Δεν ξέρω αν ο κύριος Ζαρκανέλας κάνει πράξη το γνωμικό του Χίτλερ «αν θέλετε την εύνοια των μαζών, πρέπει να λέτε τα πιο ηλίθια και τα πιο χοντρά ψέματα», πάντως ο αντικομουνιστικός παροξυσμός που παρουσιάζει κάθε τόσο, τον έχει κάνει να πάρει διαζύγιο με την αλήθεια.
Ο κύριος Ζαρκανέλας σε ένα ανιστόρητο κατάπτυστο κείμενο του, μετατρέπει το άσπρο σε μαύρο.
Αφού κάνει μια περιγραφή εξιλέωσης για αυτούς που υποδέχτηκαν τους κατακτητές της χώρας μας, τους Γερμανούς ναζί στην Κατερίνη τον Απρίλιο του 1941(Μητροπολίτης Κοϊδάκης, πολιτικές και τοπικές αρχές) λέει μετά ότι τα μέλη του ΚΚΕ στην είσοδο της πόλης υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα τους ναζί.
Η ιστορική πηγή που επικαλείται δεν είδε κάτι τέτοιο, αλλά άκουσε τότε από κάτι «γειτόνους» να συμβαίνει.
Αυτό ο κύριος Ζαρκανέλας για να το επιβεβαιώσει και να δώσει διάσταση πραγματικότητας το συνεχίζει με ένα ακόμα ψέμα.
Παρουσιάζει την συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ γνωστή ως σύμφωνο «Μολότωφ – Ρίμπεντροπ» ως σύμφωνο συμμαχίας, για να μας πει ότι οι κομμουνιστές στις χώρες που κατακτούσαν οι ναζί τους υποδεχόντουσαν με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές.
« Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν ακόμα και τα ίδια» έλεγε ο μεγάλος μας λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης.
Τόσο μεγάλο «λαγωνικό» της ιστορικής έρευνας και ιστορικής διασταύρωσης γεγονότων ο κύριος Ζαρκανέλας που δεν πρέπει να πάει χαμένο ένα τέτοιο ταλέντο.
Ο κύριος Ζαρκανέλας ακραιφνής αντικομουνιστής προχώρησε σε αυτές τις τερατολογίες έχοντας για οδηγό την ανιστόρητη θεωρία των 2 άκρων που ταυτίζει τον φασισμό με τον κομμουνισμό.
Αυτή η θεώρηση αποτελεί ιδεολόγημα της ΕΕ και των πάσης φύσεως απολογητών του σάπιου συστήματος του καπιταλισμού που θέλουν να αποδείξουν με ψέματα ότι αυτό το σύστημα είναι μοναδικό, αιώνιο και δεν μπορεί να ανατραπεί.
Σε αυτή την κατεύθυνση επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας υπό το πρίσμα της διαστρέβλωσης και της αναθεώρησης που αποσκοπεί στην παραπάνω εκτίμηση – θέση.
Από την δεκαετία του 1930 η ναζιστική Γερμανία έδειξε τις προθέσεις της, αφού πρώτα πούμε ότι το γερμανικό κεφάλαιο είχε δώσει το «πράσινο φως» για την κατάκτηση της εξουσίας από τον Χίτλερ, εκτιμώντας ότι ήταν η δύναμη που θα διαχειρίζονταν πιο αποτελεσματικά τα ταξικά του συμφέροντα σε μια περίοδος αστάθειας, αναιμικότητας και κρίσεων της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Τον Οκτώβριο του 1933 η ναζιστική Γερμανία εγκατάλειψε την Διάσκεψη της Γενεύης για τον αφοπλισμό και κατέθεσε δήλωση αποχώρησης από την κοινωνία των Εθνών.
Στις 16 Μάρτη 1935, ο Χίτλερ παραβίασε τα άρθρα, τα σχετικά με τον πόλεμο, που περιλαμβάνονταν στη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών του 1919 και κήρυξε στη χώρα γενική επιστράτευση.
Τον Νοέμβριο του 1936, η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν το «αντικομουνιστικό σύμφωνο» (ενάντια στην Γ Διεθνή), στο οποίο το 1937 προσχώρησε και η Ιταλία του Μουσολίνι.
