Συνομιλήσαμε με τον κ. Νίκο Καζαντζίδη, ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου «ΣΥΖΩΗ». Ο κ. Καζαντζίδης, εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, είναι ο πατέρας της Δέσποινας, ενός κοριτσιού με τύφλωση και νοητική υστέρηση. Μας μίλησε για τον Σύλλογο και τους σκοπούς του και μας ανέπτυξε τις σκέψεις του για τα άτομα με αναπηρίες. Υλικό για τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες του Συλλόγου «ΣΥΖΩΗ» μπορεί να αναζητήσει κανείς στον ηλεκτρονικό σύνδεσμο: https://syzoi.gr/
Ακολουθεί το κείμενο της συνομιλίας μας.
Μιλήστε μας για το σύλλογο “ΣΥΖΩΗ”, τους σκοπούς του και την προσφορά του στα άτομα με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες.
Ο Σύλλογος «ΣΥΖΩΗ» ιδρύθηκε το 2007 από μια ομάδα γονέων παιδιών με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες. Όλα τα παιδιά του Συλλόγου έχουν τύφλωση (ολική ή μερική), νοητική υστέρηση (σε διαφορετικό βαθμό το καθένα) και τα περισσότερα έχουν και κινητικές αναπηρίες. Λόγω της σύνθετης αναπηρίας τους, δεν ασχολούνταν μαζί τους στα ειδικά σχολεία, όπως συνέβαινε στις περιπτώσεις πιο απλών αναπηριών. Δεν υπήρχε επαρκής γνώση ούτε διάθεση. Η αναζήτηση των γονέων για το καλύτερο που αξίζουν τα παιδιά μας, μας έφερε σε επαφή με τον Σύλλογο «Αμυμώνη» που υπήρχε στην Αθήνα ήδη εδώ και 13 χρόνια και ασχολείται με την ίδια ομάδα ατόμων. Όταν ξεκινήσαμε, δώσαμε στο Σύλλογο το όνομα «Αμυμώνη Θεσσαλονίκης» και αρχίσαμε δυναμικά το στήσιμο εκπαιδευτικών προγραμμάτων και την αναζήτηση χώρου για παιδιά με τη σύνθετη αυτή αναπηρία. Αμέσως ξεκίνησε το πρόγραμμα Πρώιμης Παιδικής Παρέμβασης για βρέφη και μικρά παιδιά με διαταραχές όρασης από τη γέννησή τους μέχρι την ηλικία των 6 ετών. Σύμφωνα με ευρωπαϊκά πρότυπα, οι εκπαιδεύτριες του Συλλόγου επισκέπτονταν σε τακτική βάση τα σπίτια των οικογενειών, δούλευαν με τα μικρά παιδιά στον γνώριμο χώρο του σπιτιού τους και στήριζαν τις οικογένειές τους. Τα αποτελέσματα του προγράμματος αυτού, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα και μετά από τριετή καθυστέρηση αναγνωρίζεται και θεσμοθετείται από το κράτος, ήταν σημαντικά και ορατά, καθώς βοήθησε πολλές οικογένειες να σταθούν στα πόδια τους.
Το 2013 ο Σύλλογος άρχισε να λειτουργεί το μοναδικό στη Βόρεια Ελλάδα Κέντρο Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ) για άτομα με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα και παρέχει υψηλού επιπέδου ποιοτικές υπηρεσίες στα παιδιά μας. Το Κέντρο βρίσκεται στην Καλαμαριά και εξυπηρετεί παιδιά από όλο το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και σε ορισμένες περιπτώσεις και εκτός νομού.
Το 2015 άλλαξε όνομα σε «ΣΥΖΩΗ», συνεχίζοντας βέβαια την ίδια ανοδική πορεία παροχής υπηρεσιών, οι οποίες μέχρι σήμερα έχουν εμπλουτιστεί και διευρυνθεί. Ο βασικός σκοπός της «ΣΥΖΩΗΣ» είναι η μέριμνα για παιδιά με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες και για τις οικογένειές τους. Μέσα του κρύβεται η ανάγκη για εκπαίδευση, φροντίδα, κοινωνικοποίηση, ενδυνάμωση και στήριξη, αλλά και ευαισθητοποίηση της τοπικής και της ευρύτερης κοινωνίας.
