Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά νέους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους οι εταιρείες θα θεωρούνται υπεύθυνες για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταστροφή του περιβάλλοντος στις αλυσίδες εφοδιασμού τους, ανεξάρτητα από το εάν αυτές συμβαίνουν εντός ή εκτός των συνόρων της ΕΕ.
Αυτή είναι η Ogoniland στη νοτιανατολική Νιγηρία. Μια περιοχή που, με τα χρόνια, επλήγη από τοξικές πετρελαιοκηλίδες. Οι ψαράδες και οι αγρότες παραπονιούνται ότι οι πετρελαιοκηλίδες έχουν καταστρέψει την υγεία τους, το τοπικό περιβάλλον και τον βιοπορισμό τους. Λένε ότι γι’ αυτό φταίνε οι διεθνείς εταιρείες πετρελαίου. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλει νέους κανόνες, για να διασφαλιστεί ότι τραγωδίες σαν κι αυτήν δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον. «Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα προστατεύονται καλύτερα κι αν όχι, ότι τα θύματα θα έχουν καλύτερη πρόσβαση στην αποκατάσταση και καλύτερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Και οι εταιρείες θα μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες, αν δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα». Οι νέοι κανόνες δεν θα ισχύουν μόνο για τις εταιρείες που εδρεύουν στην ΕΕ, αλλά για οποιαδήποτε εταιρεία επιδιώκει να συναλλάσσεται στην εσωτερική αγορά της ΕΕ. Όλες θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι οι αλυσίδες εφοδιασμού τους, από την αρχή έως το τέλος, δεν παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν ήταν επιβλαβείς για το περιβάλλον. Σήμερα μόνο μία στις τρεις εταιρείες της ΕΕ λαμβάνει μέτρα δέουσας επιμέλειας. «Αυτό δεν είναι αρκετό. Ως συνέπεια, έχουμε πρωτοσέλιδα για περιστατικά όπως το Rana Plaza ή τη ρύπανση στη Νιγηρία, κι αυτό σημαίνει ότι τώρα πρέπει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα». Τα θύματα θα μπορούν να ζητήσουν αποζημίωση στα δικαστήρια της ΕΕ και στις εταιρείες θα επιβάλλονται πρόστιμα, εάν βλάπτουν τον άνθρωπο, τον πλανήτη ή τη χρηστή διακυβέρνηση. Το Κοινοβούλιο θέλει να προχωρήσουν οι κανόνες ακόμη περισσότερο. «Παραδοσιακά, οι εμπορικές συμφωνίες προστατεύουν τους επενδυτές περισσότερο από τους εργαζόμενους στην αλυσίδα εφοδιασμού. Είναι σημαντικό να θεσπίσουμε αυτούς τους νέους κανόνες προτού συνάψουμε νέες εμπορικές συμφωνίες». Η νομοθεσία θα πρέπει επίσης να δίνει τη δυνατότητα στην ΕΕ να απαγορεύει όποιες εισαγωγές συνδέονται με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η αναγκαστική ή η παιδική εργασία.
