Όσο και να ψάξει κάποιος στην μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία της χώρας μας, ανάλογο σαν το χθεσινό εντός του κοινοβουλίου επεισόδιο δεν θα βρει. Αναφερόμαστε στη στιγμή που ο πρόεδρος της βουλής έκλεισε τα μικρόφωνα στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα , όταν ο τελευταίος όπως το δικαιούται και σύμφωνα με τον κανονισμό της βουλής, ζήτησε τον λόγο επί της συζητήσεως που αφορούσε τα χρέη στις τράπεζες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ. Η επιχειρηματολογία του δικτατορίσκου προεδρεύοντος για την στάση και συμπεριφορά του, υπήρξε καταγέλαστη και προσβλητική για τον κοινό νου. Ήταν και το θέμα που ενοχλούσε και ενοχλεί από ότι φαίνεται βάναυσα τον Κυριάκο και το κόμμα του – το αγνώριστο πλέον φιλελεύθερο κάποτε κόμμα της ΝΔ, το μακιγιαρισμένο με τα χρώματα της ακροδεξιάς – που δεν αντέχει τον διάλογο, ασφυκτιά στην κριτική και τις επώδυνες ερωτήσεις, όταν μάλιστα αυτές αφορούν τα πρωτοφανή φέσια που φόρτωσαν στην χώρα συμπεριφερόμενοι σαν κοινοί ποινικοί απατεώνες. Στην παραζάλη τους επάνω και στον πανικό ξεστόμισαν και το αμνημόνευτο και γελοίο επιχείρημα, ότι φταίνε οι τράπεζες και για τα ύψη των χρεών τους με τα υψηλά επιτόκια. Πώς να εξηγούν άραγε οι κυβερνητικοί πολιτικοί απατεώνες το γεγονός ότι με τους ίδιους όρους και το αυτό επιτόκιο είχε δανειστεί και ο Σύριζα πριν λίγα χρόνια και σήμερα έχει αποπληρώσει πλήρως τις οφειλές του;
Τα καθεστωτικά χαρακτηριστικά που χτίζει η διακυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη δεν στοχεύουν σε πρόσκαιρα και μιας χρήσης τετελεσμένα. Οι συμπεριφορές, οι πρακτικές και οι επιδιώξεις αυτής της κυβέρνησης, δεν συνιστούν μεμονωμένα η και τυχαία επεισόδια κάποιων έξαλλων, ιδεοληπτικών στελεχών της που είπαν και έκαναν, καθοδηγούμενοι από το θυμικό και τις εντάσεις της στιγμής. Εδώ πρόκειται για καλά οργανωμένο σχέδιο που αποβλέπει στην άμβλυνση , την εξουδετέρωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, την δαιμονοποίηση και ηθική αμφισβήτηση των πολιτικών της αντιπάλων, των οποίων οι προθέσεις πρέπει πάση θυσία να στιγματιστούν ως ύποπτες για τα εθνικά μας συμφέροντα. Η πρόθεση τους εξάλλου για παρέμβαση σε θεσμούς και υφιστάμενη νομοθεσία, ποτέ δεν έκρυψαν ότι αποσκοπεί, στην διαιώνιση της πολιτικής ηγεμονίας της δεξιάς, της συνυφασμένης με την ακροδεξιά. Έτσι και ο χθεσινός πολιτικός τεντιμποϊσμός του… λεβέντη προέδρου της βουλής, ούτε τυχαίος ήταν, μήτε κεραυνός εν αιθρία, αλλά ενταγμένος στο μακρόπνοο και εν εξελίξει σχέδιο της αδίστακτης νεοδεξιάς.
Μέντορας πολιτικός και ιδεολογικός του Κυριάκου, σήμερα είναι ο Βίκτορας, γνωστός και ως ο Βικτάτορας, Ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπαν. Ομοϊδεάτης και συνοδοιπόρος και στο Ευρωκοινοβούλιο του Μητσοτάκη. Γνωστός ο Βίκτορας για τις …δημοκρατικές του ευαισθησίες, τις…αταλάντευτες πεποιθήσεις του για την ελευθερία του Τύπου, την…προστασία του πλουραλισμού στην ενημέρωση, τον…σεβασμό του στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Για να εμπεδώσουν δε οι συμπατριώτες του οι Ούγγροι την μεγάλη του ….αγωνία για την μακροημέρευση της δημοκρατίας στη χώρα τους, ακόμη και στην περίπτωση που δεν θα είναι στο τιμόνι της ο ίδιος, προχώρησε στην σύσταση νέων θεσμών, όπως το … ‘’ το ίδρυμα διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων δημοσίου συμφέροντος ‘’ που θα χειρίζεται τεράστιους οικονομικούς πόρους του δημοσίου χωρίς να υπόκειται ουσιαστικά σε καμία κρατική εποπτεία. Τριάντα δύο τέτοιοι Ουρμπανικής έμπνευσης αμφιλεγόμενοι θεσμοί θα διαχειρίζονται την κρατική περιουσία, χωρίς να λογοδοτούν επί της ουσίας. Η δε δραστηριότητα των παραπάνω (παρα) θεσμών, θα καλύπτει από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, την προστασία της οικογένειας, την τέχνη, το περιβάλλον, τα ΜΜΕ – η αδυναμία του Βίκτορα αλλά και του δικού μας του Κυριάκου – , την γεωργία. Τα μέλη των διοικήσεων τους, διορίστηκαν από την Κυβέρνηση Ορμπαν και για αόριστο χρόνο. Πιθανή δε αντικατάσταση τους από άλλη στο μέλλον κυβέρνηση, φρόντισε ο πολυπράγμων Βίκτορας, να χρειάζεται την ψήφο των 2/3 της βουλής. Άντε να βρεις τόσες ψήφους.
Τα παραπάνω εμπνέουν και την εγχώρια ακροδεξιά του Κυριάκου. Του Κυριάκου που φροντίζει να το δείχνει με λόγια και έργα καθημερινά. Εκεί στην Ουγγαρία ο περιβόητος λάτρης των δημοκρατικών θεσμών και της διαφάνειας εμπνεύστηκε ένα παράλληλο κράτος, δίπλα στο υπαρκτό. Ένα κράτος εγγυητή των ακροδεξιών κατευθύνσεων και ιδεολογιών, ακόμη και τότε που το κόμμα του δεν θα είναι στην εξουσία. Εδώ δεν χρειάζεται κάτι ανάλογο. Εδώ υπάρχει ήδη το βαθύ κράτος και οι θύλακες του, που συχνά δρουν και ως παρακράτος, αντικαθιστώντας το επίσημο κράτος. Χορηγός αυτού του παρακράτους είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γι αυτό και το παρακράτος αυτό δεν χάνει κατά καιρούς την ευκαιρία να δείχνει την ευγνωμοσύνη του σε αυτούς που το ταΐζουν. Το πολυσέλιδο ανακριτικό πόρισμα για την φωτιά στο Μάτι, τα λέει όλα. Άσχετα αν η αντιπολίτευση δεν το έχει κάνει ακόμη σημαία ενημέρωσης όλου του κόσμου. Ενημέρωσης για το πώς θύλακες του κρατικού μηχανισμού του βαθέως κράτους , λειτουργούν σε κρίσιμες για τον τόπο στιγμές, με το αζημίωτο βέβαια για αυτούς.
Όποιοι και όσοι ακόμη επιφυλάσσονται για τις προθέσεις και τις επιδιώξεις αυτής της κυβέρνησης, θεωρώντας υπερβολικές τις παραπάνω εκτιμήσεις, ίσως χρειαστεί να το ξανασκεφτούν.