Ζείτε τα προβλήματα των ανθρώπων αυτών ως πρόεδρος του συλλόγου εδώ και 11 χρόνια, ως εκπαιδευτικός σε σχολείο που φοιτούν και μαθητές με τύφλωση, αλλά και ως γονιός. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τις εμπειρίες σας, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτοί;
Είμαι ένα από τα ιδρυτικά μέλη που ξεκίνησαν ένα τόσο τολμηρό εγχείρημα, το οποίο πήρε σάρκα και οστά και αισθάνομαι πολύ όμορφα γι’ αυτό. Τα πρώτα 8 χρόνια ήμουν Γενικός Γραμματέας και τα επόμενα 11 Πρόεδρος, όμως πιστέψτε με, δεν έχει σημασία ο τίτλος ή η θέση που κατέχει ένας γονιός μέσα σε ένα Σύλλογο που παλεύει με αξιοπρέπεια για την ποιότητα ζωής του παιδιού του.
Παράλληλα είμαι καθηγητής Φυσικής σε Γυμνάσιο της πόλης μας, στο οποίο φοιτούν εδώ και χρόνια και τυφλοί μαθητές, ενταγμένοι στο σχολικό πλαίσιο μαζί με τους βλέποντες συμμαθητές τους. Βέβαια οι μαθητές αυτοί, μη έχοντας άλλη αναπηρία, μπορούν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα μαθημάτων και να περάσουν στο Πανεπιστήμιο αν θέλουν, αξιοποιώντας και κάποια βοηθήματα όταν χρειάζεται. Τα παιδιά της «ΣΥΖΩΗΣ» δεν μπορούν να μιλήσουν ούτε να επικοινωνήσουν όπως τα άλλα παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Οπότε υστερούν πολύ σε σχέση με τα άλλα παιδιά και δεν μπορούμε να κάνουμε σύγκριση.
Τα άτομα με αναπηρίες, γενικότερα, μαθαίνουν να ζουν με την αναπηρία τους και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Δυσκολίες δεν δημιουργεί η αναπηρία, αλλά η αδιαφορία και η έλλειψη σεβασμού από τους γύρω τους και από τις τοπικές και εθνικές αρχές. Στο Γυμνάσιο όπου υπηρετώ έχω γνωρίσει τυφλούς μαθητές που αρίστευσαν με την αξία τους, μέχρι και σημαιοφόρος έγινε κάποιος μια χρονιά. Αντίστοιχα, στη «ΣΥΖΩΗ» βλέπω τον αγώνα που κάνουν καθημερινά όλα αυτά τα άτομα και χαίρομαι γιατί «δεν το βάζουν κάτω». Η ζωή τους ανήκει.
Πόσο ευαισθητοποιημένη είναι η κοινωνία μας, αλλά και η πολιτεία απέναντι στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας αυτοί στην καθημερινότητά τους;
Η Πολιτεία δεν χρειάζεται να είναι ευαισθητοποιημένη, πρέπει απλά να κάνει τη δουλειά της. Για τη διευκόλυνσή της υπάρχουν αρκετά εργαλεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Χάρτα Δικαιωμάτων των ΑμεΑ, Ψηφίσματα, Αποφάσεις, Οδηγίες, που έχουν σκοπό να κάνουν ανθρώπινη την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία. Δυστυχώς, όλα πηγαίνουν με αργούς ρυθμούς.
Με ίδιους αργούς ρυθμούς προχωράει και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Κάποια στιγμή πιστέψαμε πως ο κόσμος θα άλλαζε προς το καλύτερο. Δυστυχώς, όμως, η αλλαγή αυτή σέρνεται. Υπάρχουν βέβαια, όπως πάντα, άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά.
Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ένα περιστατικό που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας ή σας έχει σημαδέψει;
Τη χρονιά της κρίσης, την περίοδο των μαζικών απολύσεων και των πτωχεύσεων, Χριστούγεννα ήταν, μας είχαν δώσει από τον Δήμο ένα ξύλινο περίπτερο στην πλατεία Αριστοτέλους για να προβάλουμε το έργο του Συλλόγου και να πουλήσουμε κάποιες κατασκευές γονέων για την αύξηση των εσόδων του Συλλόγου. Με πλησίασε μια κυρία, βουρκωμένη μου έδωσε ένα ευρώ, χωρίς να θέλει να αγοράσει κάτι και μου είπε: «Αυτό μόνο μπορώ να βοηθήσω, είμαι πρόσφατα απολυμένη και χωρίς δουλειά». Αυτό το κέρμα ήταν η μαγιά για να συγκεντρωθεί το αρχικό χρηματικό ποσό για το κτίσιμο του Κέντρου της «ΣΥΖΩΗΣ».
Ποια φράση νοηματοδοτεί την καθημερινότητά σας;
Σεβασμός στους γύρω μας και στον εαυτό μας.
Αριστέα Κοντόζογλου
Δημοσιογράφος
