H Μαίρη Λεριά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.
Σε ηλικία 7 ετών ξεκίνησε μαθήματα σχεδίου, χρώματος, και λαδιού σε ιδιωτικό εργαστήρι. Η συνέχεια ήλθε με σπουδές σε ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο, γραφιστική και ηλεκτρονική σχεδίαση έντυπου στο 1ο Κρατικό ΙΕΚ Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα ξεκίνησε η επαγγελματική ενασχόληση με το modelling μέχρι την πρώτη επαφή με τα τηλεοπτικά δρώμενα της πόλης.
Το 1998 μετά το τέλος των σπουδών ξεκίνησε η σταδιοδρομια της στα ΜΜΕ με την παρουσίαση τηλεοπτικών ψυχαγωγικών εκπομπών στην ΕΤ3.
Ακολούθησε η TV Μακεδονία με νεανικές μουσικές εκπομπές και το 2002 ήλθε η πρώτη επαφή με τον FM101,το νεανικό ραδιόφωνο της Δ.Ε.Π.Θ.Ε.
Το 2006 παρουσίασε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και εξπρεσιονιστική τεχνοτροπία, ενώ ακολούθησαν εκπομπές νεανικές, αλλά και magazino ποικίλης ύλης στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100.
Το 2012 βρέθηκε στo Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM 100 με εκπομπές ψυχαγωγικές, αλλά και ενημερωτικές. Παράλληλα συνέχισε την ενασχόλησή της με την τέχνη της ζωγραφικής, παρουσιάζοντας τα έργα της και μετρώντας 8 ατομικές εκθέσεις που εστιάζουν στην ανθρώπινη φιγούρα.
Σήμερα, η Μαίρη Λεριά επιμελείται και παρουσιάζει την καθημερινή Ραδιοφωνική ψυχαγωγική εκπομπή “Δες το από άλλη μεριά” κάθε βράδυ στις 21:00 στον FM100, την ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή “Το συζητάμε” κάθε Κυριακή στις 19:00 στην TV100, την εκπομπή “Νέες κυκλοφορίες” κάθε Σάββατο στις 18:00 στον FM100 και “Πλανήτης Εύα” κάθε Κυριακή στις 18:00 στον FM100.
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:
Πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος της γυναίκας σε σχέση με τον ρόλο του άνδρα στον εργασιακό χώρο; Υπάρχουν ακόμη διακρίσεις;
Ο ρόλος της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο δυσκολεύει σε σχέση με το επαγγελματικό της αντικείμενο .Σαφώς και έχουμε απομακρυνθεί κατά πολύ από την ταμπέλα του ανδροκρατούμενου επαγγέλματος, άλλα θεωρώ ότι δεν έχει εξαλειφθεί τελείως η ανισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών. Επίσης, η εργαζόμενή μητέρα πολλές φορές καλείται να επαναπροσδιοριστεί επαγγελματικά, μετά την απουσία λόγω κυήσεως ή όταν επιστρέψει μετα την άδεια μητρότητας.
Είχατε αφιερώσει στο παρελθόν μία έκθεση ζωγραφικής στη γυναίκα. Μιλήστε μας γι’ αυτή την έμπνευσή σας.
Οι περισσότερες εκθέσεις ζωγραφικής μου είχαν και έχουν ως πρωταγωνίστρια την γυναίκα. Την ανθρώπινη φιγούρα. Άλλοτε πλαισιωμένη από ζωηρές χρωματικές παραστάσεις και άλλοτε με μινιμαλιστική σχεδόν διάθεση. Η έκθεση “Μονόλογοι Γυναικών” που παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2007, στο “Δωμάτιο με θέα” στο Ολύμπιον υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Νεολαίας, ήταν αφιερωμένη στον Σύλλογο “Άλμα ζωής”, καθώς όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων διατέθηκαν στο ταμείο του υπό ίδρυση παραρτήματος στη Θεσσαλονίκη του Συλλόγου. Αφιερωμένη στη γυναικεία φιγούρα ήταν και η έκθεση “Εν συναίσθηση” που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2017 στο Μetropolitan Hotel με έργα, στα οποία πρωταγωνιστεί το γυναίκειο γυμνό κορμί μέσω μιας ρεαλιστικής αλλά συνάμα και αφαιρετικής τεχνοτροπίας.
Μητέρα, σύντροφος, εργαζόμενη. Μιλήστε μας για τους πολλαπλούς ρόλους της γυναίκας του σήμερα.
Πολλαπλοί και σύνθετοι ρόλοι, αλλά απόλυτα απαραίτητοι, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, και οι τρεις για την ισορροπία της ζωής μας. Όσον αφορά στη γονεϊκοτητα, αποδεικνύεται ένα δύσκολο ταξίδι γεμάτο προκλήσεις και απαιτήσεις, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μονογονεϊκοτητα, την οποία εγώ βιώνω τα τελευταία δέκα χρόνια. Η μονογονέας καλείται να αναπληρώσει και άλλους ρόλους εκτός του ρόλου της ως μητέρας και να αντεπεξέλθει σε αυτούς πέρα των όποιων δυσκολιών. Ο ρόλος της μητέρας είναι για μένα ο πιο σημαντικός και ο πιο αγαπημένος. Μια καθημερινή προσπάθεια με αμφισβητήσεις, επιβραβεύσεις, ενίοτε και ενοχές. Νιώθω όμως τυχερή που έχω αναπτύξει μια ουσιαστική σχέση με τον γιο μου που βασίζεται στην ειλικρίνεια, τον σεβασμό, την αγάπη και την τρυφερότητα. Το θέμα του έρωτα και της συντροφικότητας είναι μια υποκειμενική υπόθεση στη ζωή κάθε γυναίκας. Μπορεί να επιλέξει τη συντροφικότητα ή τη μοναξιά. Προσωπικά, θεωρώ ότι ο έρωτας είναι απαραίτητος. Είναι απαραίτητος στη δική μου ζωή. Χωρίς να υπάγεται σε ταμπέλες. Μπορεί να διαφοροποιείται αναλόγως των αναγκών και των συνθηκών, διατηρώντας όμως το συναίσθημα και τον σεβασμό προς τον άλλο. Όσον αφορά στον επαγγελματικό ρόλο της γυναίκας, θεωρώ ότι είναι απαραίτητος προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, αλλά και να καταξιωθεί επαγγελματικά και κοινωνικά. Είναι τόσο ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο να συναντάς γυναίκες που συνεχίζουν ή ξεκινουν τις σπουδές τους, δραστηριοποιούνται εκ νέου επαγγελματικά και θέτουν στόχους ανεξαρτήτως ηλικίας.
Ποια γυναικεία ιστορική προσωπικότητα θαυμάζετε;
Δεν θα μπορούσα να σταθώ μόνο σε μία. Είναι πολλές και η καθεμία στον δικό της χώρο, γράφοντας τη δική της ξεχωριστή ιστορία. Θαυμάζω την Μπουμπουλίνα για τον πατριωτισμό και την γενναιότητά της, τη Μελίνα Μερκούρη για τον δυναμισμό και την ξεχωριστή προσωπικότητα της και την Coco Chanel για την αισθητική και το στυλ της.
Ποια φράση νοηματοδοτεί την καθημερινότητά σας;
“Στο τέλος όλα γίνονται”.
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