Όλα τα γεγονότα έδειχναν τις επιδιώξεις της Γερμανίας και κυρίως όταν τον Μάρτιο του 1938 κατέλαβε την Αυστρία, με την Αγγλία και την Γαλλία εξαιτίας της πολιτικής της «μη επέμβασης» να μένουν παρατηρητές στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ναζί.
Η Σοβιετική Ένωση από το 1936 καλούσε Αγγλία και Γαλλία σε κοινό αντιφασιστικό μέτωπο που θα αναχαιτούσε την εξέλιξη του φασισμού. Στα καλέσματα της Σοβιετικής Ένωσης κώφευαν Άγγλοι και Γάλλοι δίνοντας με αυτό τον τρόπο χώρο στον φασισμό να αναπτυχθεί και να ισχυροποιηθεί.
Την ώρα που οι ναζί προχωρούσαν στα σχέδια τους, με το κεφάλαιο να τους πριμοδοτεί και να κάνει χρυσές δουλειές μαζί τους, Άγγλοι και Γάλλοι τον Σεπτέμβριο του 1938 προχωρούν σε μια απαράδεκτη συμφωνία με την Γερμανία, την «συμφωνία του Μονάχου», που συμφωνήθηκε η Τσεχοσλοβακία να δοθεί στον Χίτλερ.
Αυτή την συμφωνία οι απολογητές του ιμπεριαλισμού και οι σύγχρονοι αστοί ιστοριογράφοι την αποκρύβουν που δείχνει ποιοι βοήθησαν τον Χίτλερ να αναπτυχθεί.
Όπως αποκρύβουν ότι οι Σοβιετικοί παρόλο που υπογράφτηκε αυτή η απαράδεκτη συμφωνία, έκανε προσπάθειες να υπογραφεί με Αγγλία και Γαλλία «σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας» κάτι που απορρίφθηκε.
Επίσης ελάχιστα 24ωρα πριν την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας από τους ναζί, η Σοβιετική πλευρά ζήτησε συνδιάσκεψη Αγγλίας, Γαλλίας, ΕΣΣΔ, Τουρκίας, Πολωνίας και Ρουμανίας για να συζητηθεί κοινός συντονισμός που θα απέτρεπαν επιθετικές ενέργειες της Γερμανίας.
Η Αγγλική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση ενώ η αντιδραστική κυβέρνηση της Πολωνίας αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή σε κοινό κείμενο με την ΕΣΣΔ.
Η στρατηγική αυτή των Άγγλων και Γάλλων έγινε στα πλαίσια του αντισοβιετισμού που χαρακτήριζε αυτούς και τους ναζί και έβλεπαν στο πρόσωπο του Χίτλερ αυτόν που θα επιτίθονταν και θα διέλυε το πρώτο εργατικό – σοσιαλιστικό κράτος, την ΕΣΣΔ.
Με αυτό τον τρόπο οι ιμπεριαλιστές δυνάμωσαν τον Χίτλερ και τον άφησαν να ξεδιπλώσει τα αιματηρά και απάνθρωπα σχέδια του.
Αυτοί που ήθελαν να τον σταματήσουν με όλα τα μέσα ήταν οι Σοβιετικοί, που όλες της οι προσπάθειες τους σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο έπεσαν στο κενό από τους Άγγλους και τους Γάλλους.
Μετά την κατάκτησης της Τσεχοσλοβακίας οι Γερμανοί άρχισαν την διπλωματική επίθεση στην Πολωνία δημιουργώντας την κρίση του Ντάντσιχ και καταλαμβάνει την περιοχή Μέμελ της Λετονίας και επέβαλλε στην Ρουμανία υποδουλωτικό «οικονομικό» σύμφωνο.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις και αφού οι Γερμανοί τον Απρίλη και Μάη του 1939 κατήγγειλαν την αγγλοαμερικανική ναυτική συμφωνία του 1935, ακύρωσε το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Πολωνία που υπογράφηκε το 1934, και έκλεισε με την Ιταλία το λεγόμενο «Χαλύβδινο σύμφωνο», με βάση το οποίο η Ιταλική κυβέρνηση υποχρεούταν να βοηθήσει την Γερμανία, οι Σοβιετικοί τον Αύγουστο του 1939 υπέγραψαν με τους Γερμανούς τον «σύμφωνο μη επίθεσης».
