Για άλλη μια φορά το blog «ΛΕΥΤΕΡΙΑ» ύμνησε την αμερικανοκανοκίνητη φασιστική δικτατορία των Συνταγματαρχών, που έβαλε στο γύψο κοινωνικά – δημοκρατικά δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες και έδωσε προνόμια σε μια χούφτα κηφήνες πλουτοκράτες, που απέκτησαν πλήρη ασυλία για απρόσκοπτη κερδοσκοπία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έλληνας κεφαλαιοκράτης Ωνάσης έδωσε 2 βίλες του στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο για να διανέμει στα χρόνια της τυρρανικής κυριαρχίας του.
Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες οι χουντικοί που από τα πρώτα διατάγματα που έκαναν ήταν ο «νόμος» 5/1967 που υπερδιπλασίασαν τον μισθό του πρωθυπουργού και των υπουργών, από 23.600 στις 45.000 για τον πρωθυπουργώ και από 22.400 στις 35.000 για υπουργούς και υφυπουργούς που έγιναν συγγενείς τους, αδέρφια, γαμπροί, κουμπάροι, κα.
Η κουστωδία της φασιστικής δικτατορίας που έστειλε χιλιάδες αγωνιστές – πατριώτες στις εξορίες, στις φυλακές και στα βασανιστήρια επέβαλλε ένα χαφιεδικό κράτος που όλα τα έσκιαζε η φοβερά και η σκλαβιά, για την πλήρη λαϊκή υποταγή.
Η χούντα με τους «νόμους» 89/1967 και 378/1968 απάλλαξε από δασμούς ξένους κεφαλαιοκράτες και πριμοδότησε με πακτωλούς εκατομμυρίων βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλοξενοδόχους, εργολάβους, μεγαλέμπορους που τους έδινε πλήρη ελευθέρια κινήσεων με την επιβολή 300 ειδικών μέτρων.
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/ 1974 για τον χαρακτήρα της «ανάπτυξης» στην επταετία και για μεγάλο ξεπούλημα γης και ακίνητης περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.
«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ – αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».
Η δικτατορία των Συνταγματαρχών αποτέλεσε προέκταση του μετεμφυλιακού κράτους και έδινε διέξοδο στις οξυμένες ενδοαστικές αντιθέσεις της εποχής που αποσταθεροποιούσαν το αστικό πολιτικό σύστημα.
Η χούντα διευκόλυνε για λογαριασμό εγχώριων και ξένων κεφαλαιοκρατών να προσπεραστεί η κρίση του συστήματος και εγγυήθηκε να βάλει φραγμό στην ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης. Για αυτό το λόγο είχε και την ανοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ άλλα και των καπιταλιστικών χωρών της τότε ΕΟΚ.
Όσοι σήμερα συνειδητά την υμνούν είναι αυτοί που θέλουν τον λαό να ζει στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικώς ζωής, να ζει συμβιβασμένος και υποταγμένος, να μην αντιδρά στην φτωχοποίηση της ζωής του που γίνεται με βίαιο τρόπο, για να διασφαλιστούν τα κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Ανυπακοή και απειθαρχία το λαϊκό μήνυμα απέναντι σε αυτούς που τον θέλουν τον λαό να ζει σαν δούλος, χωρίς δικαιώματα, κοινωνική και οικογενειακή ζωή.
Αυτός είναι ο δρόμος του λαού, του αγώνα και της πάλης, που στο επίκεντρο θα είναι η εξουσία του κεφαλαίου, για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη οικονομίας -εξουσία, για φιλολαϊκή ανάπτυξη, χωρίς εκμεταλλευτές και κηφήνες καπιταλιστές.
Σαββίδης Παναγιώτης
