζωντανής εικόνας, της στιγμής που παγώνει και γίνεται παρουσία. Για μένα σημαίνει την προσπάθεια να αποτυπώσω όχι μόνο γεγονότα ή συναισθήματα, αλλά την ίδια την εμπειρία του να υπάρχουμε μέσα στον χρόνο, σαν να στεκόμαστε σε μια σκηνή, όπου η ζωή και η τέχνη συναντιούνται.
Μιλήστε μας για το περιεχόμενο του βιβλίου σας. Ποια θέματα συναντά κανείς συχνότερα στην ποίησή σας;
Το βιβλίο κινείται γύρω από θέματα μνήμης, απώλειας, παρουσίας και μεταμόρφωσης. Συχνά επιστρέφω στην έννοια της φθοράς και της ευθραυστότητας, όχι ως αδυναμίας, αλλά ως δύναμης που μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια. Η ποίησή μου συνομιλεί με το εφήμερο, με την αδυναμία να κρατήσουμε τον χρόνο και με την ανάγκη να βρούμε αναγνώριση μέσα από την ίδια την απουσία.
Ο καθηγητής Θεοδόσης Πελεγρίνης έχει σημειώσει ότι η ποίησή σας χωρίς να είναι συναισθηματική, γεννά συναισθήματα. Θα ήθελα το σχόλιο σας.
Αυτό είναι για μένα μια μεγάλη τιμή. Δεν γράφω για να εκφράσω προσωπικά συναισθήματα, αλλά για να δημιουργήσω χώρους, όπου ο αναγνώστης μπορεί να συναντήσει τα δικά του. Αν η ποίηση γεννά συναισθήματα χωρίς να είναι συναισθηματική, τότε ίσως καταφέρνει να λειτουργήσει ως καθρέφτης: να δείξει κάτι που υπήρχε ήδη μέσα στον κάθε αναγνώστη.
Ποιοι συγγραφείς ή ποιητές σας έχουν επηρεάσει;
Πολλοί. Για να γράψεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να διαβάσεις. Fact. Από τους Έλληνες: Ο Έκτωρ Κακναβάτος, που υπήρξε φίλος και καθοδηγητής μου στη γραφή, ο Νάνος Βαλαωρίτης, ο Τάσος Λειβαδίτης, η Κατερίνα Γώγου, η Κική Δημουλά, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, η Παυλίνα Παμπούδη — από την εκρηκτικότητα του υπερρεαλισμού ως την τρυφερή μελαγχολία, την ωμή αλήθεια και την υπαρξιακή ενσώματη ματιά. Από τους ξένους: Dylan Thomas, Sylvia Plath, Wisława Szymborska, και μια ιδιαίτερη ποιητική συγγένεια με την Anne Carson, στην προσπάθεια να συναντιούνται ποίηση και φιλοσοφικός στοχασμός χωρίς να χάνεται η ένταση του προσωπικού ίχνους.
Ποια φράση νοηματοδοτεί την καθημερινότητά σας;
Να κατοικώ την παρουσία χωρίς να φοβάμαι την απουσία.
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
