Η εικόνα του παγκόσμιου «Ηγέτη» προβάλλεται συνεχώς από τις ΗΠΑ, προς φίλους και μή φίλους, σε μία προσπάθεια από πλευράς τους, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο τόσο σε γεωπολιτικό επίπεδο όσο και σε εμπορικό. Οι καταστάσεις σήμερα ευνοούν τις εξελίξεις αυτές, πέραν του ότι οι περισσότερες καταστάσεις διαμορφώνονται τεχνηέντως, για να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Θυμόμαστε την εποχή της παντοκρατορίας των ΗΠΑ, με διαλυμένη την τότε Ρωσία και την Κίνα να προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της. Προφανώς, την θυμούνται και στις ΗΠΑ και λόγω των διεθνών πολυεπίπεδων πιέσεων που δέχονται, αποφάσισαν, να δράσουν και να έχουν τον πρώτο λόγο. Εξ’ άλλου, το εμπόριο σήμερα είναι άμεσα συνυφασμένο με τον αριθμό των ανθρώπων που απευθύνεται αλλά και με τις Χώρες παραγωγής και διέλευσης.
Η αρχή έγινε στην παγωμένη Αλάσκα, όπου στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ και Κίνας το κλίμα εντός της αίθουσας υπήρξε πιο παγωμένο από το εξωτερικό. Είχαμε την πρώτη ευθεία αντιπαράθεση, σαν προπομπό των όσων θα επακολουθήσουν και τα οποία είναι αποτιμητά σε τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα με αγοραστικό κοινό 1, 5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, με πολύ φθηνά εργατικά χέρια, με συνεχή ανάπτυξη στον μέγιστο βαθμό τόσο στην τεχνολογία όσο και στον στρατιωτικό εξοπλισμό και με εξαγωγές που το ισοζύγιό τους είναι τεράστιο, είναι αναμενόμενο, ότι αποτελεί τον πρώτο αντίπαλο των ΗΠΑ. Σίγουρα, δεν είναι εύκολος αντίπαλος και σίγουρα, η σύγκρουση θα είναι μεγάλη και με πιο μεγάλο αντίκτυπο για τους περιφερειακούς υποστηρικτές κάθε πλευράς. Στα υπέρ της κάθε πλευράς είναι η δύναμη του χαρτονομίσματός της αφ’ ενός με το δολάριο σαφώς να υπερτερεί, αφού έχει καθιερωθεί σαν παγκόσμια μονάδα συναλλαγής και αφ’ ετέρου η μή σύνδεση με άλλα χαρτονομίσματα συνδεδεμένων Κρατών.
Στον ίδιο παρονομαστή έχει τοποθετηθεί και η Ρωσία, η οποία κατέχει τον ρόλο του διαχρονικού αντιπάλου. Δεν υπάρχει πλέον το ιδεολογικό πεδίο αντιπαράθεσης αλλά υπάρχει το πεδίο του ελέγχου στην ευρύτερη περιοχή και της ανάπτυξης της Ρωσικής βιομηχανίας. Και τα δύο πολύ σοβαρά, δεδομένων τόσο της αναταραχής που επικρατεί σε περιοχές με έντονο Ρωσικό ενδιαφέρον και εμπλοκή όσο και του εκσυγχρονισμού της πολεμικής μηχανής που διαθέτει. Πέραν αυτών, η συνεχής και οικονομικότερη ενέργεια που παρέχεται στην Ευρώπη και η προφανής δέσμευση που δημιουργείται μέσω του Ρωσικού φυσικού αερίου, είναι ένα ακόμη αγκάθι στις σχέσεις των ΗΠΑ και με Ευρωπαίους συμμάχους τους.
Το αύριο μοιάζει, να χωράει μόνο έναν Ηγέτη, αφού οι Υπερδυνάμεις ενεργούν με γνώμονα πολλά χρόνια μπροστά και κατά το συμφέρον τους αποκλειστικά. Συγχωρούν στον εαυτό τους ενέργειες, για τις οποίες κατηγορούν τους άλλους. Επιτρέπουν στον εαυτό τους πλεονάζουσα ελευθερία, τα όρια της οποίας θεσμοθετούν οι ίδιες και δεν επιτρέπονται στους άλλους. Και πάνω απ’ όλα, όσα πράττουν γίνονται επ’ ονόματι της Δημοκρατίας, όπως έχουν οι ίδιες καθιερώσει για τους εαυτούς τους αλλά δεν έχει την ίδια έννοια και πεδίο εφαρμογής για τους υπόλοιπους. Η οικονομία, με όλα όσα περικλείει στην εποχή μας, παραμένει το πιο μεγάλο όπλο έναντι των αντιπάλων, παρατείνοντας την ισχύ του Ενός για αρκετά χρόνια.
Αν μή τι άλλο, ο ρόλος του αγοραστικού κοινού που μας αναλογεί, ας ελπίσουμε, ότι θα είναι αντάξιος των όποιων μικρών προσδοκιών μας έχουν επιτρέψει να έχουμε, διασφαλίζοντας ταυτοχρόνως, την ύπαρξή μας σε ευρεία έννοια. Σε κάθε περίπτωση, το «παιχνίδι» μας υπερβαίνει.