Αυτό το σύμφωνο οι παραχαράκτες και πλαστογράφοι της ιστορίας μαζί και ο κύριος Ζαρκανέλας θέλουν να το παρουσιάσουν σαν «σύμφωνο συμμαχίας».
Σε αυτό πρωταγωνιστούν σύγχρονοι αστοί ιστοριολόγοι με κύριους εκπροσώπους στην χώρα μας τους Στάθη Καλύβα και Νίκο Μαρατζίδη που επιχειρούν το ξαναγράψιμο της ιστορίας καθ υπόδειξη διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων, για την δημιουργία πλαστών τεκμηρίων επεξήγησης, της ανιστόρητης εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό που θέλουν να προβάλλουν.
Οι Σοβιετικοί με αυτό το σύμφωνο κατάφεραν για 21 μήνες να προετοιμαστούν για την αναμενόμενη επίθεση των Γερμανών, για να ανταπεξέλθουν στις σκληρές πολεμικές αναμετρήσεις, όπως και έγινε.
Ποτέ δεν υπήρξε συμφωνία ΕΣΣΔ και Γερμανίας για το μοίρασμα της Πολωνίας όπως επικαλούνται οι σύγχρονοι πλαστογράφοι της ιστορίας. Έξαλλου η ΕΣΣΔ καλούσε την πολωνική κυβέρνηση σε κοινό μέτωπο ενάντια στους Γερμανούς κάτι που απέρριπτε η αστική κυβέρνηση της Πολωνίας, η οποία διαπραγματευόταν με την Γερμανία ώστε μαζί να χτυπήσουν την Σοβιετική Ένωση, συμφωνία που χάλασε για το θέμα του Γκντασκ που ήθελε να προσαρτήσει ο Χίτλερ, και στο διάδρομο στην Πομερανία.
Με την κατάληψη της Πολωνίας από τους Γερμανούς οι Σοβιετικοί ανακαταλάμβαναν την Δυτική Ουκρανία και Δυτική Λευκορωσία περιοχές που είχε απολέσει η Ρωσία με την συμφωνία Μπρεστ – Λιτοφσκ το 1918 και είχαν εισέρθει υπό πολωνικής κυριαρχίας, περιοχές που δεν άνηκαν ποτέ στην Πολωνία με το Πολωνικό στοιχείο να είναι ανύπαρκτο.
Η κίνηση αυτή έγινε για να ανακοπεί κάθε προσπάθεια των Γερμανών να δημιουργήσουν κράτος προτεκτοράτο υπό τον έλεγχο τους την «Ανεξάρτητη Δυτική Ουκρανία» ώστε να διευκολυνθούν τα σχέδια της επίθεσης τους απέναντι στην ΕΣΣΔ.
Ο Κόκκινος στρατός και η ηρωική στάση του Σοβιετικού λαού έκαναν θρύψαλα τις αξιώσεις των ναζί αλλά και των Άγγλων, Γάλλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών που έβλεπαν να αποτυγχάνουν τα σχέδια τους για διάλυση της ΕΣΣΔ.
Αυτό είναι που ακόμα πονάει και δεν μπορούν να συγχωρέσουν οι απολογητές του ιμπεριαλισμού και αυτών των αθλιοτήτων.
Ότι η ΕΣΣΔ και ο κόκκινος στρατός κατατρόπωσε τους ναζί και απελευθέρωσε τους λαούς της Ευρώπης από αυτή την πανούκλα.
Θέλουν να σβήσουν από την μνήμη των λαών την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο που κάρφωσαν οι σοβιετικοί στρατιώτες επάνω στο Ράιχσταγκ (Γερμανικό κοινοβούλιο) μέσα στο Βερολίνο εικόνα που συμβολίζει το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Συνεχίστε την λάσπη στον ανεμιστήρα κύριε Ζαρκανέλα το μόνο που θα καταφέρνετε είναι να αποδεικνύουμε την αλήθεια που τόσο πολύ σας ενοχλεί.
Σαββίδης Παναγιώτης
